Γεια σας!!! Επανέρχομαι μετά από καιρό με δύο καταπληκτικά βιβλία που διάβασα πρόσφατα! Δεν είναι για παιδιά, είναι για μεγάλους! Είναι του Χορχέ Μπουκάι με τίτλους "Να σου πω μια ιστορία" και "Ιστορίες για να σκεφτείς". Είναι μικρές συμβολικές ιστοριούλες που μας κάνουν να σκεφτούμε καλά!!! Ξεχώρισα ως μαμά, για γονείς μια ιστορία από το πρώτο βιβλίο με τίτλο "Η κότα και τα παπάκια", μου φάνηκε καταπληκτική! Δυστυχώς δεν τη βρήκα κάπου online για να σας την αναρτήσω... εκπληκτική!!!
Επίσης, mamakid, διαβάσαμε το "Μανούλα πόσο μ' αγαπάς" και μας άρεσε πολύ γιατί ήταν πολύ τρυφερούλι!!! Ευχαριστούμε για τις προτάσεις!!!!
Φιλιά σε όλες!!!

Καλημέρα Γιώτα κι από μένα! Θα συμφωνήσω κι΄εγώ ότι είναι πολύ νωρίς και ότι δε χρειάζεται να ανησυχείς. Πολλά μικρά θέλουν να νιώσουν ασφάλεια για να προχωρήσουν και στο φαγητό. Ο δικός μου όταν πρωτοπήγε σχολείο, περίπου στην ηλικία της δικής σου ήταν, αν θυμαμαι καλά έκανε πάνω από 1 μήνα για να αρχίσει να τρώει εκεί. Δεν είχε πρόβλημα, δεν έκλαιγε για το φαγητό κτλ, απλά δεν είχε νιώσει ακόμα άνετα. Μετά σιγά σιγά έτρωγε μια χαρά! Δεν τον είχα τότε πολλές ώρες, αλλά και πέρυσι που βρεθήκαμε σε ένα σχολείο που έδιναν εκεί φαγητό και δεν το ήθελε και είχα κι εγώ ανησυχήσει ρώτησα τον παιδίατρο. Εγώ ανησυχούσα ότι μπορεί να τρυπήσει το στομάχι του κτλ κτλ, γιατί ήθελε φαγητό, αλλά το δικό μου και δε γινόταν, αλλά ο παιδίατρος μου είπε κι εμένα ότι δεν παθαίνει τίποτα...
Δεν ξέρω αν σε καθησύχασα, όμως το βασικό που έχω να σου πω είναι ότι είναι πάρα πολύ νωρίς ακόμα για να το θεωρήσεις ότι είναι κάτι μόνιμο. Ισως στο πουν και οι δασκάλες εκεί, ότι είναι πολύ νωρίς και ότι η προσαρμογή κρατάει αρκετά και σε ορισμένα παιδάκια ακόμη περισσότερο από τα άλλα. (χωρίς να είναι κακό, απλά θέλουν χρόνο!)
Εγώ θα έλεγα ότι εκτός από το φαγητό, δες πώς πάνε τα υπόλοιπα, δηλαδή περνάει καλά; της αρέσει; παίζει; γυρνάει ευχαριστημένη; Κοίτα να κατακτήσετε αυτά πρώτα και θα έρθει και το φαγητό!!
ΥΓ. Μπούκωσέ τη (σχήμα λόγου!) και με ένα καλό πρωινό το πρωί για να είσαι και πιο ήσυχη!!!

Ευχές κι από μένα για καλή χρονιά!!!
Πολύ ωραία τα λες TFA! Κι εγώ συμφωνώ, νομίζω ότι υπάρχει και το καλό χαζολόγημα!! Που έτσι όπως τρέχουμε όλοι το θεωρούμε κακό... συμφωνώ κι εγώ ότι η γενιά μας είναι γεμάτη άγχος και αφού το καταλάβαμε, προσπαθούμε κάτι διαφορετικό και καλύτερο για τα παιδιά μας...
Για την ετοιμασία του σχολείου πάλι - τι να πω;;; Του λες ετοιμάσου και σαμποτάρει όλη την ετοιμασία!!! Εσύ προσπαθείς να μην τον σηκώσεις μιάμιση ώρα νωρίτερα για να μη του στερήσεις ύπνο κι αυτός κάνει τα κόλπα του!!! Χαχαχα!!! Σε ένα μήνα flora, καλά θα είναι!!!
Πολλές καλημέρες σε όλες και όλους σας!!!

Γεια σου ΤΦΑ! Εγώ πριν λίγο καιρό πήρα στον μικρό ένα από τις εκδόσεις Πατάκη, νομίζω λέγεται Το κάστρο των δρακο-ιπποτών (νομίζω το έχει πάει στη γιαγιά και δεν το βρίσκω να στο πω ακριβώς). Είναι ένα κουτί, βιβλίο και παιχνίδι μαζί, έχει ωραία ιστορία με ένα παιδάκι, τον Λαχανάκη που βρίσκει ένα δράκο κτλ. και έχει και μακέτα για να φτιάξεις εύκολα ένα κάστρο και τα ανθρωπάκια κτλ. Πολύ καλό για αγοράκια!

Εμένα κατά τα άλλα τέτοιες εποχές με έχουν βολέψει βιβλία με χρωμοσελίδες, ξέρεις, αυτά που τα βρίσκεις όχι μόνο σε βιβλιοπωλεία αλλά και σε σούπερ μάρκετ κτλ. και έχουν ζωγραφική και εύκολα παιχνιδάκια με γνωστούς ήρωες, νόντι, ντίσνευ κτλ κτλ και του αρέσουν και απασχολείται με τους μαρκαδόρους.

Ελπίζω να βοήθησα! Καλές διακοπές!!

Καλημέρα! Μια κουβέντα απλώς θα πω για τα χριστιανικά (τα άλλα νομίζω τα ψιλολύσαμε! )
Οι μεγαλύτεροι δυσφημιστές του Χριστού και της ουσίας του χριστιανισμού είναι πολλοί από τους λεγόμενους χριστιανούς ή μέλη της επίσημης λεγόμενης "Εκκλησίας", δυστυχώς... Κουράγιο σε όσους δεν απογοητεύονται και το "ψάχνουν" γενικώς, μένοντας στην ουσία και όχι στους τύπους...

