Αρχική σελίδα 0 - 12 μηνών Όταν κλαίει το μωρό

Όταν κλαίει το μωρό

Όλοι οι άνθρωποι, είτε είναι γονείς είτε όχι, γνωρίζουν πως μια από τις πιο συχνές εκδηλώσεις ενός μωρού είναι το κλάμα. Τα μωρά αρχίζουν να κλαίνε από τις πρώτες στιγμές της γέννησής τους και με το κλάμα του βρέφους που μόλις γεννιέται έχουν ασχοληθεί πολλές ειδικότητες και πεδία, από την παιδιατρική μέχρι τη φιλοσοφία.

Παλαιότερα οι άνθρωποι χαμογελούσαν και έλεγαν «ωραία, το παιδί έχει δυνατά πνευμόνια», ενώ και σήμερα οι γιατροί χαμογελούν ανακουφισμένοι όταν το μωρό, αφού έχει πάρει την πρώτη του αναπνοή, αρχίζει να κλαίει επικοινωνώντας με αυτόν τον τρόπο με το περιβάλλον του. Θα παρατηρήσετε, επίσης, ότι το μωράκι κλαίει χωρίς δάκρυα, μέχρι περίπου τον 4ο μήνα.

Το κλάμα και ο ρόλος του
Ενώ για έναν ενήλικα το κλάμα εκφράζει κάτι δυσάρεστο, για το βρέφος είναι ο βασικός τρόπος επικοινωνίας με τους γύρω του, αφού έτσι δηλώνει ότι έχει κάποια ανάγκη και ζητά από κάποιον να ανταποκριθεί για να την ικανοποιήσει. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι είναι κάτι σαν τη φράση του δωδεκάχρονου που λέει «μαμά, πεινάω, έχει κάτι να φάω;». Το κλάμα, λοιπόν, ανήκει στον διάλογο που ανοίγει το βρέφος με τους ανθρώπους που το φροντίζουν και το περιβάλλουν και κατευθύνεται πρωτίστως προς τη μαμά. Είναι η δράση του μωρού για την οποία αναμένει αντίδραση, κατά κύριο λόγο να του προσφέρουν φαγητό, αλλά και αγκαλιά, καθαριότητα κτλ.

Μέσα από αυτή τη διαδικασία δράσης-αντίδρασης, στην οποία το κλάμα παίζει καθοριστικό ρόλο στην επικοινωνία και την αφύπνιση του γονιού, το μωρό αναπτύσσει έναν υγιή και ισχυρό δεσμό με τη μαμά που το φροντίζει. Βιώνει την ικανοποίηση για όσα του προσφέρει εκείνη κατόπιν της έκκλησής του και συνδέει το πρόσωπό της με θετικά συναισθήματα. Αυτά είναι τα θεμέλια της υγιούς συναισθηματικής σχέσης του μωρού με τους γύρω του, που θα το σημαδέψουν για όλη του τη ζωή.

Οπωσδήποτε κάποια μωρά κλαίνε περισσότερο από άλλα και αυτό εξαρτάται από την ιδιοσυγκρασία τους, από την κληρονομικότητα, τον τρόπο αντίδρασης των γονιών στο κλάμα του (άμεσα ή όχι κτλ.) και φυσικά από το εάν το μωρό υποφέρει από κάποια διαταραχή που συνηθίζεται στα βρέφη, όπως κολικοί, παλινδρόμηση κτλ. Σίγουρα τα κλάματα των μωρών θέλουν πολλή υπομονή και κανείς δεν διαφωνεί ότι το επίμονο κλάμα και ειδικά μέσα στη νύχτα μπορεί να γίνει ανυπόφορο για τους γονείς, όσο κι αν λατρεύουν το πλασματάκι τους. Σκεφτείτε, όμως, ότι είναι και ένας τρόπος να θυμίζει το μωρό στους γονείς του να ασχολούνται περισσότερο μαζί του. Δεν είναι τυχαίο ότι τα ήσυχα μωρά που δεν κλαίνε πολύ, συχνά βρίσκονται «ξεχασμένα» ακόμα και για ώρες μέσα σε μια κούνια, χωρίς ερεθίσματα.

Γιατί κλαίει;
Οι νέοι γονείς συχνά αγωνιούν εάν θα μπορούν να καταλαβαίνουν τι θέλει το μωρό τους κάθε φορά που κλαίει, ώστε να είναι πιο αποτελεσματικοί στη φροντίδα του. Οι παιδίατροι είναι συνηθισμένοι σε τηλεφωνήματα γονιών που ανησυχούν για το κλάμα του μωρού τους, χωρίς να συντρέχει ιατρικός λόγος. Μέσα σε λίγες κιόλας εβδομάδες, όμως, που οι γονείς και το μωρό έχουν πια γνωριστεί, διαπιστώνουν και οι ίδιοι ότι καταλαβαίνουν και διακρίνουν πότε το μωρό κλαίει επειδή πεινάει, πότε επειδή πονάει, πότε επειδή θέλει την αγκαλιά τους και πότε επειδή απλώς γκρινιάζει ή είναι κουρασμένο.

