Αφορμη για το θεματακι ηταν κατι που διαβασα στην απαντηση μιας φιλτατης φορουμομαμας, οτι δηλαδη κάπου πηρε απόφαση ότι έτσι είναι τα αγόρια, ότι τους βγαίνει η επιθετικότητα που έχουν γιατί την έχει το φύλο τους. (Αναρωτιεμαι... το ιδιο πρεπει να σκεφτουμε και για τους αντρες μας, αν ειναι επιθετικοι;). Μου προκαλεσε μεγαλο ενδιαφερον, γιατι τελικα ολες μας (αγορομανες και κοριτσομανες) μεγαλωνουμε τα παιδια μας με καποια στερεοτυπα.π.χ. τα κοριτσια πρεπει να παιζουν με κουζινικα, τα αγορια με αυτοκινητακια, τα κοριτσια πρεπει να ειναι σεμνα, τα αγορια μπορουν να ειναι πιο επιθετικα κλπ. Σε ποιο βαθμο πιστευετε πρεπει να συμβαινει αυτο; Αφηνετε τα αγορια σας να παιξουν με κουζινικα, κουκλες και να συμμετεχουν στις δουλειες του σπιτιου; Με τα κοριτσια τι γινεται; Εξακολουθει να ισχυει το στερεοτυπο της χαρωπης νοικοκυρας που ειναι δουλα και κυρα; Ή πρεπει να περασουμε το στερεοτυπο της σουπερ γυναικας;

Καλημέρα!!! Πολύ καλό θέμα Χρύσα! Και με πολύ ζουμί και δεν ξέρω και αν υπάρχει άκρη, δηλαδή καμιά φορά νομίζω ότι αυτό είναι σαν το "η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα;"!!!
Αν και εγώ είμαι η φορουμομαμά που είπα ότι έτσι είναι τα αγόρια, επιθετικά, να απολογηθώ λιγάκι και να πω ότι κάπου τον δικαιολογώ περισσότερο. Δεν έχω κορίτσι είναι αλήθεια... και δεν ξέρω πώς θα έκανα. Έχω γνωρίσει όμως π.χ. κορίτσια που είχαν 3 αγόρια αδέλφια και είναι επιθετικά, με μια λίγο πιο ήπια συμπεριφόρά. Οπότε δεν είναι μόνο το φύλο, είναι και το περιβάλλον οπωσδήποτε. Ίσως ακόμα και στα παιδιά είναι και η προσωπική επιλογή τους, ας πούμε, πώς να αντιδράσουν σε κάποιες καταστάσεις.. Σε καμία περίπτωση δεν δίνω συγχωροχάρτι και δεν δικαιολογώ, απλώς κατανοώ περισσότερο.
Ξέρεις, εγώ πιστεύω ότι σε έναν σημαντικό βαθμό, παίζει ρόλο η βιολογία και η αναπτυξιακή ψυχολογία. Δηλαδή, αναγκαστικά, οι ορμόνες του αρσενικού (σε κάθε ηλικία) είναι διαφορετικές από τις ορμόνες του θηλυκού! Οπότε, με τόση τεστοστερόνη, ο άλλος κάνει έκρηξη! Και πιστεύω ότι ο καθένας μας κουβαλάει γονίδια από το παρελθόν και ότι είναι αλήθεια πως οι γυναίκες τα παλαιολιθικά χρόνια έμεναν όλες μαζί και φρόντιζαν την κοινότητα, ενώ οι άντρες έβγαιναν στο κυνήγι. Τι να γίνει; Εξελιχτήκαμε με αυτά, γι' αυτό οι γυναίκες είναι πιο κοινωνικές, εκφράζονται και έχουν στον εγκέφαλο 2 κέντρα λόγου. Οι άντρες, είναι κλειστοί, δεν τα πάνε καλά στα κοινωνικά, είναι πιο δυνατοί, έχουν καλό σημάδι (βλέπε και οδήγηση!!!) αφού είχαν μάθει να είναι ο καθένας πίσω από ένα δέντρο και να κάνουν ησυχία ΄στήνοντας παγίδα στο θήραμα!!!
Δεν ξέρω πώς σας φαίνονται όλα αυτά, αλλά είναι το δεδομένο που ξεκινάμε..
Εννοείται ότι όλο αυτό προσπαθείς να το διαπαιδαγωγήσεις και δεν μένεις ότι έτσι είναι και τι να κάνουμε! Προσπαθείς να δώσεις αγωγή που να είναι πολιτισμένη και να βοηθήσεις το κάθε φύλο να προσαρμοστεί στις συνθήκες που επικρατούν και να καλύψει τις αδυναμίες του... αλλά μπορείς να παρέμβεις ως ένα σημείο και πάντα ξεκινάς από την αφετηρία.
Και πολλές φορές σκέφτομαι για τον γιο μου ότι πρέπει να είναι πολιτισμένος και όχι επιθετικός κτλ κτλ και μετά λέω, πριν 200 χρόνια, τι λέω, πριν 50 χρόνια, στέλναμε τους άντρες και τους λέγαμε να πολεμάνε στα βουνά. Και τώρα ξαφνικά τους λέμε να είναι ήρεμοι και πολιτισμένοι... Κατάλαβες;;