Καλησπέρα φίλες μου! stauromarias, φυσικά και είμαι υπέρ της ανταλλαγής απόψεων και πολύ καλά έκανες και έκανες την πρότασή σου και είπες τη γνώμη σου, ειλικριινά. Εγώ επίσης, όπως θα πρόσεξες, ανέφερα και κάποια θετικά στοιχεία του σχολείου, στα οποία δεν έμεινες, έμεινες μόνο στα αρνητικά. Είδα κι εγώ λίγο την ιστοσελίδα. Ναι, έχω γνωστούς που φοίτησαν εκεί, λίγο πιο παλιά, αλλά κάποιοι καθηγητές τους είναι ακόμα στις τάξεις.... Βασικά, δεν θα ήθελα να μπούμε σε μια αντιπαράθεση υπέρ ή κατά του συγκεκριμένου σχολείου, γιατί άλλωστε δεν μας αφορά, δεν είναι δικό μας το σχολείο για να το υποστηρίζουμε ή να το κατακρίνουμε. Έχουμε την άποψή μας και φίλη μου, πραγματικά, επειδή γνωρίζω λίγο το κλίμα και το περιβάλλον της ευρύτερης "χριστιανικής" αυτής λογικής, δεν μπορεί να μη δέχεσαι ότι αυτό το σχολείο, έχει παγιώσει όσο νά 'ναι ένα προφίλ που είναι γνωστό σε όλους μας! Μπορεί να μην έχω εικόνα για το τι γίνεται εκεί σήμερα ή την τελευταία 5ετία, αλλά (εκεί πάει η ακαμψία, όντως TFA) δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι γίνονται τομές, όπως άλλωστε σε κάθε συντηρητικό χριστιανικό χώρο. Και για να μην παρεξηγηθώ και αρχίσουν νέα μέτωπα, υπογραμμίζω το ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΟ, και εννοώ ότι δεν ταυτίζονται ο συντηρητισμός με τον χριστιανισμό απαραίτητα.

TFA, σε καταλαβαίνω. Δεν μπορώ να πω ότι ταυτίζονται οι γνώμες μας πάλι, αλλά καταλαβαίνω τι λες και επειδή λίγο που σε ξέρω, είσαι πολύ καλοπροαίρετος άνθρωπος. Από την άλλη, νομίζω ότι μας έβαλαν πια να φοβόμαστε να μη μας πουν εθνικιστές και καταλήξαμε στο άλλο άκρο, να είμαστε εθνικόφοβοι... και το λέω και για μένα, γιατί κι εγώ όταν είπε κι ο δικός μου κάτι από τον εθνικό ύμνο, ένιωσα κάπως παράξενα, σα να ντράπηκα... και μετά όμως είπα, κάτσε ρε παιδί μου, γιατί; πού είναι το κακό; Στην Ελλάδα δε ζούμε; Δεν αφορά παιδικό φόρουμ, αλλά νομίζω ότι εδώ μπορούμε να συζητάμε ακόμα πιο ευρεία αντικείμενα και άλλωστε αφορά τα παιδιά μας...
Δηλαδή, αν με καταλαβαίνεις, νομίζω ότι κάποιοι, που γράφουν την ιστορία όπως θέλουν (μιλάω τελείως γενικά, δεν υπονοώ κάποιους συγκεκριμένα ή κάποιες ιδεολογίες ή κάτι) έχουν φορτίσει λανθασμένα τις έννοιες, μας έχουν δημιουργήσει ενοχές, ακόμα κι εκεί που δεν θα έπρεπε να έχουμε. Μας πάνε από άκρο σε άκρο, με τελικό στόχο την ισοπέδωση... Με αυτό δε συμφωνώ. Δεν είμαι μάχιμη σε κάτι, σου είπα κι εγώ έχω τους προβληματισμούς μου, αλλά όταν κάτι γίνεται μόδα ή αντι-μόδα ή "κακό" ή ενοχικό, κάτι δεν πάει καλά...
Γόνιμη η συζήτηση κορίτσια...

Γεια σας! Καταρχήν να πω ότι έχετε όλες καταπληκτικές ιδέες... Μου άρεσαν πολύ όλα και λέω να τα δοκιμάσω! Και της πόπινς με το σκοτάδι και της δήμητρας με τη συζήτηση και της tfa με τη σκονίτσα (πολύ γλυκό και νεραιδίσιο!!)
Φοβερές είστε κορίτσια σε αυτό το φόρουμ!
Κι εμένα ο μικρός εκεί που δεν είχαμε ζήτημα, έχει αρχίσει εδώ και καιρό και φοβάται το σκοτάδι, ιδιαίτερα εδώ στο σπίτι μας και στο δωμάτιό του. Διαβάζοντας και τα δικά σας (στην αρχή είχα ανησυχήσει) αλλά τελικά μάλλον είναι φυσιολογικό σε αυτή την ηλικία... ίσως αρχίζουν να καταλαβαίνουν περισσότερα κι έτσι να φοβούνται και περισσότερα..
Θα κάνω αυτά που είπατε αλλά βασικά ελπίζω πως όπως εμφανίστηκε αυτό όλο με τη φοβία, έτσι και θα εξαφανιστεί όταν έρθει ο καιρός του!!!!
Και πάλι σας ευχαριστώ για τις φοβερές ιδέες!

