Μπορει να φαινεται αστειο το θεματακι που ανοιγω, αλλα χρειαζομαι τη βοηθεια σας. Εχουμε δυο κορες (3,5 χρονων και 6 μηνων). Εγω θα ηθελα να ειχα 3 ή ακομη και 4 παιδια (προερχομαι η ιδια από τριτεκνη οικογενεια), ο αντρας μου όμως είναι κατηγορηματικος! Σταματαμε στα δυο, και πολύ μας είναι. Επικαλειται το θεμα της κουρασης (δεκτο ως επιχειρημα, αλλα αυτό το κομματι ελαχιστα βαραινει τον ιδιο καθως λειπει από το σπίτι περιπου 8 μηνες το χρονο), και κυριως το οικονομικο!! Υπαρχει οντως τοση μεγαλη διαφορα οικονομικη στο να μεγαλωνεις 2 ή τρια παιδια; Θα ηθελα την αποψη σας μηπως και καταφερω και του αλλαξω γνωμη – ή μηπως αυτος που πρεπει να αλλαξει γνωμη ειμαι εγω; Ευχαριστω!

Καλημέρα, αν και έχω μόνο ένα προς το παρόν, είπα να σου απαντήσω με όσα πρακτικά σκέφτομαι!!!
Πρακτικά δηλαδή αν το δεις, τα έξοδα τα μεγάλα στην αρχή που είναι κούνιες, καρότσια κτλ κτλ, τα έχεις ήδη, οπότε είσαι ΟΚ. Με ρούχα πάλι, σχεδόν εντάξει (την πάτησες αν σου έρθει αγόρι λίγο!!! ) Από κει και πέρα, όσο μεγαλώνουν, υποθέτω ότι θα θέλουν όντως κάποια πράγματα επί 3, δηλαδή τα σχολικά τους, η βόλτα, η διασκέδασή τους, φαγητό, βενζίνες, κτλ κτλ κτλ. Δηλαδή δεν έχει και πολύ άδικο σε αυτό, αν το δεις καθαρά με νούμερα! Τώρα, νομίζω ότι οι μανούλες δεν τα βλέπουμε τόσο σαν αριθμούς τα παιδάκια όσο οι άντρες!! Και για να θέλεις κι άλλο ενώ έχεις μωρό ακόμα (εγώ στους 6 μήνες, με τα ξενύχτια, ούτε να το ακούσω δεν μπορούσα!!!) σημαίνει ότι τα αγαπάς πολύ τα παιδιά και αυτό είναι πολύ σημαντικό και ξεπερνάει όλες τις δυσκολίες!

Μπορεί ο άντρας σου να τα έχει στο μυαλό του πιο πρακτικά, δηλαδή να θέλει να προσφέρει σε κάθε παιδί αυτό, εκείνο, το άλλο, για να νιώθει σωστός, και αφού όπως λες λείπει, αυτό είναι και το κίνητρό του, σου λέει, λείπω, δουλεύω, για να παρέχω αυτά που θα είμαι ήσυχος ότι κάνω το καλύτερο. Οπότε, αν του πεις ότι θες κι άλλα, του κάθεται βαρύ. Μπορείς ίσως όμως να του εξηγήσεις ότι μπορείτε να μοιράσετε όσα έχετε ήδη ως έσοδα διά 3 αν έρθει κι άλλο παιδί χωρίς να έρθει η καταστροφή και πως δεν πειράζει να πάρει το καθένα λίγο λιγότερα.. Ίσως για τους άντρες είναι δύσκολο να εξηγήσεις ότι κερδίζεις άλλα, αυτά που δεν μετράμε, π.χ. αγάπη στην οικογένεια, ισορροπία, κτλ κτλ (πες του ότι θα τον γηροκομήσουν μεθαύριο και πολλά παιδιά!!! χιχιχι) αλλά αν το θες τόσο πολύ αξίζει να προσπαθήσεις!!!!

Ξέρεις, είχα συναντήσει μια γιαγιούλα πολύ γλυκιά που έδειχνε πολύ αγαπημένη με τον άντρα της και με είχε δει με τον μικρό (θα ήταν τότε 2-3) στην πλατεία και μου είχε πει χωρίς να με ξέρει "σπίτι μην κάνεις, παιδιά να κάνεις" και δεν ξέρω, μου έχει μείνει πόσο αληθινά το έλεγε!

Τώρα, όλα αυτά είναι απλώς μια γνώμη, από μένα που έχω μόνο 1 !!! Σίγουρα όσες έχουν 3 ή 4 θα έχουν να σου πουν περισσότερα!! Αλλά ξέρεις, τώρα που το σκέφτομαι, έχω αρκετούς φιλους και φίλες που ήταν 3 και 4 παιδιά, όπως εσύ και δεν άκουσα ποτέ κανένα να παραπονεθεί ότι του έλειπε κάτι!!!