Όσο για τα στερεότυπα, κι εμένα παίζει πολύ με τα κουζινικά ας πούμε, αλλά παίζει πάρα πολύ και με τα αυτοκινητάκια. Δεν θα του πάρω και μπάρμπι για δώρο, αλλά δεν έχω φέρει αντίρρηση να παίζει με τα κουζινικά που του αρέσουν (στο σχολείο κυρίως κτλ). Νομίζω ότι περισσότερο παρακολουθώ την κατάσταση. Άλλωστε λένε ότι μετά τα 6 συνειδητοποιούν τα παιδιά το φύλο τους κι εκεί θα φανεί πιο πολύ με τις προτιμήσεις τους τι ακριβώς συμβαίνει...
Από την άλλη (σου είπα, δεν έχω κόρη) με πιάνουν τα φεμινιστικά μου και όταν βλέπω π.χ. παιχνίδι σιδερώστρα για τα κοριτσάκια, κάτι μου γίνεται!!! Κάτι δε μου πάει!!! Δηλαδή, οκ, το κοριτσάκι θέλει να μοιάσει στη μαμά. Αλλά να του χαρίζουμε και παιχνίδια για να του περάσουμε το μήνυμα ότι είσαι μια εκκολαπτόμενη καλή νοικοκυρά, δεν ξέρω... μου κάθεται κάπως!!!!! (ίσως και επειδή εγώ έχω κόψει το σιδέρωμα ως χάσιμο χρόνου!!!!) Και θα ήθελα ο γιος μου να μεγαλώσει και να μη θεωρεί ντροπή να πιάσει μανταλάκι ή σίδερο ή να μαγειρέψει και να τα περιμένει όλα από τη γυναίκα του! Και κυρίως, να μπορεί να φροντίζει τον εαυτό του!!!

Μπράβο και πάλι, πολύ καλό θέμα, ελπίζω να πούμε πολλά εδώ!! Εγώ σταματάω να δω τις απόψεις σας και θα ξαναμιλήσω!!!!!

μμμ...όντως καταπληκτικό θέμα....και πολλά να πεις...(αρκει να μην ξυπνήσουν για να προλάβω...χιχιχι). Λοιπόν είμαι μαμά 2 αγοριών και προσφάτως και ενός κοριτσιού. Επίσης να πω, ότι μεγάλωσα σε ένα άκρως αγορίστικο περιβάλλον, μόνη με 3 αγόρια...και μάλιστα στην εξοχή όπου παίζαμε ποδόσφαιρο, σκαρφαλώναμε, πηδάγαμε μάντρες, κάναμε ορειβασία, μπαίναμε σε σπηλιές, παίζαμε ξύλο κλπ κλπ κλπ.
Με κούκλες έμαθα να παίζω πολύ αργότερα γνωρίζοντας κάτι ξαδέλφες....ωραίο αλλά όχι και τόσο συναρπαστικό...παιχνίδι.
Θα συμφωνήσω με την Elis. Είναι σίγουρα θέμα ορμονών. Είναι σίγουρα όμως και θέμα περιβάλλοντος. Δεν μου αρέσουν τα στερεότυπα, αλλά δεν πιστεύω ότι κάποια πράγματα δεν προέρχονται και από τη φύση μας.
Τα αγόρια ίσως είναι εκ φύσεως πιο επιθετικά, πιο διεκδικητικά. Αλλά έχω δει κορίτσια να μαλλιοτραβιούνται για παιχνίδι, που ο δικός μου ας πούμε δεν το έχει κάνει ποτέ μέχρι σήμερα.Πάραυτα, όταν θυμώνει όπως ανέφερα και σε άλλο θέμα μου τα λέει χοντρά και τρώω και από καμία. Σημειώνω,ότι δεν βαράμε τα παιδιά μας. Η συμπεριφορά αυτή η έχει έρθει από το σχολείο ή απλά του βγήκε (φυσικά δηλαδή....). Ο μικρός αντίστοιχα αντιγράφει τον μεγάλο...
Με τί παιχνίδια παίζουν? Με τρένα και αυτοκινητάκια, μικρά ανθρωπακια και σπιτάκια, με κουζίνα πλαστική, αλλά επίσης ζυμώνουμε μαζί ψωμί, κάνουμε πίτες, και φτιάχνουμε πίτσες, μου καθαρίζουν τα τζάμια και το τραπέζι. Άλλωστε νομίζω πώς έχουν καταργηθεί αυτά τα στερεότυπα στα παιχνίδια και στις ασχολίες των παιδιών. Τώρα αν θα τα έγραφα ποτέ μπαλέτο? όχι βέβαια...ίσως γιατί είναι μπαλέτο. Αλλά για χορό ας πούμε αργότερα, λατινοαμερικάνικους δεν θα το απέκλεια...εγώ όχι. Ο μπαμπάς όμως και οι φίλοι σίγουρα ναι. Και είναι άδικο! Θέλω ας πούμε να μάθει πιάνο. Είναι κακό?Δίνω θηλυκή κλίση στα αγόρια με αυτά? πιστεύετε κάτι τέτοιο?
Τώρα το κορίτσι μας...αναγκαστικά....θα μεγαλώσει παίζοντας με αυτοκινητάκια και τρενάκια...και δεν το βρίσκω κακό....σας λέω και εγώ με αυτά έπαιζα....είναι παιχνίδια πιο δυναμικά από ένα παιχνίδι με κούκλες! Φυσικά όμως και θα την περάσω και εκείνη από την κουζίνα, όχι όμως γιατί είναι κορίτσι! Αλλά γιατί είναι ένας χώρος πολύ δημιουργικός! Διαφωνείτε? Σίγουρα δεν θα μου άρεσε να της πάρω δώρο σίδερο, αλλά θα μάθει να σιδερώνει, όπως και τα αγόρια...κάποια στιγμή....(παρότι ούτε εγώ δεν το ακουμπάω....) Πάντως αυτό που εννοώ είναι ότι η φύση μας προσδίδει κάποια χαρακτηριστικά. Το περιβάλλον όμως μας βοηθάει να τιθασεύσουμε κάποια και να αναπτύξουμε άλλα....
αυτά....πάντα κατά τη γνώμη μου....