Μαμάδες γεια σας! Πραγματικά το θέμα της παιδείας είναι ένα βαρέλι χωρίς πάτο!!!! Χαχαχα!!! Και από ό,τι καταλαβαίνω όλες είμαστε με μικρά παιδιά μέχρι νήπιο, πού να πάμε και παραπέρα!!! Που θα βλέπουμε το "εκπαιδευτικό σύστημα" να κάνει τα παιδιά μας τούβλα! Συμφωνώ με μια προηγούμενη μαμά ότι το σημαντικό είναι να γίνεται δουλειά στο σπίτι. Αλλά όταν το παιδί σου περνάει 8 ώρες εκτός σπιτιού, όσο και να προσπαθείς, αυτό το 8ωρο είναι σημαντική επίδραση... τουλάχιστον να μη χαλάει η δουλειά μας, ας είναι κάτι ουδέτερο η επίδραση του σχολείου αν όχι καλό... (πού φτάσαμε!)
Εγώ έπαθα πάλι ένα σοκ φέτος που πήγα να τον γράψω στο νήπιο, αν και δεν είμαστε (έτσι νόμιζα) πολύ πυκνοκατοικημένη περιοχή, μάλλον μέτρια, τα νηπιαγωγεία μας είναι κάτι τρύπες, κάτι ισόγεια σε πολυκατοικίες με ένα πράγμα σαν αυλή 2 επί 3.... Αντιμετωπίζουμε δηλαδή (όχι εμείς, αυτοί που έχουν την παιδεία και τη διοίκηση στα χέρια τους) τα παιδιά στην πιο απαιτητική και τρυφερή ηλικία σαν ποντίκια, ή σα σακιά που κάπου πρέπει να τα στοιβάξουμε για να μη μας ενοχλούνε... Σας λέω, έχω γίνει έξαλλη!!! Πού να πας και τι να διεκδικήσεις;!!
Με όσες συζητήσεις έκανα και με γνωστές και φίλες, όλες καταλήξανε στο ότι το πιο σημαντικό, ο πιο σημαντικός παράγοντας είναι η δασκάλα. Αν είναι καλή και ορεξάτη, ακόμα και στην τρύπα θα ευχαριστηθούν τα παιδιά, αν δεν είναι, ακόμα και σε καλές εγκαταστάσεις θα βαριούνται και θα πλήτουν. Αλήθεια είναι, έχω δει κι εγώ παιδικούς σταθμούς με καταπληκτικές αυλές και εξωτερικούς χώρους που δεν έχουν ποτέ έξω παιδιά!!! (για να μη χτυπήσουν, για να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο, για να μην κάνουν φασαρία κτλ κτλ) και είναι μόνο για μόστρα για τους γονείς! Δυστυχώς μόνο παθαίνεις πρώτα και μετά μαθαίνεις!! Παρακολουθείς και το παιδί σου και προσπαθείς να καταλάβεις αν προσαρμόζεται και τι σηκώνει και τι δουλειά γίνεται.
Είμαι κι εγώ πολύ προβληματισμένη, θα πάει στο νήπιο το Σεπτέμβρη και βλέπουμε τι έχουμε να αντιμετωπίσουμε...
Όσο για την Ελληνική Παιδεία, αγαπητή φίλη, έχω τις επιφυλάξεις μου, κατανοώ ότι εκεί δεν υπάρχει τόση εμπορικότητα λόγω αντιλήψεων και ότι υπάρχει ας πούμε ευσυνειδησία και επαγγελματισμός, αλλά επειδή έχω γνωστούς που έχουν πάει εκεί, δυστυχώς υπάρχει άλλο τίμημα, ο συντηρητισμός, η ακαμψία, οι τύποι και η αυστηρότητα. Δεν ξέρω αν αξίζει να βάλει κάποιος τα παιδιά του μέσα σε ένα τέτοιο τρυπάκι... Καλύτερα να είναι πιο κοντά στον αληθινό κόσμο!

Γεια σου κι από μένα betelgeuse! (λίγο καθυστερημένη απάντηση, αλλά ελπίζω να βοηθήσω κι εγώ λιγάκι!) Σίγουρα η κατάσταση είναι ακόμη πιο περίπλοκη, όχι οτι δε λύνεται δηλαδή, απλά θέλει μαλακό χειρισμό, όπως λέει και η TFA. Από ό,τι έχω διαβάσει, η φάση με το οιδιπόδειο ξεκινάει περίπου στα 3 και τελειώνει στα 6, δηλαδή η μικρή στα 4 είναι στα φόρτε της! Οπότε, ό,τι κι αν της πεις, εκείνη είναι πολυ πριζωμένη. Μην προσπαθείτε με τη λογική να την πείσετε ή να της πάτε κόντρα κι εγώ αυτό νομίζω. Σταδιακά και μαλακά, γιατί έχει να αντιμετωπίσει και τη φάση που βλέπει τον μπαμπά με άλλη γυναίκα, βέβαια είδες πόσο ωραία το πήρε κι αυτό και το χρησιμοποίησε, σου λέει αφού αλλάζει γυναίκες, θα έρθει και η σειρά μου!!! Κι εγώ στον μικρό καμιά φορά του λέω, καλά, όταν μεγαλώσεις το ξανασυζητάμε και ίσως αλλάξεις γνώμη. Δηλαδή δε φρικάρω να του πάω κόντρα από την αρχή.
Είναι λογικό να διεκδικούν περισσότερο τα παιδιά αυτά αφού ήδη νιώθουν να αλλάζουν οι συνθήκες. Όσο εσύ δε μασάς και δεν λειτουργείς ως αντίπαλος νομίζω ότι θα είναι καλύτερα και κάποια στιγμή θα ηρεμήσει. Είναι πολύ φυσιολογικά όλα αυτά νομίζω. Καλή δύναμη!

Ωραία φαίνεται!!! Μπράβο στη διοργάνωση!!! Πείτε μας όσοι πήγατε πώς ήταν!!!!

Γεια σου Πέννυ και καλωσήρθες στην παρέα!!! Κι εγώ γιο έχω και ώρες ώρες είναι ζόρικος και σε καταλαβαίνω!!!! Κι εμένα ώρες ώρες προσπαθεί να μην πάει σχολείο, με διάφορες δικαιολογίες, απίθανες δηλαδή!!! Νομίζω ότι το παν είναι να μη γίνει αυτό που θέλουν από καπρίτσιο και να μην την πατήσουμε να τους κάνουμε τα χατήρια... Αρχικά μπορείς να το ψάξεις, π.χ. να πας να ρωτήσεις και τη δασκάλα, να το συζητήσεις με το γιο σου κτλ για να δεις τι πράγματι συμβαίνει και αν αντιμετωπίζει κάποια ζητήματα σχολείο που να δικαιολογούν λίγο την άρνηση. Αλλά γενικά, καλό είναι όσο το ψάχνεις, να του ξεκαθαρίζεις ότι ΠΡΕΠΕΙ να πάει σχολείο όπως οι μεγάλοι πηγαίνουν στη δουλειά τους κτλ κτλ. Γιατί αν του γίνει το χατήρι και δεν πάει μια δυο μέρες, μετά λίγο χάνεις το παιχνίδι και έχει εκείνος τον έλεγχο..... και άντε να τον επαναφέρεις....

