Καλημερα! Ειμαι παλια στο φορουμ, οποτε οι περισσοτερες θα ξερετε ότι εχω δυο κοριτσακια, 3,5 χρονων και 6 μηνων. Στο σπίτι υπαρχουν 3 υπνοδωματια: το δικο μας, των παιδιων, και του γραφειου – υπολογιστη. Τωρα ειμαστε στη φαση που θελουμε να διαμορφωσουμε παιδικο δωματιο για την μπεμπα. Η ιδεα είναι να διαμορφωσουμε το δωματιο που τωρα φιλοξενει το γραφειο, σε δωματιο για να κοιμουνται τα δυο κοριτσια, μονο με τα κρεββατια και τα ρουχα τους, ενώ το άλλο παιδικο δωματιο να είναι μονο για παιχνιδι, καθως μαλιστα πολλα παιχνιδια θα είναι κοινα. Καποιοι γνωστοι μας διαφωνουν και πιστευουν ότι το κάθε κοριτσι πρεπει να εχει από τωρα το χωρο του, τα δωματια να είναι ξεκαθαρα μοιρασμενα. Εμενα αυτό το τελευταιο με αγχωνει καθως σκεφτομαι το πώς θα ανακατευονται τα παιχνιδια στα δυο δωματια και θα γινεται της τρελης, ενώ με το δωματιο – παιδοτοπο θα μενουν όλα εκει για να παιζουν. Στο δωματιο – υπνου η καθεμια θα εχει το χωρο της (κρεββατι – κομοδινο και σιφονιερα) και τα ρουχα της τακτοποιημενα. Από την άλλη τι είναι καλυτερο για την αναπτυξη της προσωπικοτητας του κάθε παιδιου; Εσεις τι λετε; Ευχαριστω!

Καλημέρα! Εμένα είναι 3 και 5 σχεδόν... Είχαμε σκεφτεί κι εμείς κάτι παρόμοιο, κυρίως επειδή είναι και τα δύο κορίτσια, αλλά τελικά καταλήξαμε να τους κάνουμε στην καθεμία το δωμάτιό της. Τα παιχνίδια πάνε κι έρχονται και έχουν και οι δύο αποθηκευτικούς χώρους για τις κούκλες τους κτλ. και έχουμε μοιράσει ποιά πάνε στο κάθε δωμάτιο, και από τα κοινά παιχνίδια. Να σου πω την αλήθεια, είναι συνήθως μαζί μια στο ένα και μια στο άλλο και τους αρέσει που αλλάζουν χώρο... Προς το παρόν δηλαδή, δεν έχω δει κάτι που να με προβληματίζει. Και νομίζω πως είναι καλύτερα γιατί σε πολύ λίγα χρόνια που θα πηγαίνουν και οι δύο σχολείο και θα έχουν διάβασμα, θα μπορούν να έχουν την ησυχία τους η καθεμιά στο δωμάτιό της και να μην ενοχλεί η μια την άλλη, ούτε να αποσπά η μία την προσοχή της άλλης. Εμας καλά μας βγήκε δηλαδή...