Καλησπέρα σας! Εγώ έχω αγόρι και το έχω σκεφτεί πολλές φορές. Ειδικά με τα ρούχα του. Εντάξει, δεν θα του έβαζα και ροζ, αλλά αυτό με το μπλε μπλε, γαλάζιο κτλ κτλ, δεν το μπορούσα κι εγώ... Από μικρό του έπαιρνα και κόκκινο (του άρεσε και πολύ μετά), πράσινο κτλ κτλ. Άσε που μια εποχή που ήταν μικρούλης, είχαμε μια κουβερτούλα μωρουδίστικη που ήταν δική μου όταν ήμουν μικρή και ήταν ρόζ.... Και τη χρησιμοποιούσα και είχαμε βγάλει και κάτι φωτογραφίες και τις δώσαμε και..... το τι άκουσα, από τις θείες κτλ κτλ για τη ρόζ κουβερτούλα..... Ξέρω γω, κάποια πράγματα δεν ξεπερνιούνται!

παντως εγώ έχω αγοράσει ροζ πουκαμισάκι για τον μεγάλο και του πήγαινε τρελα. Επίσης έχω δεχτεί δώρο ροζ μπλουζάκι για τον μικρό. Επίσης έχω πάρει δώρο ροζ πουκάμισο σε μεγάλο. Το θέμα με τα χρώματα είναι άδικο....και έχω ακούσει τον μεγάλο να λέει ότι το ροζ είναι κοριτσίστικο...κάτι που προφανώς λένε στο σχολείο τα παιδάκια μεταξύ τους...και μου άρεσε πολύ που ο μπαμπάς μας του εξήγησε ότι τα χρώματα δεν έχουν φύλο...ροζ με φιογκάκι ...ναι...αλλά ροζ με γιακά γιατι όχι?

Πολύ ωραιες ολες οι αποψεις!! Συμφωνω μαζι σου elis. Αληθεια, μηπως εχεις διαβασει κι εσυ το πορτοκαλι βιβλιαρακι με την τυπισσα με τα κοκκινα γυαλια που διαβαζει το χαρτη αναποδα; Παντως όπως ειπες «κατανοω» τη συμπεριφορα του αγοριου ή του κοριτσιου. Κατανοω ότι εγω δεν μπορω να παρκαρω γιατι δεν εχω την αισθηση του χωρου και του προσανατολισμου, κατανοω ότι ο αντρας εχει περισσοτερη τεστοστερονη από τη γυναικα, αλλα δεν αποδεχομαι παντα. Το περιβαλλον παιζει τεραστιο ρολο, καθως και η προσπαθεια (πλεον οδηγω και παρκαρω καλυτερα από παρα πολλους ανδρες…). Τωρα για το ότι στελναμε τους αντρες στον πολεμο 50χρονια πριν, εδώ εχω καποιες ενστασεις,. 50 χρονια πριν μπορουσαν να χτυπουν τις γυναικες και τα παιδια τους και τους εδιναν και δικιο. Οι κοινωνιες αλλαζουν και το ανθρωπινο ειδος εξελισσεται..Πλεον η επιθετικοτητα των ανδρων πρεπει να διοχετευεται σε καποιο αθλημα, αφου δεν μπορει να διοχετευτει στη μαχη. (μμμ, μια καλη λυση για τη διαχειριση του παιδικου θυμου, ισως;
Παντως ομολογω ότι χαιρομαι που ακουω τετοιες αποψεις από αγορομανες (κυριως σε σχεση με τις δουλειες του σπιτιου), γιατι ξερετε .. τους δικούς σας γιους θα τους παντρευτουν οι δικες μου οι κορες (χι,χι).
Κι εγω προσπαθω να μην ακολουθω καποια στερεοτυπα. Οσο αυτό είναι δυνατο, γιατι καπου ερχονται και τα βιωματα και εκει το πραγμα μπερδευεται!