Νομίζω ότι υπάρχει και σχετικό άρθρο για τη σχολική άρνηση στο mamakid, το έχεις διαβάσει;

Γεια σας κι από μένα! Είναι λίγο πονοκέφαλος όντως το θέμα του καροτσιού!!! Οι μαμάδες ήδη σου είπαν αρκετά χρήσιμα, εγώ απλώς θα σου πω ότι καλό είναι να πάρεις κάτι καλό σε αυτή τη φάση, που στην ουσία σε καλύπτει καλύτερα τους πρώτους μήνες. Κι εμένα με βόλεψε ότι δεν τον ξύπναγα από το καρότσι στο αυτοκίνητο, αφού ήταν στο καρεκλάκι αυτοκινήτου που εφάρμοζε στο καρότσι... Δες κιόλας πώς είναι και η ζωή σου, δηλαδή αν μένεις σε μέρος που έχει πολλές ανηφόρες και κατηφόρες, αν θα κινείσαι πολύ συχνά με το καρότσι ή πιο πολύ με αυτοκίνητο κτλ... Πάντως, νομίζω ότι θα έχεις και υπόψη σου ότι όταν μεγαλώσει λίγο το μωρό (και θα είναι και πιο βαρύ), μπορείς να πάρεις μετά ένα δεύτερο φτηνό, αυτά που λένε καλοκαιρινά συνήθως, που θα είναι και πολύ ελαφρύ και θα δεις ότι θα σε βολέψει πολύ και σε διακοπές και γενικότερα...
Αν πάλι σου φαίνονται πολύ ακριβά, δε χάνεις κάτι να ρωτήσεις φίλες σου με μεγάλα παιδιά, αν μπορούν να σου δανείσουν... Ξέρω πώς είναι να θέλουμε να πάρουμε το καλύτερο για το μωρό μας, αλλά οι εποχές είναι δύσκολες και ας είμαστε και λίγο πρακτικοί! Καλή δύναμη!!

Γεια σας μαμάδες!!! Έχω καιρό να γράψω και βλέπω το πολύ ενδιαφέρον θεματάκι!!!! Μιλάμε, κι εμείς ακριβώς τα ίδια!!!!!

Αφού ώρες ώρες τον πιάνω που με κοιτάει σαν ερωτευμένος, σιρόπια!!! Πωπωπω!!! Έχει την πλάκα του, αλλά κι εγώ ώρες ώρες ψιλοανησυχώ, γιατί θέλω αυτό που λέει και η ψυχολόγος Χρύσα, να είναι μια φυσιολογική φάση που θα ξεπεραστεί για να πάμε παρακάτω, στην ταύτιση με το ίδιο φύλο... Του λέω κι εγώ χαμογελαστά όταν μου λέει θα σε παντρευτώ και τέτοια, ότι θα παντρευτείς μια κοπέλα στην ηλικία σου όταν μεγαλώσεις και δεν του αρέσει καθόλου η ιδέα!!! Του λέω καλά, τότε ίσως αλλάξεις γνώμη, θα το ξανασυζητήσουμε!!!

Πάντως TFA, (καλά, εγώ να δεις πώς γέλασα!!! - απίστευτα τα ζουζούνια σου!!! - ποιός στη χάρη σου να σε θέλουν 3 άντρες!!!! ) νομίζω ότι καλό είναι να βλέπουν τέτοιες σκηνές και να είναι όχι επίτηδες, απαλά και στην καθημερινότητά τους, ο μπαμπάς να φιλάει τη μαμά, γιατί έτσι σιγά σιγά το καταλαβαίνουν!!! Θα πρέπει να έχει πολύ πλάκα η θέση του άντρα σου, σκέψου να σου την πέφτουν οι 2 πιτσιρικάδες επειδή τους φίλησες τη μαμά!!! Να τα χαίρεσαι!!!

Καλωσύνη σου TFA... Δυστυχώς (και γι΄αυτό περίμενα να δω) τελικά το ΣΚ της γιορτής του mamakid θα λείπουμε οικογενειακώς για ένα γάμο εκτός Αθήνας! Ίσως άλλη φορά... Εσείς καλά να περάσετε πάντως!!!
Θα τα λέμε από δω, αν και επειδή άλλαξα δουλειά, είναι πιο δύσκολο να είμαι online τόσο συχνά γι' αυτό δε μπαίνω τόσο....!

Καλά, ίσως δεν κατάλαβες τι εννοώ. Αλλά όπως είπα και πριν, εγώ δεν δίνω τέτοιου είδους συνέχεια και ψηφίζω ψυχραιμία από όλους και γόνιμο διάλογο. Ίσως κάποιοι έχουν πιο "επιθετικό γραπτό λόγο" από άλλους. Δεν έχω λόγο να συνεχίσω!! Σας φιλώ και ελπίζω να συνεχιστεί το καλό κλίμα του φόρουμ!

Γεια σας! Ψηφίζω κι εγώ το "Μανιφέστο της παιδικής ηλικίας" του Καρλ Ονορέ!! Καταπληκτικό βιβλίο και μας βάζει σε γόνιμες σκέψεις τους γονείς!

Επίσης, για μικρά αγοράκια, μια σειρά από το Διεθνές κέντρο βιβλίου, "Το αυτοκινητάκι του Τάκη", "Το μηχανάκι του Μάκη", "Το τρένο του Ρένου", "Το αεροπλάνο του Πάνου" και πάει λέγοντας!!! Πολύ όμορφα και με κειμενάκι σαν ποιηματάκι, πολύ καλό για αγοράκια!!!!

Παιδιά, τελευταία πιάνει ξανά το κόλπο με τα dvd (δηλαδή "αν δεν ηρεμήσεις δεν θα δεις σήμερα dvd") και είμαι πολύ χαρούμενη!!!!! Χαχαχαχαχαχα!!!!!

Κορίτσια, παρακολουθώ με πολύ ενδιαφέρον τη συζήτηση και λέτε όμορφα πράγματα όλες!
Βέβαια, mairy popins, νομίζω ότι για να λέμε τη γνώμη μας ελεύθερα, όταν ειδικά δεν προσβάλουμε κάποιον, δεν υπάρχει λόγος να κριτικάρουμε τη γνώμη του καθενός λέγοντας ότι "μην κριτικάρεις΄" ή "είσαι επικριτική"!!! Αλλιώς πώς θα γίνεται συζήτηση εδώ στο φόρουμ!! Εμένα τουλάχιστον μου φάνηκε λίγο επιθετική συμπεριφορά σε κάποιον που απλώς είπε μια γνώμη, έστω και έντονα, αλλά είναι η γνώμη του!!! Και αν θυμάμαι καλά σε άλλα θέματα, έχεις κάνει το ίδιο κι εσύ, δηλαδή να εκφράσεις απόλυτες απόψεις. Συγνώμη που κάνω το διαιτητή, αλλά όσο είμαι σε αυτό το φόρουμ, νομίζω ότι είναι κάτι που μας βοηθάει και εποικοδομητικό για όλους, καλό είναι να μην αρχίζουμε να κάνουμε επιθέσεις η μια στην άλλη και να βάζουμε "χέρι" στο πώς θα μιλάει κάποιος, γιατί αυτό νομίζω δεν θα είναι γόνιμο. Καλό είναι να σεβόμαστε όλοι τις απόψεις των άλλων με ψυχραιμία.