Γεια σου Χρύσα! Να σου πω, θα ξέρεις ότι έχω μόνο ένα (παιδί), οπότε δεν έχω αντίστοιχη εμπειρία, απλά θα σου πω όσα σκέφτομαι διαβάζοντας αυτά που γράφεις. Φαντάζομαι πως πιο πολύ το σκέφτεσαι γιατί είναι κορίτσια και τα δύο όπως είπε και το κορνινάκι.Βέβαια, αν πας και για τρίτο (που κάτι λέγαμε σε ένα άλλο θέμα) και σου βγει αγόρι, τι θα κάνεις, θα αλλάξεις πάλι τα δωμάτια;
Βασικά, επίσης, σκέφτομαι κάτι άλλο (κάνω λίγο το δικηγόρο του διαβόλου εγώ εδώ!) καταρχήν ότι αυτή η εικόνα η ιδανική που περιγράφεις, ότι όλα θα είναι τακτοποιημένα κτλ κτλ, μου ακούγεται λίγο ουτοπική, αν κι εμείς δεν είμαστε πολύ τακτικοί σαν οικογένεια, εσείς ίσως είστε περισσότερο από μας!! Δηλαδή, σκέψου μια εικόνα με παιχνίδια απο δω κι απο κει και ρούχα, όχι αυτό το ωραίο που λες σε σχέση με την τακτοποίηση!!!
Το άλλο που νομίζω είναι πιο σοβαρό, είναι πως σε πολύ λίγο τα παιδιά θα πάνε σχολείο και θα έχουν διάβασμα. Σκέφτεσαι να κάνεις το δωμάτιο του παιχνιδιού για διάβασμα; Σκέψου επίσης ότι αφού έχουν 3 χρόνια διαφορά, όσο η μεγάλη πηγαίνει σχολείο, στην πρώτη, δευτέρα κτλ, η μικρή θα είναι μέσα στην ανεμελιά και θα θέλει παιχνίδια, ενώ η μεγάλη θα πρέπει να διαβάζει... Πώς θα το συνδυάσεις αυτό σε ένα δωμάτιο; Δεν είναι καλύτερα να έχει η καθεμια ένα δωμάτιο για τις ανάγκες της και με βάση την ηλικία της; Δηλαδή, αυτό με τα κοινά παιχνίδια κτλ, νομίζω ότι δεν διαρκεί πολύ... Η μεγάλη δεν θα θέλει μετά να της πειράζει τα πράγματα η μικρή κτλ κτλ, και τέτοια... Απλώς σκέψεις κάνω... ελπίζω να βοηθώ λίγο...

Λοιπόν το θέμα των δωματίων,είναι ένα θέμα που μας είχε προβληματίσει και εμάς πολύ όσο είχαμε τα δύο αγόρια μόνο με 2 χρόνια διαφορά ηλικίας. Βέβαια, όταν προέκυψε και η μικρή λύθηκε μία και καλή, αναγκαστικά.
Εμείς εκτοπίσαμε το γραφείο και τις βιβλιοθήκες εκτός...με μία μικρή παρανομία...και φτιάξαμε μία ωραιότατη τζαμαρία, η οποία στέγασε τα βιβλία μας. Έτσι είχαμε 3 υπνοδωμάτια ελεύθερα. Κρατήσαμε το πιο μικρό για μας και βάλαμε τα αγόρια αρχικά χώρια για πρακτικούς κυρίως λόγους...κρυώματα, βήχες, θηλασμός μέσα στη νύχτα κλπ...Επίσης σκεφτόμασταν το σχολείο και τα διαβάσματα για αργότερα. Τελικά οταν έμαθα ότι είμαι έγκυος στην μπέμπα, ο Φοιβάκος σιγά σιγά πήγε στο δωμάτιο του Τίμου, το οποίο είναι και το μεγαλύτερο. 2 κρεβάτια κουκέτα- γωνία και ένα γραφείο με βιβλιοθήκη με δυνατότητα για άλλο ένα γραφείο και ΠΟΛΥ χώρο για παιχνίδι! Να σημειώσω όμως οτι το σπίτι μας είναι παιδότοπος. Παντού παιχνίδια. ελάχιστα υπάρχουν στο παιδικό τους δωμάτιο. Το ότι κοιμούνται μαζί συνέβαλε στο να δεθούν πολύ περισσότερο και πολύ πιο εύκολα. Πιστεύω οτι η αδελφική αγάπη καλλιεργείται και δεν έρχεται με τη γέννηση του αδελφού, οπότε το ίδιο δωμάτιο συνέβαλε σημαντικά. Είναι ωραίο να τα ακους να μιλάνε πριν κοιμηθούν. Ή να σηκώνονται παρείτσα και να χυμάνε στο δωμάτιο μας. Δεν πιστεύω ότι ένα ξεχωριστό δωμάτιο συμβάλει ιδιαίτερα στην ανάπτυξη της προσωπικότητας. Το ίδιο δωμάτιο επίσης δεν είναι απαγορευτικό για παιδιά ίδιου φύλου. Βέβαια καλό είναι να έχουν μικρή διαφορά ηλικίας για να μην προκύπτουν θέματα π.χ. με το διάβασμα. Εμένα π.χ. του χρόνου ο μεγάλος θα πάει νήπιο και ο μικρός παιδικό, οπότε είμαστε ακόμη καλά. Σε δύο χρόνια, όταν θα ξεκινήσει διαβάσματα ο μεγάλος, ο μικρός θα μπορεί να παίζει στο σαλόνι γιατί έχει μάθει να παίζει στο σαλόνι. Πιο μετά δεν ξέρω...Νομίζω πώς προς το τέλος του δημοτικού αρχίζει και δημιουργείται η ανάγκη για ξεχωριστό δωμάτιο..."οι φίλοι μου, η φίλη μου, η μουσική μου," κλπ κλπ. Τα παιδιά μικρής ηλικίας, δεν παίζουν μόνο με τα δικά τους παιχνίδια. Είναι ωραίο να τους διδάξεις την μοιρασιά και την ανταλλαγή των παιχνιδιών. Το τώρα η σειρά μου και μετά η σειρά σου είναι κάτι που θα πρέπει να το μάθουν. Δεν νομίζω ότι πρακτικά τα παιχνίδια τους θα μείνουν μοιρασμένα στα δωμάτια. Δωμάτιο με παιχνίδια (όπως π.χ σε μας το σαλόνι) και ίδιο υπνοδωμάτιο, μου φαίνεται καλή ιδέα για αρχή τουλάχιστον. Άλλωστε αν (όταν) κάνεις τρίτο (ναι, ναι, ναι) θα είναι πιο εύκολη η προσαρμογή για τα δύο μεγαλύτερα, αν μοιράζονται από την αρχή το ίδιο υπνοδωμάτιο. Αργότερα μεγαλώνοντας το μωρό, κάνεις την "κατανομή¨ στα δωματια ανάλογα με το φύλο και την ηλικία....αυτά!