Σίγουρα δεν είναι αποδεκτή η συμπεριφορά π.χ. η βίαιη, δεν το συζητώ... Απλά ώρες ώρες, αναρρωτιέμαι, γιατί όπως είπα, πριν 50 χρόνια τους στείλαμε να πολεμήσουν, μετά ξαφνικά τους είπαμε, τώρα να φέρεστε πολιτισμένα και να είστε ήρεμοι και αν χρειαστεί, σε 10 χρόνια θα τους ξαναστείλουμε και θα ζητάμε να είναι πάλι έτοιμοι για πόλεμο.... καταλαβαίνετε λίγο τι εννοώ; Κάνω λίγο τον δικηγόρο του διαβόλου ας πούμε.... και λέω ότι και βιολογικά είναι κάπως δύσκολο να προσαρμοστούν και δείχνω κατανόηση... αυτό. Σίγουρα κι εγώ ΔΕΝ αποδέχομαι και φυσικά ΔΕΝ την επικροτώ. Και εννοείται ότι χρειάζεται αντίστοιχη αγωγή για να προσαρμοστούν. Και αυτό είναι το δύσκολο... ότι δηλαδή όλα αυτά κάνουν τα πράγματα πιο δύσκολα και πιο επίπονη την προσπάθεια προσαρμογής και αγωγής. Αυτό δηλαδή..Και εννοείται ότι ο άντρας δεν νοείται να χτυπά τη γυναίκα του σε καμία εποχή!!! (άλλο σοβαρό θέμα κι αυτό με την ενδοοικογενειακή βία......)
Συμφωνώ κι εγώ ότι είναι μια πολύ καλή λύση να στείλουμε τα αγόρια να ξεσαλώνουν στη μπάλα και να ξεσπάνε λίγο!!! Μέσα από ένα άθλημα, είμαι πολύ υπέρ αυτού...εννοείται!
Και ναι, εννοείται για τις δουλειές του σπιτιού... πάνω από όλα, για να είναι αυτόνομοι! Φαντάσου να πάνε κάπου ας πούμε φοιτητές, και να μη μπορούν να βράσουν ένα αυγό...!!! Και εννοείται για να σέβονται και τις ... (όταν γίνουν) γυναίκες τους ή κοπέλες τους και να μην έχουν κόμπλεξ τέτοια!!! Εγώ σε αυτό το θέμα, έχω πει, ότι δεν θέλω να με βρίζει η γυναίκα/κοπέλα/σύντροφος (πες το όπως θες) του γιού μου, τέλος! Οπότε, φροντίζω να στρώσω σωστά το δρόμο!!!!

Για τις κοινωνιες, παλι δεν το καταλαβαινω.. σνιφ,, Αν χρειαστει σε δεκα χρονια να πολεμησουν.. θα τους βγει. Είναι σαν το ποδηλατο .. ,μπορει να μην κανεις για πολύ καιρο, αλλα αν ερθει η ωρα θα το θυμασαι. Ασε που με τον πολεμο νομιζω θα βγει και στις γυναικες μια καποια επιθετικοτητα, ετσι όπως είναι η ζωη σημερα. . Τελος παντων. Για τα χρωματα τωρα, οντως αδικο. Κι εγω εβαλα μπλε στις κορες μου. Βεβαια για την κοινωνια αυτό είναι πιο ανωδυνο από το ροζ στα αγορια. Αν ειχα γιο κι εγω θα εβαζα πουκαμισο με ροζ γιακα, με φιογκο δεν ξερω. Και στα αθληματα, θα τον πηγαινα χορο, για μπαλετο θα το σκεφτομουν, αλλα αν ηθελε εκεινος δε θα ελεγα όχι. Την κορη μου παντως του χρονου θα τη γραψω στο τζουντο, στο σχολειο της, οπου κυριως πανε αγορακια. Θα σας πω και κατι να γελασουμε.. Παιζαμε με την κορη μου. Εκεινη κρατουσε μια κουκλα κι εγω έναν κουκλο, που υποτιθεται ότι είναι παντρεμενοι κλπ και της λεω : «Αγαπη μου, εγω θα πλυνω τα πιατα κι εσυ θα στρωσεις τα κρεββατια». Με κοιταει η κορη μου και μου λεει! «Μαμα, οι γυναικες καθαριζουν το σπιτι για να ερθουν οι αντρες να το βρουν καθαρο!!!|». Στον παιδικο το ελεγα σε καποιους γονεις και μου λεει ενας μπαμπας: Αχ, αυτή είναι νυφη για το γιο μου!|. Το πιο κουλο είναι όταν παμε για καφε και διπλα μας καθεται μια παρεα με αγορακια στην ηλικια της κορης μου. Αρχιζουν τα παιδια να παιζουν μαζι, και ακουγονται σχολια από το διπλανο τραπεζι «Μπραβο γιε μου… ορμα..!|» Αναλογως ακουγονται σχολια και από το δικο μας τραπεζι «Από τωρα τα αρχισαμε αυτά…».
Βεβαια, τι να μιλαμε για στερεοτυπα στα δυο φυλα… τωρα αρχιζει να υπαρχει και να γινεται αποδεκτο και το τριτο φυλο..