Ας το αφήσω αυτό πάντως, και είπες mairy όντως κάτι που μου έκανε κλικ και είναι πολύ εύστοχο, για το ρόλο του πατέρα σε όλο αυτό. Νομίζω κι εγώ ότι είναι πάρα πολύ σημαντικός! Οτι η παρουσία του είναι πολύ σημαντική και πρέπει να είναι έντονη και κοντά στα παιδιά, αλλά και στο σπίτι, δηλαδή δεν καταλαβαίνω γιατί να μην πλύνει και ο μπαμπάς κάποια στιγμή τα πιάτα!!!

Σίγουρα έχει να κάνει με το τι δουλειά κάνει ο καθένας στο ζευγάρι και πόσες ώρες απασχολείται. Και όντως, όταν η μαμά έχει π.χ. άδεια μητρότητας και είναι με το παιδί, πιθανότατα να αναλάβει πιο πολύ το σπίτι. Νομίζω ότι όλες οι δουλειές είναι για όλους (καλά, όχι και ο θηλασμός!!!! χιχιχι) και καμία δουλειά δεν είναι απαγορευμένη για κάποιον!! Όταν δεν υπάρχουν κόμπλεξ και υπάρχει αλληλοκατανόηση, όλα λύνονται και ρυθμίζονται νομίζω! Και ο μπαμπάς είναι σημαντικό να είναι στη ζωή των παιδιών και νομίζω όπως βλέπω γύρω μου πως έχουν αλλάξει τα πράγματα προς το καλύτερο, πολλοί μπαμπάδες πάνε τα παιδιά βόλτα, παίζουν μαζί τους κτλ κτλ. Τι να λέμε, που πριν 2 γενιές τα θεωρούσαν όλα δουλειά της μάνας;;;;!!!
Α, και μου άρεσε πολύ το άρθρο του mamakid που λέει για το ρόλο του πατέρα εδώ:
www.mamakid.gr/index.php?option=com_cont...-17-33&Itemid=55

Αυτά κορίτσια!!! Φιλιά!

Γεια σας κι από μένα!!! Λοιπόν, κι εγώ παρακολουθώ με ενδιαφέρον, αλλά ήθελα να σας πω κι εγώ για το Μένιο!!!! Αυτό το βιβλίο το πήρα και το διάβασα, ο μικρός λίγο ασχολήθηκε γιατί του άρεσε ο γάιδαρος, αλλά μετά δεν του πολυέκανε... Που λες mairy popins και υπόλοιπες μαμαδούλες, για μένα ήταν λίγο γροθιά στο στομάχι!!! Καταρχήν, θεωρώ πως δεν είναι παιδικό βιβλίο, αντίθετα είναι για μεγάλους και πιο πολύ για τις μαμάδες!!! Έχει με ωραίο έμμετρο τρόπο πολλές ψυχαναλυτικές αλήθειες!!!! (Το cd δε μου άρεσε καθόλου, ήταν σκέτη φασαρία, αλλά τι να κάνουμε, δεν το ξαναέβαλα!!!). Είδα πολλά από τον εαυτό μου εκεί μέσα, στο πώς η μαμά καμαρώνει τις εξυπνάδες που λέει το παιδί της αντί να του βάζει όρια και πιο πολύ με σοκάρισε το ότι παρουσιάζει πώς είναι το παιδί της στο μέλλον, ένας νέος χωρίς να πατάει στα πόδια του, βυθισμένος στην κατάθλιψη (σε εκείνο το σκοτεινό δωμάτιο)... ήταν πραγματικά μεγάλη αλήθεια και το είδα μπροστά μου και θορυβήθηκα αρκετά. Είναι αλήθεια, χωρίς υπερβολή ότι αν κάνουμε τέτοια, αυτή θα είναι η κατάληξη.... Τώρα, αν σας πω ότι έκανα δραστικές αλλαγές, ψέματα θα πω!!! Αλλά με θορύβησε και άρχισα να αναθεωρώ από τα μικρά και τα καθημερινά... Τουλάχιστον, το βιβλίο έχει happy end!!!!!

Να το βάλουμε και στο θεματάκι που άνοιξε η TFA για τα βιβλία!!

Ναι, ναι, ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ σε όλους !!!! Χριστός Ανέστη!

Ξέχασα και κάτι (λες και είπα λίγα!!!) , τελευταία μου λέει ο μικρός όταν νευριάζει και του λέω γιατί έχεις νεύρα , λέει "όλοι έχουν νεύρα κι έχω κι εγώ νεύρα", εννοεί πως έχω κι εγώ δικαίωμα να νευριάζω όπως κι εσείς οι άλλοι, όχι ότι το κάνουμε συχνά! Και εκεί του εξηγώ πως ναι, αλλά όταν έχουμε νεύρα εμείς προσπαθούμε να τα "διώξουμε" και ποτέ δε σε χτυπάμε κτλ κτλ.... Διεκδικούν τα δικαιώματα των άλλων!!

Καλησπέρα μανούλες και Χριστός Ανέστη! Είχα καιρό να μπω και χαίρομαι που ξαναγράφω και βλέπω ότι έχει ανάψει η συζήτηση!!!

