Η πιπίλα έχει φίλους και εχθρούς! Το δάχτυλο το ίδιο! Βέβαια, υπάρχουν και άλλα, όπως πανάκια, κουκλάκια κτλ. Τι πιστεύετε; Δίνετε πιπίλα στο μωρό σας;

egw dinw pipila apo tin arxi.i pipila kovetai pio eykola apo to daxtylo

εμενα δεν την ήθελε πάντως.. ούτε το δάχτυλο.. αλλά ρε παιδιά, δεν είναι εξάρτηση;;;;;;

Ευτυχώς τις κόψαμε νωρίς τις πιπίλες...
Είναι μεγάλη εξάρτηση, βολεύει βέβαια τους γονείς γιατί ησυχάζουν τα παιδιά και μερικά ίσως τα βοηθάει να αποκοιμηθούν. Ιδίως για τα μικρά μέχρι ενός έτους είναι καλή, αλλά για μεγαλύτερα παιδιά, είναι και μιά αηδία... (συγγνώμη για την έκφραση..) Η πλαστικούρα μέσα στο στόμα των παιδιών, τα μικρόβια που μαζεύει, και άλλα..
Θεωρώ ότι το παιδί πρέπει να έχει αντικείμενα να απασχολείται, είτε αυτά είναι τα παιχνίδια του, είτε είναι μουσική, είτε είναι η συντροφιά και η παρέα με τους γονείς του. Αλλιώς η πιπίλα είναι ένα καταφύγιο για αυτά....

Γεια σας, έχω μια απορία, ίσως σας φανεί και λίγο χαζή... Μήπως ξέρει κανένας να μου εξηγήσει τι διαφορά έχει η πιπίλα από σιλικόνη από την άλλη από καουτσούκ, δηλαδή η διάφανη από τη μπεζ;;;;;; Εκτός από το ότι η μπεζ κυριολεκτικά ΒΡΩΜΑΕΙ λαστιχίλα (μπλιαξ!) δεν έχω καταλάβει γιατί υπάρχουν και τα δύο είδη και ποτέ κάποιος υπάλληλος ή φαρμακοποιός δεν μπορεσε να μου δώσει απάντηση!!!!

Αννα Μαρία, νομίζω ότι η πιπίλα από καουτσούκ, επειδή είναι πιο μαλακή, την παίρνουν πιο έυκολα τα παιδιά. Θυμίζει γυναικεία θηλή. Η σιλικόνης είναι πιο σκληρή. Πάντως έχει να κάνει με την προτίμηση του μωρού. Η καουτσούκ νομίζω κόβεται πιο εύκολα.
Εμένα και οι δύο πρώτοι έβαζαν δάκτυλο, οπότε τους έδωσα πιπίλα για να σταματήσουν το δάκτυλο, επειδή κόβεται λένε πιο δύσκολα. Βέβαια κάθε μαμά έχει τη δική της εμπειρία. Ο μικρός μου την χρησιμοποιεί ακόμη για να κοιμηθεί και να χαλαρώσει μαζί με το κουκλάκι του και ένα πανάκι κουκλάκι. Ο μεγάλος την έκοψε μόνος του, εμείς του το συζητήσαμε ελάχιστες φορές, στα 4 ακριβώς. Απλά ήθελε να την βλέπει (είχε και συγκεκριμένη τον τελευταίο 1 1/2 χρόνο, μία κόκκινη μέσα στην μπίχλα...που με έπιανε η ψυχή μου κάθε φορά που δεν την βρίσκαμε). Ακόμη κρατάει όμως το κουκλάκι πανάκι του. Δεν του την κρύψαμε δεν του την πετάξαμε κλπ, γιατί είχα ρωτήσει την παιδοψυχολόγο του σχολείου και μου είπε ότι κάθε στοματική εξάρτηση είναι τεράστια εξάρτηση και δεν κόβεται εύκολα. Πρέπει μόνος του με κουβέντα. Η μικρή δεν έχει πάρει πιπίλα και δεν έχει βρει και το δακτυλάκι της ακόμη....έχει αρχίσει να μαθαίνει όμως το δικό της κουκλάκι πανάκι...