Ωραίο θέμα πράγματι... Να σας πω, εγώ την κόρη μου δεν την έχω πολύ με τα ροζ και τα φιογκάκια κτλ. Της φορούσα κι εγώ φόρμες (όπως με βόλευαν κι εμένα μικρή!!) και άνετα ρούχα. Κάνει παρέα με τα ξαδέρφια της που είναι αγόρια και έχει μάθει από κει πολλά "αγορίστικα" παιχνίδια! Της αρέσουν και οι κούκλες και οι νεράιδες κτλ κτλ, αλλά θα παίξει με όλα. Εντάξεί, βάλαμε μια φανταχτερή στολή τώρα τις απόκριες, αλλά γενικά δεν κοιτάω να την κάνω κοκκέτα.... Και για τα ρούχα που λέτε, δεν μου αρέσουν καθόλου που τα κοριτσίστικα ρούχα τα έχουν κάνει πια μικρογραφία των μεγάλων και δεν έχουν πια την αθωότητα και την παιδικότητα που αρμόζει σε αυτές τις ηλικίες... Τρομάζουμε να βρούμε ρούχα να της φορέσω στα μαγαζιά και καταλήγουμε πολλές φορές στα unisex. Δεν ξέρω, προσπαθώ να αποφεύγω τις υπερβολές, να είναι σε θέση να προστατεύει γενικά τον εαυτό της και να μπορεί να κινείται σε παρέες με αγόρια ή με κορίτσια, ειδικά τώρα στο δημοτικό, και γενικά νομίζω ότι μεγαλώνοντας θα πάρει η ίδια τις αποφάσεις της για τον εαυτό της... ελπίζω δηλαδή...

Σωστη!!!!!

Χρύσα, συμφωνώ σε κάτι που είπες και συγκράτησα. Το σκεφτόμουν πολύ έντονα! Πόσο άδικο είναι, ότι πειράζει να βάλεις ροζ σε αγοράκι, αλλλά όχι μπλε σε κοριτσάκι, ότι το κοριτσάκι μπορεί να κάνει πολεμική τέχνη, ενώ το αγόρι όχι και τόσο εύκολα μπαλέτο. Αν μου ζητούσε να κάνει μπαλέτο, εγώ δεν θα λεγα όχι να τον γράψω...αν και θα του παρουσίαζα ίσως εναλλακτικές. Ο μπαμπάς μας όμως? Οι γιαγιάδες, οι παππούδες...φίλοι κλπ? ο κοινωνικός περίγυρος, τί γνώμη θα σχημάτιζε??
Τώρα για τα βιώματα. Προσωπικά έχω έναν πατέρα που στο σπίτι δεν σηκώνει ούτε το ποτήρι του. Έτσι μεγάλωσε και ο αδελφός μου. Στην οικογένεια μου όμως τώρα, ο μπαμπάς μας στις ελάχιστες ώρες που ναι μαζί μας λόγω δουλειάς, θα κάνει τα πάντα. Από μαγείρεμα για τα παιδιά και πλύσιμο πιάτων, μέχρι και το μπάνιο τους ή την αλλαγή πάνας. Οπότε και τα 3 μας παιδιά (αγόρια και κορίτσι) μεγαλώνουν μαθαίνοντας ότι στο σπίτι ο ένας βοηθάει και συμπληρώνει τον άλλον. Πάντως ξαναλέω, τα αγόρια δεν τα έβαλα στην κουζίνα για να μπουν στο τρυπάκι ότι και εκείνοι μεγαλώνοντας θα είναι χαρωπές νοικοκυρές. Τα έβαλα στην κουζίνα, και για τον ίδιο λόγο θα βάλω και την μικρή μου, γιατί πιστεύω ακράδαντα ότι είναι ένας υπέροχος δημιουργικός χώρος. Και μου αρέσει που τους αρέσει. Για αυτό τους έχω αγοράσει και ψεύτικη κουζίνα και μου φτιάχνουν ψαρόσουπες και καφέ! Είναι ένα καταπληκτικό παιχνίδι. Από την άλλη δεν μου αρέσουν χαχαχα τα παιχνίδια με τις κούκλες. Αναρωτιέμαι Χρύσα, δεν βαριέσαι? χαχα! οταν θα μου ζητήσει η κόρη μου κατι τέτοιο θα βάλω τη γιαγιά...! Σήμερα κάναμε αγώνες με τα αυτοκινητάκια και ήταν πολύ συναρπαστικό!!!! Αστειεύομαι! Νομίζω ότι όλες οι μανούλες προσπαθούμε να δώσουμε τις σωστές αρχές στα παιδιά μας. Έτσι δεν είναι?Απεχθάνομαι τη λέξη νύφη, ούτε για μένα πόσο για ένα μικρό κοριτσάκι. Απάισιο, έχεις δίκιο. Ούτε μου αρέσει να παρουσιάζουν ένα αγόρι σαν έναν μέγα ερωτίλο κατακτητή. Πάντως μου αρέσει μανούλες, όταν έρχεται ο Τιμούλης μου (4,5) και μου λέει, μαμά εγώ θα παντρευτώ την Ιφιγένεια ή μαμά σήμερα κάθισα δίπλα στην Ιφιγένεια ή μαμά θα διαλέξω εγώ φόρεμα για τα γενέθλιά της. Είναι τόσο αθώο και όμορφο. Αγόρια είναι. Έχουν το φλερτ στο αίμα τους όπως τα κορίτσια το νάζι. Δεν είναι κακό. Είναι υπέροχο. Και όσον αφορά τη διαχείριση του θυμού και την άθληση, παρότι αθλείται με κολύμβηση και κάνει και θεατρικό παιχνίδι, δεν βοηθάει. ϊσως γιατί δεν αποτελεί λύση για τη διαχείριση. Εξάντληση, ναι. Διαχείριση, όχι. Τουλάχιστον όχι στα δικά μου αγόρια, που όταν κουράζονται περισσότερο, δεν ξέρουν τί τους φταίει. Αυτά.... πάντα κατά την ταπεινή μου γνώμη....