Γεια σου Χρύσα! Εγώ που έχω δύο, να σου πω, βλέπεις διαφορά όσο νά 'ναι. Δηλαδή, όταν τα παω θέατρο τώρα που μπορεί και η μικρότερη, είναι ένα εισιτήριο παραπάνω, άλλα 12-15 ευρώ... Από ρούχα κτλ, συμφωνώ με τη λευκοθέα, δεν είδαμε κι εμείς μεγάλη διαφορά, στα έξοδα αυτά. Το πιο ζόρικο είναι εκεί, σε δίδακτρα και εργαστήρια π.χ. και τέτοια, φροντιστήρια αργότερα κτλ... Αν και κάτι γίνεται πια, κάνουν έκπτωση για αδερφάκια, αλλά εκεί έχει ζόρι....

Πάντως μια καλή μου φίλη (πολύτεκνη η ίδια και ως μαμά και ως παιδί, τώρα έχει 5) μου είπε ότι εκεί που ζορίστηκε πιο πολύ ήταν από το 1 στο 2 και ότι μετά από το 2 στο 3 ήταν πολύ εύκολο γιατί τα δύο πρώτα παίζανε μεταξύ τους! Το πιστεύω αυτό, γιατί το έχω ζήσει να θέλει το ένα να απασχοληθείς μαζί του όπως πριν κι εσύ να έχεις να φροντίσεις το μωρό!!! Το τρίτο λένε ότι φέρνει και την ισορροπία στην οικογένεια!

Τι να σου πω, καλή επιτυχία να πείσεις τον άντρα σου!!! Χιχιχι!!!

Χρύσα!ανοίγεις ένα πολύ ζόρικο θέμα!
Πάντα ονειρευόμουν 3 παιδιά!Και 3 παιδιά έχουμε!Είναι η ζωή μας όλη. Το πόσο δύσκολα είναι?Παρα πολύ δύσκολα! Είναι δύσκολα για πολλούς λόγους.Αναφέρω τους 3 πιο σημαντικούς.
1. 3 παιδιά, στην κυριολεξία 3πλάσια σωματική κούραση. Ιδίως αν είναι μικρές οι διαφορές τους όπως εμένα...26 και 20 μήνες από τον μεγαλύτερο στην μικρότερη. Και μόνο να σκεφτείς το μπάνιο κάθε βράδυ...
2. είσαι άνθρωπος, και δεν νομίζω ότι κάνω λάθος, που ασχολείται. Αυτό σημαίνει, ότι όσα έχεις δώσει στην πρώτη σου κόρη...θα θέλεις να δωσεις και στην δέυτερη και φυσικά και στο τρίτο σου ζουζουνάκι...ξέρεις τί βάρος ειναι αυτό ψυχικά?Νομίζω το έχετε διαπιστώσει στα διάφορα θέματα που ανοίγω κάθε φορά...και με βοηθάτε τόσο με τις απαντήσεις σας...παρότι δεν προλαβαίνω να σας γράψω πίσω πάντα! Προσωπικά, αισθάνομαι τύψεις όταν νιώθω ότι παραμελώ κάποιο, αν φωναξω παραπάνω σε άλλο ή αν αφήσω την μικρή να κλάψει γιατί δεν προλαβαίνω να την σηκώσω, επειδή π.χ. απλά έχω στην μπανιέρα τον Φοιβάκο μου. Ξέρεις είμαι και εγώ μόνη μου τις περισσότερες ημέρες της εβδομάδας και ο άντρας μου δεν έχει σκ και αργίες...Εσένα ο άντρας σου δεν ταξιδεύει? ή θυμάμαι λάθος?
3.Οικονομικά, φυσικά είναι ένα θέμα που έχει αναφερθεί ήδη. Αυτά που δίνεις σε ένα πρέπει να το δώσεις και στα 3. Π.χ. όχι ένα παιδί σε ιδιωτικό σχολείο αλλά και τα 3. Θεατρικό στο ένα..θεατρικό και στο άλλο ή κάτι άλλο βάσει των δικών του προτιμήσεων.
Χρύσα, όμως..., μία οικογένεια με 3 παιδιά είναι για μένα μία οικογένεια ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΗ! τα 3 παιδιά φέρνουν την ισορροπία μέσα στην οικογένεια. Χωρίς να θέλω να θίξω σε καμία περίπτωση οικογένειες με ένα παιδί ή δύο. Υπάρχουν τόσοι λόγοι για να παραμείνει κανείς με 1 ή 2 παιδιά.
Ξέρεις, όταν βγαίνουμε για ψώνια ή βόλτα και οι 5 μαζί...αισθάνομαι τα μάτια του κοσμου να μας κοιτάζουν συχνά. Και όσο κουρασμένη και αν είμαι, αισθάνομαι πραγματικά περήφανη για αυτό που κάνουμε. Όταν γεννήθηκε η μπέμπα, έκλεινε εβδομάδα όταν πήγαμε αττικό πάρκο και δελφινάριο..3 μόλις ημέρες αφού βγήκαμε από το μαιευτήριο απλά για να μην νιώσουν τα αγόρια την κλεισούρα και κάποια δραματική αλλαγή στη ζωή τους με την έλευση της μπέμπας.
Πολλές φορές απελπίζομαι και λέω, ναι δεν αντέχω και βαρέθηκα, και μου λείπει η ξεγνοιασιά μου...αλλά μετά σκέφτομαι αυτό που έχω καταφέρει και καμαρώνω...και όλη η κούραση φεύγει...ένα χαμόγελό τους, μία γλυκιά ζαβολιά...κάτι έξυπνο που θα σου πετάξουν...ένα νάζι, είναι από τα λίγα που σε βοηθάνε να ανταπεξέλθεις ψυχικά. Για αυτό σου λέω, αν το αντέχετε οικονομικά, τότε με ένα τρίτο παιδάκι λίγο αργότερα θα νιώσετε ακόμη πιο υπέροχα!
παραθέτω ένα σύνδεσμο...που ίσως σε βοηθήσει λίγο....είναι η ιστορία τοκετού της Αφροδίτης...
www.babybaby.gr/showarticle.jsp?CMRCode=...=020205&extLang=
ελπίζω να μην σε κούρασα...

