Γειά σας μανούλες! ξεκινάω ένα νέο θέμα που μας απασχολεί εδώ και καιρό. Οι φοβίες. Συγκεκριμένα, ο μεγάλος φοβάται πολύ έντονα το σκοτάδι.Και για την ακρίβεια πάει από το κακό στο χειρότερο. Ενώ έχει αναμένο φωτάκι ακριβώς δίπλα στο κεφάλι του, δεν δείχνει να ηρεμεί. Κουκουλώνεται μέχρι επάνω, με φωνάζει να δω αν υπάρχει τρύπα στο παπλωματάκι του. εννοείται ότι γίνεται μούσκεμα στον ιδρώτα από το πάπλωμα, μέσα στην νύχτα με αποτέλεσμα να έχουμε και πολύ έντονο βήχα, αφού έχει και μία ευαισθησία. Έχουμε διαβάσει βιβλία σχετικά με το σκοτάδι. έχουμε συζητήσει πολλές φορές γα το θέμα. Αλλά καμία βελτίωση. Μάλιστα,αν μέσα στον ύπνο του θέλει να πιει νερό (το ποτηράκι του δίπλα του) μας φωνάζει να πάμε για να πιει νερό.Τον βλέπω ότι βασανίζεται και δεν βρίσκω τρόπο να το ξεπεράσουμε. Δεν τον έχει φοβήσει ποτέ κανείς μας, ούτε έχουμε χρησιμοποιήσει αυτές τις ηλίθιες απειλές που έχω διαβάσει σε διάφορα άρθρα για το ότι θα σε κλείσω στο δωμάτιο σου στα σκοτεινά. Ποτέ. Δεν ξέρω τί το προκάλεσε, και δεν ξέρω πώς να το λύσω. Βέβαια τον έχω ακούσει να μιλάει από το σχολείο για φαντάσματα και τέρατα, που δεν έχει δει ποτέ στην τηλεόραση, και σκέφτομαι μήπως δεν είναι το σκοτάδι, αλλά τα διάφορα του σκοταδιού. Βέβαια, μου λέει ότι δεν θέλει να κοιμηθεί στα σκοτεινά. Του εξηγώ ότι δεν είναι σκοτεινά (αφού έχουμε καταλήξει να έχουμε μέχρι και 3 φωτάκια στο δωμάτιό του...)
Παρακολούθησα και ένα σεμινάριο για τις φοβίες στα παιδιά, αλλα΄ήταν πολύ γενικό χωρίς να προτείνει ιδιαίτερα λύσεις, μέχρι το σημείο που έμεινα τουλάχιστον εγώ...αφού είχα περιορισμένο χρόνο.
Κάτι να προτείνετε?
Mamakid,να τολμήσω να ζητησω σχετικό άρθρο? Μετά το πάρτυ...φαντάζομαι πώς τώρα τρέχετε....

Α!!! και χρόνια πολλά σε όλες τις μανούλες!!!!!!

Χρονια πολλα μανουλες!!!!
TFA πολυ ενδιαφερον το θεμα, αλλα δυστυχως δεν ξερω αν θα μπορω να βοηθησω πολυ. Δεν το εχουμε περασει - ακομη τουλαχιστον - οποτε δε με εχει προβληματισει, μεχρι τωρα δηλαδη. Το μονο που θυμαμαι ειναι μια μαμα στον παιδικο που εχει το ιδιο περιπου θεμα, δηλαδη η κορη της φοβαται το βραδυ γιατι νομιζει οτι ερχονται τερατα κλπ. Της ειχε πει η παιδοψυχολογος οτι σε αυτην την ηλικια η φαντασια οργιαζει και τα παιδια δεν μπορουν να ξεχωρισουν το πραγματικο απο το φανταστικο. Δε θυμαμαι ομως τι αλλο ειπε. Θα ψαξω σε κανενα βιβλιο μηπως βρω κατι, καθως ειναι πολυ ενδιαφερον αυτο που θετεις, και θα επιστρεψω!!