Είναι μπέρδεμα κορίτσια, ειδικά και αυτό που είπε και η Χρύσα για το τρίτο φύλο... και τέταρτο και πέμπτο πια.... Δεν θέλω να θίξω κανέναν, αλλά είναι και θέμα πώς μεγαλώνουμε τα παιδιά μας και πώς θα θέλαμε να μοιάζουν... Κι εγώ με τον μικρό έχω ακούσει διάφορες απόψεις, να τον κάνω "άντρα"... και νομίζω ότι ως ένα σημείο να είμαστε ανοιχτόμυαλοι, αλλά από ένα σημείο και μετά, πού είναι η κόκκινη γραμμή; Δηλαδή το όριο;;; Αν και δεν είναι τα ρούχα που κάνουν τη διαφορά! Δεν ξέρω τι λέτε;

Πάντως, σίγουρα το καλύτερο παράδειγμα είναι να βλέπουν τους γονείς, ότι ακόμα κι αν έχουν διαφορετικούς ρόλους ή ο ένας δουλεύει πιο πολύ από τον άλλο, ότι δεν έχουν κόμπλεξ και κολλήματα... και νομίζω ότι είναι σημαντικό, όσο ο μπαμπάς να μη κομπλάρει να πιάσει μανταλάκι ή πιάτο, τόσο και η μαμά να μη σηκώνει τα χέρια ψηλά και να πιάνει κι ένα κατσαβίδι να βιδώσει μια βίδα!!!!

Για τα αθλήματα, δεν ξέρω... Εμένα πάει τέννις (όταν δε κάνει ψόφο - α, επίσης σχόλια του τύπου "ωραίο άθλημα βρήκες", "πήγαινε το παιδί για μπάλα, τι είναι αυτά τα φλώρικα κτλ κτλ" - παρεμπιμπτόντως, πήγαμε επειδή έκανα κι εγώ και το ζήτησε) και δεν έχω δει κάποια διαφορά.. αν και είναι μικρά ακόμα... κουράζεται σίγουρα σωματικά και είναι καλό αυτό, δεν είναι απλή υπερένταση...
Λένε μάλιστα για τα πιο επιθετικά παιδιά ότι καλό είναι να κάνουν π.χ. πολεμικές τέχνες ή κάτι έντονο, αλλά εγώ είμαι λίγο σκεπτικίστρια με αυτά... Δηλαδή, ναι μεν μαθαίνει να παίζει με κανόνες, έχει έντονη δραστηριότητα, βγάζει την επιθετικότητά του με συγκεκριμένους κανόνες κτλ, αλλά νομίζω ότι αν πας ένα παιδί με έντονη επιθετικότητα (και μιλάω όχι για τα δικά μας παιδιά που είναι κάτω από τα 6-7 και έχουν την επιθετικότητα της ηλικίας, μιλάω για παιδιά που το έχουν πια στο χαρακτήρα έντονο) αν λοιπόν το πας για μποξ π.χ. νομίζω ότι το μόνο που κάνεις είναι να του μαθαίνεις πώς να πλακώνει τους άλλους καλύτερα στο ξύλο όταν νευριάζει... δεν είμαι πολύ υπέρ αυτού... Μία ώρα ποδόσφαιρο, νομίζω ότι αρκετά ξεθυμαίνουν.... δεν ξέρω τι λέτε κι εσείς... το πήγα και αλλού το θέμα!!