Δακρυσα... Ευχαριστω! Να χαιρεστε ολες τις οικογενειες σας!

Διάβασα και εγώ τον σύνδεσμο που είχατε παραθέσει για το τρ'ιτο παιδί στην οικέγεια και πραγματικά δάκρυσα και εγώ. Μόλις έμαθα ότι είμαι ΄'εγκυος στο τρίτο παιδί και παρόλο που θέλαμε πάντα ένα τρίτο παιδάκι, παρολα αυτά είμαι πανικοβλημένη. Πάντα σκέφτεσαι τα 2 πρώτα όμορφα υγιέστατα αγγελούδια σου και σου περνάνε χίλιες σκέψεις από το μυαλό για το αν θα πάνε καλά όλα και αν θα τα καταφέρεις, χωρίς να νιώσουν αδικημένα. Έχω και εγώ 2 αγοράκια, και πραγματικά δεν περίμενα ότι θα ένιωθα τετοιον τρόμο για το τρίτο παιδ'ι.
Διαβάζω αυτά που γράφετε και ελπίζω όλα να πάνε καλά!!!

@ voula, ναι...τρόμο θυμάμαι και εγώ...αλλά θα δεις ....εμείς οι μαμάδες τα καταφέρνουμε όλα...είναι στην φύση μας...όλα θα πάνε καλά.....

@ Χρύσα...ξέχασα ένα πρακτικό θέμα....της μετακίνησης με τα3....και αναφέρομαι στο αυτοκίνητο....επειδή φαντάζομαι ότι είστε υπερ της ασφάλειας των παιδιών στο αυτοκίνητο, ν α πω....ότι χρειάζεται μεγάλο αυτοκίνητο...και δεν αναφέρομαι στα κυβικά...αλλά στις πίσω θέσεις που πρέπει να χωρέσουν 3 παιδικά καρεκλάκια....χρειάζεται τουλάχιστον 5θέσιο αυτοκίνητο...χωρίς να μπορείτε να μεταφέρετε άλον παρά μόνο την οικογένεια σας....διαφορετικά 7θέσιο..λίγα μοντέλα υπάρχουν....θέλει ψάξιμο...αυτό είναι ένα σημαντικό έξοδο....που απλά πρέπει να αναφέρω....εκτος αν υπάρχει ήδη...

Πολύ θα ήθελα να μου πείς πώς ένιωσες όταν το κατάλαβες πως είσαι έγκυος στο 3ο TFA. Εγώ δεν ξέρω τί να κάνω. Πραγματικά νιώθω τρόμο για το αν εξελιχθούν όλα καλά και δνε πάει κάτι στραβά από θέμα υγείας. Και μετά δεν γυρνάει ο χρόνος πίσω!