Έχετε πει πολλά, ας αρχίσω από την ισότιμη σχέση που ανέφερα και πιο πάνω... Εγώ που λέτε, δεν του είπα ή του έδειξα, παιδί μου, είμαστε ισότιμοι!!! Αυτό το επέβαλε μόνος του, από ότι καταλάβαινα από τα συμφραζόμενα!!! Χαχαχα!!! Δηλαδή, το καταλάβαινα στην πορεία, ότι το είχε θέσει έτσι!! Τι να λέμε, πανέξυπνα είναι και όντως προσπαθούν να περάσουν το δικό τους όπως είπατε πιο πάνω. Εννοείται ότι κι εγώ θεωρώ ότι αναγκαστικά αρχηγός είναι ο γονιός , με την έννοια ότι κάποια πράγματα τα αποφασίζει αυτός, τι να κάνουμε; Ο γονιός αποφασίζει πως τώρα είναι ώρα για ύπνο και θέτει κάποια πλαίσια και προσπαθεί να τα εφαρμόσει και να συνετίσει το παιδί (!!! εδώ είναι τα δύσκολα!!!) και φυσικά τα παιδιά θέλουν και έχουν ανάγκη να νιώθουν τη σιγουριά και την ασφάλεια να έχουν ένα γονιό που να ξέρει πού πατάει και να αποφασίζει για κάποια πράγματα. Είναι πολύ σημαντικό για να μη νιώθουν ανασφάλεια. Αλλά ταυτόχρονα, προσπαθούν να μας φτάσουν στα όριά μας, εξερευνώντας τα δικά τους! Είπες για την κόκκινη γραμμή mairy popins, πραγματικά, είναι ένα σημείο πολύ δύσκολο, νομίζω ότι συνεχώς παίζουμε εκεί, μας οδηγούν δηλαδή τα ζουζούνια μας εκεί... Θέλουν να παίζουν εκεί, ακριβώς στο όριο της ελευθερίας τους! Να σας πω, εγώ δεν έχω νιώσει έλειψη σεβασμού, παρόλα τα τσαλίμια του και τις φωνές του. Έχω νιώσει θυμό, να μη μπορεί να διαχειριστεί καταστάσεις, να φέρεται τελείως εγωιστικά, αλλά δεν έχω νιώσει πως δε με σέβεται. Έχω νιώσει πως δε με σκέφτεται, που μπορεί να είμαι κουρασμένη ή να μη δίνει σημασία στο τι θέλω εγώ, αλλά όχι έλλειψη σεβασμού. Νομίζω θα το καταλάβαινα έντονα και θα μου ήταν πολύ πολύ δυσάρεστο.... Δηλαδή, δεν έχω νιώσει να μη σέβεται το πρόσωπό μου και ότι είμαι η μαμά του κτλ, αλλά κάποιες φορές ναι, δεν σέβεται τις αποφάσεις μου και όσα του λέω. Έχει σημαντική διαφορά.

TFA, να σου πω, εκεί που λες ότι δεν ξέρεις τι να κάνεις... πράγματι κι εγώ βλέπω ότι κάτι που λειτουργεί καλά για μήνες, μετά παύει να λειτουργεί και πρέπει να επινοήσουμε κάτι άλλο! Εγώ τελευταία κάνω κάτι που τυχαία νομίζω πέτυχε. Και απορώ που πέτυχε δηλαδή και δεν τον τσαντίζει περισσότερο!!!! Εκεί που τα έχει πάρει στο κρανίο και χτυπιέται, κλαψουρίζει και πηδάει ΄πάνω κάτω ή κουνάει τα χέρια του, αρχίζω και τον κοροϊδεύω και κάνω ό,τι κάνει π.χ. "νια νια νια" και κουνάω κι εγώ τα χέρια μου όπως αυτός!!! Μιλάμε, βάζει τα γέλια (ναι, νομίζω ότι με τον εαυτό του γελάει!!!) και ξεχνάει τα νεύρα του!!! Παιδιά, δεν το περίμενα, φοβόμουνα ότι θα τα έπαιρνε στο κρανίο περισσότερο, αλλά ΠΕΤΥΧΑΙΝΕΙ!!!!!!! Και καταλήγουμε να γελάμε!!! Ε, καλά, για λίγο θα κρατήσει κι αυτό και θα πρέπει να βρω κανούριο!!!!

Ελπίζω να μη σας κουράζω, αλλά μου έτυχε κάτι σαν αυτό που λες πάλι TFA, με το δρόμο... Όπως γυρνάμε από το σπίτι της γιαγιάς, διασχίζουμε δυο δρόμους, στενάκια είναι, αλλά .... δρόμοι με αυτοκίνητα! Ο ένας δεν έχει πολλή κίνηση και επειδή στη μια άκρη και στην άλλη έχει μεγάλη απόσταση, βλέπεις από πολύ νωρίς τα αυτοκίνητα. Ενώ ο δεύτερος είναι επικίνδυνος, γιατί τρέχουν κατεβαίνοντας την κατηφόρα και στρίβουν και τους βλέπεις τελευταία στιγμή. Λοιπόν, ο μικρός έχει μάθει το δρόμο και τρέχει μόνος του και βράδι ακόμα. Τον πρώτο δρόμο τον αφήνω πια να τον περνάει μόνος του αφού κοιτάξει, και εννοείται είμαι λίγα μέτρα πιο πίσω και ελέγχω το δρόμο, ενώ στον δεύτερο του έχω πει ποτέ να μην περνάει και να με περιμένει. Εννοείται ότι του έχω μάθει εδώ και 2 χρόνια (!) ότι κοιτάμε δεξιά και αριστερά κτλ κτλ, και το κάνει πιο πολύ τυπικά και θεατρινιστικα και εννοείται ότι αν έρχεται γρήγορα αμάξι ή μηχανάκι δεν θα το δει έγκαιρα, απλά να του γίνει συνήθεια. Και στον πρώτο δρόμο που λέτε ΟΚ, αλλά μια φορά πέρασε μόνος του τον δευτερο.... Εκεί βέβαια τον μάλωσα πολύ... Αλλά ήθελα να πω, προβληματίστηκα, να του λέω να μην απομακρύνεται ή να συνεχίσω να τον αφήνω μπροστά, και να βασιστώ στο ότι δεν θα περάσει ξανά;;;;; Προσπαθώ να μην είμαι υπερπροστατευτική... από την άλλη , λέω, εντάξει, μην τον κόψει καμιά μέρα και αμάξι επειδή κάναμε τα πειράματά μας.... Με έβαλε και σε σκέψεις ένα άρθρο που είδα σήμερα εδώ στο mamakid
www.mamakid.gr/index.php?option=com_cont...-17-33&Itemid=55
που λέει ότι οι μπαμπάδες είναι πιο χαλαροί και ενθαρρύνουν τα παιδιά στην εξερεύνηση, ενώ οι μαμάδες είναι λίγο υπερπροστατευτικές... και γενικά με έβαλε σε σκέψεις... Αν το διαβάσετε, θα ήθελα τη γνώμη σας!!

Αυτά και συγνώμη για την πολυλογία!!!