Εγώ επιστρέφω στο θέμα της υπερέντασης και της γκρίνιας....έχω παρατηρήσει πώς αν δεν κοιμηθούν καλά, ή αν είναι πολύ κουρασμένα...γκρινιάζουν ασταμάτητα...και φυσικά θυμώνουν πολύ πιο εύκολα. Εμείς με το κολυμβητήριο που τελικά δεν του αρέσει, γινόμασταν χειρότεροι....ίσως να έφταιγε το ότι δεν του άρεσε...οπότε και σταμάτησε. Πάντως η υπερένταση δεν βοηθαέι στην επιθετικότητα...Και εγώ σιχαίνομαι τις πολεμικές τέχνες ! Εξαιρετική επιλογή το τένις. Καλή ιδέα. Ευχαριστώ!!!!!!!!!!!!!!!!!

Καλησπέρα! Συμφωνώ για την υπερένταση... γενικά όταν είναι κουρασμένα, γίνεται πανικός... έχουν νεύρα και δεν ξέρουν και τι τους φταίει... Κι ο δικός μου τα ίδια. Το κακό με τον δικό μου είναι ότι δηλώνει ότι δεν του αρέσει ο ύπνος και δεν θέλει να κοιμάται. Αλλά τις συνέπειες δεν τις υφίσταται μόνο αυτός... αλλά και οι γύρω!!!

Τον είχαμε πάει λίγο κοντά στο χρόνο baby-swimming αλλά κι εκείνος δεν τρελαινότανε και σύντομα σταματήσαμε. Γενικώς κι εγώ ήμουν πάντα με τα αθλήματα και ήθελα να κάνει κάτι από νωρίς, οτιδήποτε, απλώς άθλημα. Αφού σταματήσαμε το κολύμπι και γενικά τον έβλεπα ότι είναι σπιτόγατος, δεν ξεσηκώνεται τόσο για βόλτες, θέλει τα παιχνίδια του, το χώρο του, χρόνο στο σπίτι κτλ, σκεφτόμουν ότι όταν μεγαλώσει λίγο θα ήταν ιδανικό ένα ομαδικό άθλημα, μπάσκετ ή ποδόσφαιρο, που κάνει και παρέες, υπάρχει η ομαδικότητα κτλ κτλ... Τελικά, επειδή όταν ήταν κοντά 2 ετών εγώ ξαναπήγα για τέννις (μετά τα νιάτα μου!!) για να επανέλθω λίγο και με τα κιλά της εγκυμοσύνης κτλ, με έβλεπε λοιπόν που έφευγα με τη ρακέτα και του έμεινε και μου το ζήτησε μόνος του! Ευτυχώς κάνουνε παιδικό τμήμα από 4 χρονών και έχει κι άλλα παιδάκια! Έχουν κανονικά τη ρακετούλα τους, αλλά παίζουν πιο πολύ παιχνίδια, μαθαίνουν πράγματα με το μπαλάκι, κάνουν και κινήσεις δειλά δειλά και του αρέσει πολύ! Είναι πολύ καλή και η προπονήτρια!

Σχόλια ακούμε, σας είπα... αν και πια το τέννις έχει πολύ περισσότερα αγόρια από κορίτσια... Αλλά βασικά, αυτό που ήθελα να πω, είναι πως ό,τι κι αν κανονίζουμε εμείς οι μαμάδες στο μυαλό μας και τη φαντασία μας, τελικά τα παιδιά μας οδηγούν σε αυτό που θέλουν αυτά!!! Εμείς κάνουμε όνειρα να κάνουν εκείνο ή το άλλο και όσο πιο γρήγορα καταλάβουμε ότι δε μας βγαίνει και ότι το παιδί απλώς ΔΕΝ γουστάρει αυτό που γουστάρουμε εμείς (!!!) τόσο πιο γρήγορα περνάμε όλοι καλύτερα!!! Τι λέτε;

Κοριτσια, ευχαριστω για την κουβεντα πανω στο θεμα.. πολύ εποικοδομητικη και με βρισκει συμφωνη σχεδον σε όλα. ΤFA, ναι οι κουκλες είναι καπως βαρετες. Βεβαια, επειδη μεγαλωσα σε γυναικοκρατουμενη οικογενεια δεν ξερω να παιζω αυτοκινητακια (!)-τα τσουλας μπροστα κι αυτό είναι;. Συγγνωμη αλλα ειμαι ειλικρινης, ετσι μεγαλωσα. Παντως τωρα που το σκεφτομαι δε θα με χαλουσε ένα τηλεκατευθυνομενο! (Όχι ότι εχουν ή εχουμε παρει ποτε στην κορη μου κατι τετοιο – θα το επιχειρησω ομως!). Σιγουρα παντως και οι κουκλες δεν είναι το καλυτερο μου. Ευτυχως δεν παιζει πολύ με αυτές. Είναι περισσοτερο παιδι της κινησης. Ανυπομονω παντως να μεγαλωσει η αδερφη της και να παιζουνε κουκλες μαζι. Ελπιζω δηλαδη να συμβει κατι τετοιο..!!
Τωρα για το αθλημα, μαλλον εχετε δικιο. Πιο πολύ εξαντλει.. Για τη διαχειριση του παιδικου θυμου επανερχομαι σε οσα ειπα στο σχετικο θεμα: συζητηση, μηνυματα προληψης, ενεργητικη ακροαση… ααα και μην ξεχασουμε την υπομονη!!