Θα διαπιστώσετε σύντομα, ότι το μωράκι σας έχει κλάμα με διάφορες αποχρώσεις, που μπορεί να εκφράζει ανάγκη, εκνευρισμό, παράπονο, γκρίνια ή και πείσμα! Πραγματικά, δεν μπορεί να πει κανείς με ακρίβεια σε ποιά ηλικία ένα φαινομενικά μικροσκοπικό και αθώο βρέφος αρχίζει να εκφράζει πείσμα και επιμονή ως στοιχείο του χαρακτήρα του. Γεγονός, πάντως, είναι ότι η προσωπικότητά του διαμορφώνεται ήδη από τη βρεφική ηλικία. Επίσης, μην ανησυχείτε, γιατί σίγουρα θα καταλάβετε πότε το μωρό σας κλαίει επειδή πονάει από κάτι που απειλεί την υγεία του, αφού το κλάμα του θα είναι πραγματικά διαφορετικό, πιο δυνατό και πιο επίμονο, ενώ οι μέθοδοι που συνήθως το ηρεμούν δεν θα έχουν κανένα αποτέλεσμα.

Τι μπορείτε να κάνετε όταν το μωρό σας κλαίει
Το πρώτο που πρέπει να σας απασχολήσει σε ένα μωρό που κλαίει είναι οι βασικές ανάγκες του, δηλαδή εάν πεινάει (ή διψάει, το ίδιο κάνετε όταν πρόκειται για βρέφος!), εάν είναι λερωμένη η πάνα του ή εάν νυστάζει και δυσκολεύεται να ηρεμήσει μόνο του. Μετά προχωράτε στα υπόλοιπα βασικά, εάν πονάει (π.χ. από κολικούς), εάν νιώθει ζέστη ή κρύο, εάν το σφίγγει η πάνα ή εάν κάτι το ενοχλεί στα ρούχα του ή το περιβάλλον του.

Αφού φροντίσετε για όλα τα παραπάνω, το πιθανότερο είναι το μωράκι σας να είναι εκνευρισμένο ή κουρασμένο και επειδή το νευρικό του σύστημα είναι πολύ ευαίσθητο ακόμη, δεν μπορεί μερικές φορές να ηρεμήσει τον εαυτό του. Εσείς μπορείτε να το βοηθήσετε λίγο με διάφορους τρόπους και να δείτε τελικά ποιόν προτιμάει το δικό σας μωρό. Μπορείτε να το πάρετε αγκαλιά ή και να το κουνήσετε λίγο ρυθμικά. Άλλα μωρά ηρεμούν με την πιπίλα τους (αν και αποτελεί ένα ζήτημα με διιστάμενες απόψεις μεταξύ των ειδικών), άλλα με ένα τραγουδάκι που θα τους πείτε, άλλα με έναν ρυθμικό θόρυβο, άλλα εάν τα τυλίξετε με μια κουβερτούλα, άλλα με το αρκουδάκι τους, άλλα με περισσότερη ησυχία. Συνήθως, τα εκνευρισμένα μωρά ηρεμούν σε χώρο με λιγότερους ανθρώπους, ιδανικά μόνο με τους γονείς τους, ενώ κάποιες φορές θα βοηθήσει εάν χαμηλώσετε λίγο το φωτισμό. Όλες αυτές οι κινήσεις (και άλλες που μπορεί να σκεφτείτε ή να διαπιστώσετε ότι αποδίδουν), ρίχνουν την ένταση των εξωτερικών ερεθισμάτων και έτσι το μωρό αρχίζει να ηρεμεί. Στα βρέφη, ιδανικά, η διαδικασία αυτή για να τα ηρεμήσετε καταλήγει σε έναν ξεκούραστο για εκείνα ύπνο.

Φυσικά, όταν ένα μωράκι είναι άρρωστο είναι κατανοητό ότι το κλάμα του θα είναι πιο δύσκολο να το σταματήσετε. Όπως οι ενήλικες αγανακτούν και εκνευρίζονται με μια βουλωμένη μύτη από κρυολόγημα, έτσι και το μωρό σας εκφράζει με το κλάμα του ότι νιώθει ταλαιπωρημένο.

Το κλάμα είναι καλό!
Το κλάμα του βρέφους και η απόκριση σε αυτό της μητέρας και του πατέρα είναι η βάση στην οποία αρχίζει να χτίζεται η μεταξύ τους σχέση. Η απόκριση στο κλάμα του βρέφους και η ικανοποίηση των αναγκών του, έχουν θεμελιώδη σημασία για την εικόνα που σχηματίζει το βρέφος για τον εαυτό του και τον κόσμο. Το βρέφος που όταν πεινάει και κλάψει, δεχτεί την προσφορά του στήθους της μητέρας του, βιώνει την ικανοποίηση και παίρνει το μήνυμα ότι η μητέρα του ενδιαφέρθηκε για εκείνο και φρόντισε να καλύψει την ανάγκη του. Νιώθει ότι το αγαπούν και νοιάζονται για εκείνο. Αυτό, θα αποτελέσει το θεμέλιο της αυτοεκτίμησής του, της υγιούς σχέσης με τον εαυτό του και της υγιούς σχέσης με τους άλλους.