Kοριτσια, ευχαριστω πολύ για τις απαντησεις σας!! Με εχετε βαλει σε βαθυτατες σκεψεις. Εκει λοιπον που διαβαζω το korinaki και την elis και λεω «οκ, δικιο εχουν», τσουπ να΄σου η TFA και μου τα αντρεπει όλα!! Χα, χα, χα!! Πλακα κανω φυσικα! Παντως οντως με εχετε προβληματισει με τις απαντησεις σας! Η αληθεια είναι ότι παρελειψα αθελα μου να πω ότι όταν ξεκινησουν τα πολλα διαβασματα (γυρω στην τεταρτη δημοτικου υποθετω) θα παρει η καθεμια το δωματιο της και τοτε θα αγορασουμε το πληρες σετ (κρεββατι, βιβλιοθηκη, γραφειο κλπ). Δηλαδη, δε θα τα αγορασω από τωρα, και σιγουρα στο μελλον θα προβω σε αλλαγες. Εξαλλου μεγαλωνοντας σιγουρα θα θελουν το δωματιο τους. Μου αρεσει η ιδεα να κοιμουνται μαζι, και ελπιζω με το δωματιο – παιδοτοπο να αποφυγω οσο γινεται, την υπερβολικη ακαταστασια που μας χαρακτηριζει (elis, δεν εισαι μονη!! Χι,χι). Τουλαχιστον να απεφευγα τη μεταφορα παιχνιδιων στο σαλονι, οπου πολλες φορες δεν υπαρχει χωρος για να κατσουμε! Ουφ!! Θα το ξανασκεφτω!! Ευχαριστω!

ναι, σαλόνι παιδότοπος! Θα σας ανεβάσω φώτο να γελάσετε. Χώρος να κάτσουμε? ναι στα παιδικα τραπεζάκια του ΙΚΕΑ! Ονειρο! Δεν πειράζει! Έτσι μαγειρεύω και συζητάμε, τα παρατηρώ δίπλα στο μωρό και άλλα πολλά καλά! Άλλωστε οι παρέες μας είναι με παιδιά πια κυρίως και οι υπόλοιποι, αφού μας αγαπάνε, αγαπάνε και το σπίτι! Όλα για τα παιδιά μας δεν τα κάνουμε??? χαχαχαχα!