Το θεμα της πιπιλας είναι πονεμενη ιστορια σε εμας. Δυστυχως η Ιωαννα μου (3,5) εκοψε την πιπιλα στα 3, δηλαδη αργα… Ηθελα να της την κοψω νωριτερα, αλλα ηταν τοσες πολλες οι άλλες συναισθηματικες αλλαγες στη ζωη της που δεν ηθελα να προσθεσω και αυτή.Ευτυχως δεν εκανε καταχρηση, δηλαδη ειχε την πιπιλα για λιγο στο στομα μεχρι να κοιμηθει (μαζι με το συγκεκριμενο μαξιλαρι της, που το αποχωριστηκε επισης στα 3, μονη της). Περιμενα να είναι ετοιμη. Στο τελος ειχε μεινει μονο μια πιπιλα, στο μαυρο της το χαλι. Ελεγα που θα παει, θα τη σιχαθει. Την εκοψε ομαλα, μετα από συζητηση. Πηγε μονη της και την πεταξε. Για κανα δυο μερες τη ζητουσε, αλλα το ξεπερασε, και ευτυχως δεν παλινδρομησε μετα με το μωρο. Ειχα ακουσει πολλα σχολια τοτε, που ακομη εχει πιπιλα. Μου ειχαν πει διαφορους τροπους, για να την κοψω (από νεραϊδες που παιρνουν πιπιλες – στην Ιωαννα όμως αυτά δεν «πιανουν», αλλα «ανοιγουν» νεες ιστοριες, όπως ότι θελει να γνωρισει αυτην τη νεραϊδα κλπ – μεχρι να βαλω στην πιπιλα φωτια και να την καψω μπροστα στα ματια του παιδιου!!!!!).
Τωρα ειμαι πιο συνειδητοποιημενη και διαβασα καποια πραγματα σχετικα με αυτό. Και η πιπιλα και το δαχτυλο θεωρουνται «κακα», καθως μπορουν να παραμορφωσουν το στομα (η παραμορφωση διορθωνεται, αν το παιδι κοψει το πιπιλισμα πριν βγουν τα μονιμα δοντια). Η πιπιλα επισης προκαλει αυξηση των λοιμωξεων στα αυτια. Αναμεσα στα δυο το χειροτερο είναι το δαχτυλο, γιατι η παραμορφωση είναι μεγαλυτερη. Η πιπιλα επισης προστατευει από το συνδρομο του αιφνιδιου θανατου Καλο είναι να μη δωσουμε πιπιλα, αλλα να ηρεμουμε το μωρο με αλλους τροπους. Αν τελικα δωσουμε πιπιλα, αυτή πρεπει να δοθει αφου εχει σταθεροποιηθει ο θηλασμος (μετα το 2ο – 3ο μηνα), γιατι μπορει το βρεφος να μπερδεψει τη θηλη του στηθους με την πιπιλα. Η πιπιλα πρεπει να είναι ενιαια, και να μη χρησιμοποιουμε αλυσιδα ή σκοινι για να τη δενουμε. Καλυτερη είναι η πιπιλα σιλικονης, διοτι πλενεται ευκολα, δεν κολλαει στο στομα και διαρκει περισσοτερο. Επισης, νομιζω ότι η πιπιλα από καουτσουκ κοβεται κυριολεκτικα πιο ευκολα όταν το μωρο εχει δοντια και υπαρχει κινδυνος να καταπιει καποιο κομματι. Η πιπιλα πρεπει να κοβεται όταν το μωρο είναι 10 – 12 μηνων.
Με την μπεμπα εχω τηρησει τα παραπανω, και όταν χρονισει θα μπω αμεσως στη διαδικασια να την κοψει. Ομαλα βεβαια…

Ευχαριστώ για τη διευκρίνιση Timos_Foivos_Afrodite! Κι εγώ πάντα συμπαθούσα τις πιπίλες σιλικόνης πιο πολύ... Γενικά από ό,τι καταλαβαίνω, κάτι θα βρουν για να τα ηρεμεί, μια εξάρτηση... είτε πιπίλα, είτε πανάκι όπως λέτε, είτε κουκλάκι, είτε το στήθος της μαμάς.... τι να πεις...