Λοιπόν...ένα συναίσθημα ήταν ο φόβος , όπως αισθάνεσαι και εσύ.... φόβος για το αν όλα θα πάνε καλά...
Ο φόβος για το αν θα γεννήσεις ένα υγιέστατο παιδάκι είναι λογικό να υπάρχει και μάλιστα σε αύξοντα βαθμό από παιδί σε παιδί...π.χ. εγώ στο πρώτο δεν νομίζω ότι ήμουν ιδιαίτερα προσεκτική...στο δεύτερο είχα αποκτήσει φοβίες....και έχει να κάνει με το ότι όταν γεννάς το παιδί σου...καταλαβαίνεις πόσο σημαντικό είναι το πλασματάκι που κρατάς στα χέρια σου...στην τρίτη μου εγκυμοσύνη....είχα άγχη και φοβίες....αλλά τελικά όλα πήγαν καλά...και γεννήθηκε ένα υγιέστατο παιδάκι....η κούραση ήταν μεγάλη, γιατί έχεις ήδη 2 ζουζούνια που εξαρτώνται από εσένα....αν δουλεύεις κιόλας....αλλά αν είσαι προσεκτική...αν φροντίζεις να ξεκουράζεσαι ενδιάμεσα μέσα στην ημέρα....ξέρεις...τα δύο μεγαλύτερα δεν θα πάθουν κάτι...αν παραμεληθούν λίγο.....δεν θα πάθουν κάτι αν μείνουν άλουστα ένα βράδυ...και στο λέω όπως μου το είπε η παιδίατρός μου, ωμά! Θα φροντίσεις για την υγεία τη δική σου...και φυσικά του μωρού σου....να είναι τελειόμηνο το μωρό...και ούτε μία βδομάδα λιγότερη..... κάθε βδομάδα είναι σημαντική!

Επίσης πιστεύω ότι η φύση γνωρίζει...στέλνει σημάδια που μας λένε να χαλαρώσουμε....τέλος...αν συμβεί κάτι άσχημο...τους πρώτους μήνες, θα έχει συμβεί γιατί έτσι έπρεπε να γίνει....δυστυχώς...για κάποιο λόγο....αν δεν αναπτύσσεται σωστά το μωρουλίνι....

αλλά να σου πω κάτι....δεν πρέπει να σκέφτεσαι άσχημα! Πρέπει να σκέφτεσαι ότι σε λίγο καιρό θα κρατάς στα χέρια σου ένα μικρό μωράκι, ένα μπεμπάκι θα είναι γαντζωμένο πάνω σου! Θα είναι φυσικά υγιέστατο όπως τα 2 μεγαλύτερα σου παιδιά, θα είναι υγιέστατο όπως είναι και οι γονείς του. Γιατί να προκύψει κάτι άσχημο...αν δεν υπάρχει προηγούμενο. Άλλωστε ο γιατρός σου θα είναι εκεί....δίπλα σου και κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης...για να βλέπει όλα τα σημάδια και να προλαμβάνει καταστάσεις....και οι δικοί σου άνθρωποι θα ναι δίπλα σου για να σε βοηθάνε!

Για μένα είναι προτιμότερο να σκεφτείς πώς θα είστε μετά τον τοκετό...κάνε σχέδια...για τα δωμάτια....για το αυτοκίνητο...για το πρόγραμμα....να σκέφτεσαι πώς θα είναι η υπέροχη ζωή σας με τα 3! και όλα θα πάνε καλά!!!!!!

Ξέρεις το πρώτο σοκ...είναι τεράστιο...αλλά μετά πρέπει να το απολαύσεις....ειδικά αν δεν θέλεις μετά να κάνεις και άλλο παιδάκι....
Το είχα ξεκαθαρίσει μέχρι και στον άντρα μου...θα αντέχεις μέχρι και την γκρίνια μου...χωρίς να μιλάς....δεν θέλω φασαρίες, θέλω να το απολαύσω!!!

Δεν ξέρω πώς αλλιώς να σε βοηθήσω!
είναι φάση...σε λίγο θα έρθουν τα υπέροχα!!!!!ότι άλλο θέλεις γράψε μου...amaragaki@gmail.com

Πραγματικά δεν είσαι η μόνη... κι εμείς έχουμε 2 παιδιά (το ένα από τον πρώτο γάμο του άντρα μου) και ένα μικρότερο, και ενώ θα θέλαμε κι άλλα παιδάκια το οικονομικό είναι αυτό που μας σταματάει τώρα πια. Γενικότερα όλη αυτή η κατάσταση σε κάνει να μην μπορείς να ξέρεις αν θα είσαι σε θέση να προσφέρεις στα παιδιά σου ότι θα ήθελες...

το οικονομικό είναι πολύ σημαντικός παράγοντας.....δυστυχώς...
και αν ρωτήσεις και καμιά γιαγιά θα σου πει...ε, και??? εμείς πως κάναμε 4 και 5 παιδιά...αλλά δεν είναι έτσι......θέλεις να τους δώσεις τον κόσμο όλο....και δεν αναφέρομαι φυσικά μόνο σε παιχνίδια....εκεί βολεύεται η κατάσταση, το ίδιο και στα ρούχα...αλλά σχολεία, δραστηριότητες, ξένες γλώσσες.....τόσα....πολλά....
πραγματικά ....κρίμα...