Γεια σου Χρύσα! Να σου πω, θα ξέρεις ότι έχω μόνο ένα (παιδί), οπότε δεν έχω αντίστοιχη εμπειρία, απλά θα σου πω όσα σκέφτομαι διαβάζοντας αυτά που γράφεις. Φαντάζομαι πως πιο πολύ το σκέφτεσαι γιατί είναι κορίτσια και τα δύο όπως είπε και το κορνινάκι.Βέβαια, αν πας και για τρίτο (που κάτι λέγαμε σε ένα άλλο θέμα) και σου βγει αγόρι, τι θα κάνεις, θα αλλάξεις πάλι τα δωμάτια;
Βασικά, επίσης, σκέφτομαι κάτι άλλο (κάνω λίγο το δικηγόρο του διαβόλου εγώ εδώ!) καταρχήν ότι αυτή η εικόνα η ιδανική που περιγράφεις, ότι όλα θα είναι τακτοποιημένα κτλ κτλ, μου ακούγεται λίγο ουτοπική, αν κι εμείς δεν είμαστε πολύ τακτικοί σαν οικογένεια, εσείς ίσως είστε περισσότερο από μας!! Δηλαδή, σκέψου μια εικόνα με παιχνίδια απο δω κι απο κει και ρούχα, όχι αυτό το ωραίο που λες σε σχέση με την τακτοποίηση!!!
Το άλλο που νομίζω είναι πιο σοβαρό, είναι πως σε πολύ λίγο τα παιδιά θα πάνε σχολείο και θα έχουν διάβασμα. Σκέφτεσαι να κάνεις το δωμάτιο του παιχνιδιού για διάβασμα; Σκέψου επίσης ότι αφού έχουν 3 χρόνια διαφορά, όσο η μεγάλη πηγαίνει σχολείο, στην πρώτη, δευτέρα κτλ, η μικρή θα είναι μέσα στην ανεμελιά και θα θέλει παιχνίδια, ενώ η μεγάλη θα πρέπει να διαβάζει... Πώς θα το συνδυάσεις αυτό σε ένα δωμάτιο; Δεν είναι καλύτερα να έχει η καθεμια ένα δωμάτιο για τις ανάγκες της και με βάση την ηλικία της; Δηλαδή, αυτό με τα κοινά παιχνίδια κτλ, νομίζω ότι δεν διαρκεί πολύ... Η μεγάλη δεν θα θέλει μετά να της πειράζει τα πράγματα η μικρή κτλ κτλ, και τέτοια... Απλώς σκέψεις κάνω... ελπίζω να βοηθώ λίγο...

Πωπω!! Τι λέτε βρε παιδιά;;;!! Αυτός είναι ο κόσμος των κοριτσιών;!! Τι μαθαίνουμε κι εμείς οι αγορομάνες εδώ στο φόρουμ!!! Χαχαχαχαχα!!!! ΄Άκου μακιγιάζ!!! Τα βλέπω και στην τηλεόραση σε διαφημίσεις και τραβάω τα μαλλιά μου!!! Χαχαχα!!! Εμείς, άντε είχαμε τη Μπαρμπι με ένα κοκαλάκι για τα μαλλιά μας, το πολύ!!! ΧΑΧΑΧΑΧΑ!! Τουλάχιστον τα αγόρια (αν θυμάμαι και από τους συμμαθητές μου κάαααποτε) περνάγανε πολλά χρόνια μέχρι να ασχοληθούν με κάτι άλλο εκτός από τη μπάλα!! Στον κόσμο τους με αυτά δηλαδή! Υποθέτω ότι κάποια στιγμή θα έχουμε βιντεοπαιχνίδια εμείς (που θα το αποφύγω σαν το διάολο!!! χαχαχα) και ποιός ξέρει τι άλλα... Μάνα κουράγιο!!!

Γεια σου Πένι και καλώς ήρθες στη μαμαδοπαρέα!!! Ωραία η ιδέα σου για να γνωρίσει ο μικρός σου την Αθήνα. Κι εγώ έχω γιο, κοντά στα 5 και δύσκολο στις μετακινήσεις!!! Όχι, δεν το λέω να σε αγχώσω, απλώς καταλαβαίνω!! Και σκέφτομαι τι θα έκανα εγώ στη θέση σου!! Λοιπόν, είναι λίγο ζόρι η ακινησία τόσες ώρες στο ΚΤΕΛ... Εκτός αν βάζουν πια βίντεο (κάποτε που πήγαινα Σπάρτη συχνά μας βάζανε πάντως ταινία και δεν καταλαβαίναμε πότε φτάσαμε!!) Λοιπόν, τι θα έκανα εγώ στο παιδί μου, θα φρόντιζα να είναι σε παράθυρο αν γίνεται για να βλέπει όλα τα ωραία μέρη που σίγουρα θα διασχίσετε. Θα έκανα το σταυρό μου να κοιμηθεί τις μισές ώρες του ταξιδιού . Ίσως θα του είχα ακουστικά με μουσική που του αρέσει ή παραμύθια σε cd για να περνάει η ώρα. Βάσικά, επειδή λες ότι δεν έχει ξαναταξιδέψει, μήπως τον ανακατεύει το ταξίδι στο αυτοκίνητο; Αν δεν είσαι σίγουρη ότι είναι ΟΚ, καλύτερα να έχεις μαζί σου και μια δραμαμίνη για παιδιά, αν και πρέπει να την παίρνεις πριν το ταξίδι, αλλά καλύτερα να έχεις... Για τον ίδιο λόγο, καλύτερα να μην πάρει βιβλία ή παιχνίδια που θα πρέπει να κοιτάζει κάτω, για να μην ανακατευτεί. Αυτά μπορώ να σκεφτώ και σίγουρα θα μπορείς κάποια στιγμή να τον απασχολήσεις με κουβεντούλα υποθέτω... Δεν ξέρω αν βοήθησα...

Τώρα, για τη διαμονή σας, εδώ σίγουρα θα βρει πράγματα που δεν έχει εκεί και θα του φανούν καινούρια. Καταλαβαίνω ότι εκεί είναι οι φίλοι του κτλ. και την ανησυχία σου... Εγώ θα σου έλεγα, να το πάτε μαλακά, δηλαδή, από τη δική μου εμπειρία με τον μικρό δηλαδή, βλέπω ότι ενώ εμείς μπορεί να αντέχουμε και να θέλουμε ένα πρόγραμμα όλη μέρα, π.χ. να φύγουμε πρωί και να πάμε σε 3 διαφορετικά μέρη για διασκέδαση και επίσκεψη κτλ και να γυρίσουμε βράδι, τα παιδιά δεν πολυαντέχουν και δεν ενθουσιάζονται... δηλαδή είδα ότι ενώ είναι δραστήρια, κουράζονται και εύκολα. Ο δικός μου δεν τρελλαίνεται να χωρέσει πολλά μέσα σε μια μέρα και θέλει και τον χρόνο του να ηρεμεί στο σπίτι. Εάν μάλιστα λες ότι μόλις μετακόμισες και στην ουσία δεν ξέρει καλά το σπίτι σου κτλ, είναι μια ευκαιρία να κάτσετε και οι δυο σας λίγο πιο χαλαρά και να το γνωρίσει και το σπίτι σου. Δηλαδή, συγνώμη κιόλας που παίρνω το θάρρος, απλά αφού δεν θα είναι "στα νερά του", καλύτερα να το πας πιο χαλαρά και αν δεις ότι θέλει πιο πολλά, ουουουου, υπάρχουν ένα σωρό να κάνετε! Ξεκίνα με ένα πράγμα τη φορά και θα δεις ότι αν ενθουσιαστεί θα συνεχίσετε μια χαρά!! Υπάρχουν πράγματα να κάνετε μαζί ή για παιδιά που σίγουρα δε θα βρει εκεί την ευκαιρία. Και το καλό μας mamakid έχει πολλές προτάσεις!!! Δεν ξέρω και τα γούστα του, αλλά π.χ. υπάρχει το Αττικό Πάρκο για τα ζώα, Παιδικά μουσεία, θέατρα, σινεμά κτλ κτλ και ένα σωρό που μπορείτε να πάτε και να αρέσουν πολύ σε ένα 8χρονο αγορι!