Ααα και για αυτά που ειπε η elis. Συμφωνω. Το θεμα δεν είναι τι θελουμε εμεις, αλλα τα παιδια.. Κι εγω την εγραψα τεννις, γιατι ηθελα να γνωρισει τον αθλητισμο και την ασκηση, κι επειτα ας διαλεξει εκεινη οποιο αθλημα θελει. Και βεβαια αυτό δεν ισχυει μονο για τα αθληματα. Εμεις ως γονεις πρεπει να δωσουμε τα ερεθισματα και τα κινητρα, και τα παιδια θα κανουν τις επιλογες τους. Και στην περιπτωση που το δικο τους συστημα αξιων ερθει σε συγκρουση με το δικο μας (κατι που είναι πολύ πιθανο ότι θα συμβει αργοτερα), θα πρεπει να το αποδεχτουμε, οσο δυσκολο και να είναι αυτο. Ευχαριστω

μμμ...να ένα νέο θέμα....και να το δούμε πριν φτάσουμε σε αυτό χρονικά...τί λέτε? εφηβεία κια προεφηβεια...η οποία ξεκινάει από τα 5? για να δούμε εκεί πώς τα πάμε με τη διαχείριση του θυμού και τις συγκρούσεις. Ας μας δώσει από τώρα το αγαπημένο μας mamakid κάποιο άρθρο να διαβάσουμε!!!! Ευχαριστώ πάλι για τις συμβουλές Χρύσα...Εφαρμόζω όλα όσα αναφέρεις. Σίγουρα έχει να κάνει και με το παιδί...

Επίσης, Χρύσα, δεν ήθελα να σε προσβάλω με τις κούκλες, συγνώμη αν φάνηκε έτσι. Σου είπα μεγάλωσα με αγόρια και δεν ξέρω να παίζω με αυτές. Δεν το θεωρώ πάντως υποτιμητικό. Τη δική μου συλλογή βέβαια με barbie, την φυλάει ακόμη η μανούλα μου...Πάντως δεν τα τσουλάμε τα αυτοκινητάκια απλά. Για την ακρίβεια όταν παίζουμε μαζί κάνουμε αγώνες μπουσουλώντας σε όλο το σπίτι! Η τέλεια άσκηση μανούλες δοκιμάστε την! Τώρα θα σας πω κάτι που έχω παρατηρήσει, κάτι που συνηγορεί υπέρ του ότι δεν υπάρχουν αντρικά και γυναικεία χρώματα, παιχνίδια, αθλήματα κλπ...αλλά όλα είναι θέμα μυαλού! Κούκλες φυσικά και έχουμε μέσα στο σπίτι και μπόλικες. Όχι barbie, αλλά διάφορα ζωάκια και ανθρωπάκια...άλλωστε αυξάνουν τη συναισθηματική νοημοσύνη. Λοιπόν τα αγόρια μας παίζουν ρόλους, αναφέρω αποσπασματα από τον 4,5 και τον 2,5 χρονο, "φίλε πάμε βόλτα?, ωραία τώρα ήρθε η ώρα να φάμε, ή ας κοιμηθούμε τώρα" με τι? φυσικά με τα αυτοκινητάκια τους και τα τρενάκια τους. Δηλαδή ότι κάνουν τα κορίτσια με τις κούκλες , κάνουν αντίστοιχα τα αγόρια με τα τροχούμενα τους...! Η ανάγκη δηλαδή για ρόλους (φίλοι, γονείς, παιδάκια, γιατροί, δάσκαλοι κλπ) είναι ίδια και στα αγόρια και στα κοριτσάκια, και απλά το κάθε φύλο βρίσκει άλλο αντικείμενο να το εκφράσει. Πάντως σίγουρα παίζουμε και την "μαμά σκυλίνα" με τα κουταβάκια της με κουκλάκια...παρότι βαριέμαι φριχτά και περιμένω πώς και πως για να τελειώσουμε...αυτά! ευχαριστώ και πάλι

Οχι, οχι δεν το πηρα προσβλητικα. Αλιμονο! Θεωρω πως οτι γραφεται στο φορουμ ειναι καλοπροαιρετο και αποτελει εναυσμα για συζητηση και ανταλλαγη αποψεων.
Θα παρακολουθησω ενα σεμιναριο μετα το Πασχα που εχει να κανει και με την εφηβεια, αλλα κι εγω θα ηθελα απο το mamakid ένα σχετικο αρθρο, αν είναι βεβαιως ευκολο! Ευχαριστω!

ναι, ναι, ναι !!ένα άρθρο παρακαλούμε πολύ για την προεφηβεία (5-12) και την εφηβεία (13+) !!!!! ευχαριστούμε!!!!!!!!!!!

επανέρχομαι στα στερεότυπα στην ανατροφή των παιδιών...για δείτε αυτό μανούλες... www.childit.gr/v2/index.php/childitnews/...-pragmatika-diaferun