Ελπίζω να σου έδωσα λίγες ιδέες και να περάσετε όμορφα με το γιο σου! Σίγουρα θα ακούσεις κι άλλα χρήσιμα από τις άλλες φίλες μαμαδούλες!!!

Mamakid, η αυγοθήκη με το κουνελάκι ήταν καταπληκτική!!!! Ευχαριστούμε!!!!

TFA, αν θυμάμαι καλά, βάζεις ένα φύλο ή λουλούδι πάνω στο αυγό και το τυλίγεις με καλσόν για να μη φύγει και μετά το βουτάς κανονικά στη βαφή. Δεν το έχω κάνει ποτέ, αλλά κάπως έτσι γίνεται. Επίσης, αν θυμάμαι σωστά πάλι, κάποιοι το κάνουν και με φύλα από κρεμμύδι και δίνει αφηρημένες αποχρώσεις... Αλλά δεν είμαι πολυ σίγουρη για το τελευταίο...

Κι εμένα που είναι στα 5 κάτι τέτοιο γίνεται.... σε καταλαβαίνω απόλυτα... Φαντάζομαι παίζει ρόλο που είναι μοναχοπαίδι και ίσως τα αγόρια είναι και πιο ανταγωνιστικά... Εγώ προσπαθώ να του το συζητήσω και είχε εκφραστεί και είπε ότι φοβάται μη χάσει. Φοβάται υποθέτω να νιώσει άσχημα... το προσπαθώ με τη συζήτηση και του έλεγα να λέμε Ζήτω! Και για όποιον χάνει και για όποιον κερδίζει.. έχω δει μια μικρή πρόοδο. Για τους παππούδες έχεις δίκιο, και με μας γίνεται κάτι παρόμοιο, εκεί τον έχουν στα ώπα ώπα και του κάνουν τα χατήρια και χάνεις λίγο το παιχνίδι.. Αλλά θέλει επιμονή. Σε νιώθω!

ΥΓ. Πολύ καλό το άρθρο mamakid!

Καλό!!! Σου λέει, πώς τη λένε τέλος πάντων, Μαρία, Ελένη, Ιωάννα...;;; Χαχαχα!

Αχ, Χρύσα, πώς με κάνεις να νιώθω λίγο καλύτερα!!! Που δεν είμαι μόνη!!!!!
Μιλάμε, αυτό με την ισότιμη σχέση, είναι ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ!!! Το πόσο έχω ταλαιπωρηθεί με αυτό δε λέγεται!!! Και το ξεκίνησε πολύ νωρίς το μούτρο, από τα τριάμιση κοντά, τέτοια έλεγε!!! Και με το ίδιο ύφος ακριβώς, και το δαχτυλάκι υψωμένο!!! "Μαμά, θα σου κρύψω τις ελληνικές σου ταινίες!" και όλα τα άλλα.... Ακριβώς ό,τι έλεγα και μάλιστα ήξερε κι εκείνος ποιά είναι τα αγαπημένα μου!!! Τι να πω!!! Βρίσκω και ένα θετικό, ότι το παιδί δε με φοβάται, όπως αρκετά άλλα παιδιά που τα πλακώνουνε στο ξύλο και τους πάει να.... Αλλά ρε παιδί μου, πολλή ταλαιπωρία!! Δηλαδή, δεν μπορείς να τα πείσεις να κάνουν κάτι όταν πρέπει.... Στο μεταξύ, δεν καταλαβαίνουν την ισότιμη σχέση ακριβώς!!!! Τόσο μπορούν!! Δηλαδή, ότι εμείς κουραζόμαστε να τα φροντίζουμε, να δουλεύουμε κτλ κτλ, βλέπουν μόνο το δικό τους κομμάτι!!!! Τελευταία έχω αρχίσει να τα ψιλοεξηγώ... Όταν αρχίζει αυτά με τη διακήρυξη ανεξαρτησίας του τύπου "ο καθένας μπορεί να κάνει ό,τι θέλει", του λέω πια ότι αν εγώ έκανα ό,τι ήθελα δεν θα σου άρεσε καθόλου, γιατί δεν θα έπαιζα μαζί σου αυτοκινητάκια, θα έβλεπα στην τηλεόραση αυτό που ήθελα και θα σου έλεγα πως τώρα δε μπορώ. Αλλά δεν κάνω ό,τι θέλω γιατί δεν θα σου αρέσει, κάνουμε ό,τι θέλουμε αλλά σκεφτόμαστε τι θέλει και ο άλλος... Νομίζω ότι στο κενό πέφτουν κάπως, αλλά πες πες, κάτι θα γίνει!!! Απαπαπαπα!! Καλές οι παιδαγωγικές, αλλά εμείς τα πληρώνουμε όλα!!! Χιχιχιχιχι!!!

Δεν ξέρω, όσο χαίρομαι που δε με φοβάται, τόσο ώρες ώρες ξέρω ότι το πληρώνω, όπως και ότι τον έκανα εξυπνούλη με την ενασχόληση και τις δραστηριότητες... Είναι όλο επιχειρήματα και άποψη... άστα........

Τι να σας πω, ωραία τα λουλούδια, αλλά δεν ξέρω, φέτος μας έχει φάει το διαμέρισμα... ο καιρός; ποιός ξέρει... Εγώ λέω να αρχίσω νωρίς φέτος να μαζεύω βότσαλα από καμιά παραλία και μόλις κάνει καλό καιρό, βγαίνουμε στο μπαλκόνι και βάφουμε με τέμπερες και ξετρελλαίνεται ο μικρός! Και οικονομικότατο, παίρνεις από την παραλία όσες θες, μόνο να αντέχεις να κουβαλάς!!!