Κι εγώ έχω τέτοια, ο μικρός όλο λέει ότι φοβάται το σκοτάδι και έχουμε πια κι εμείς ανοιχτό μικρό φως στο σαλόνι, εννοείται στο δωμάτιό του και τέτοια. Και όλο λέει "θα έρθει κανένα τέρας"... δεν ξέρω, λένε ότι είναι η φάση που φοβούνται κτλ, αλλά έχω και μια έννοια μήπως τον επηρεάζουν και όσα βλέπει στα παιδικά (που δεν είναι και τόσο παιδικά δηλαδή, αν θυμηθώ τα παλιά τα δικά μας!) Δυστυχώς δεν έχω κάτι να προτείνω φίλη TFA, δεν έχω βρει άκρη κι εγώ... του λέω ότι στο σπίτι που ζούνε οι μαμάδες και οι μπαμπάδες δεν έρχονται τέρατα κτλ αλλά δε βλέπω καμιά φοβερή βελτίωση. Αλλά, τώρα που ξαναδιαβάζω το ποστ σου, είναι πιο ήπιο λίγο, δηλαδή δεν τον βλέπω και τόσο τρομοκρατημένο, αλλά ίσως πιο πολύ χαϊδεύεται... Μια φίλη μου τα μάθαινε με σκοτάδι, ξέρετε, πιο βάρβαρη μέθοδος δηλαδή, αλλά εγώ δε συμφωνώ, αλλά κι εμείς έχουμε καταντήσει όπως λες να έχουμε όσο πάει περισσότερα φωτάκια αντί λιγότερα....

ΤΦΑ κι εμείς το περνάμε αυτό, ιδιαίτερα από τότε που ξεκίνησε τον παιδικό... Νομίζω ότι από την μία έχει να κάνει με αυτά που βλέπουν στα παιδικά, από την άλλη έχω καταλάβει ότι στον παιδικό ακούνε πολλά και από τα αλλα παιδάκια και ενίοτε και από τις παιδαγωγούς...και πιθανόν να υπάρχουν και άλλοι λόγιοι...

Εχω βρει τους εξης τρόπους να το αντιμετωπίζω:

Εμείς τηλεόραση δεν έχουμε, ωστόσο ταινίες βλέπουμε στον υπολογιστή... οπότε άρχισα να γίνομαι πιο αυστηρή ακόμη και σε αυτες... δεν έχω καταφέρει να εξαφανίσω ακόμη όλες, όσες μπορούν να δημιουργήσουν φόβο, αλλα τις έχω μειώσει...
Έπειτα χρησιμοποιούμε φωτάκι όπωσδήποτε.
Για να μην φοβηθεί, όταν είναι να πάει για ύπνο, τον παίρνω στο κρεβάτι μας, του διαβάζω κάτι, του δηλώνω ότι μόλις κοιμηθεί θα τον μεταφέρω στο κρεβάτι του, και όταν γίνει κι αυτό τον βάζω στο δωμάτιο του.... όμως δεν ξαναξυπνάει παρά μόνο για τουαλέτα και ξαναπέφτει στο κρεβατι του έτσι.
Το άλλο που έκανα ήταν να του διαβάσω βιβλία σχετικά... όχι του Τριβιζά το "40 εφιάλτες" γιατι μια φορά που το έκανα του έβαλα και ιδέες Είχα βρει ένα ξενόγλωσσο πολύ καλό, στο οποίο επεξηγούσε μέσα από μια ιστορία τι πραγματικά είναι το σκοτάδι... του φάνηκε πειστικό και όποτε χρειαζόταν το ξαναδιαβάζαμε...
Το τελευταίο που έκανα, ήταν να τον πάρω αγκαλιά και μιλώντας του, μπήκαμε μαζί σε ένα πιο σκοτεινό δωμάτιο του σπιτιού...αγγίξαμε τα έπιπλα, τα πράγματα, που γνωρίζαμε ότι υπάρχουν και παίξαμε με το φως... Δηλ. το ανοιγοκλείναμε και βλέπαμε αν άλλαξε κάτι...ταυτόχρονα του εξηγούσα όσο μπορούσα τι είναι το σκοτάδι και γιατί δεν βλέπουμε τα πάντα μέσα σε αυτό... όσο αστείο κι αν φαίνεται οι επιστημονικές επεξηγήσεις με απλό τρόπο, φαίνεται να πιάνουν στα παιδιά...

ο φοβος του δεν έχει φύγει εντελώς και νομίζω ότι δεν θα φύγει για καιρό, γιατι λειτουργεί η φαντασία περισσότερο, όμως βλέπω ότι κάθε φορά που του εξηγώ λεπτομερώς ηρεμεί...

ααα και κάτι άλλο που μου ήρθε! Ενώ ο μικρός μου φοβάται το σκοτάδι, κλείνει όλα τα φώτα και ανοιγει μόνο ένα μικρό για να παίξει καραγκιόζη... ίσως θα μπορούσατε να χρησιμοποιήσετε το θέατρο σκιών για να εξοικειωθεί αρχικά με το ημίφως και να παίξει με το σκοτάδι και το φως... άλλωστε είναι και καλή χειροτεχνία, αν δεν πετύχει...

Ελπίζω να βοηθώ λιγουλάκι....

Λοιπόν Μαίρη Πόπινς! Διάβασα όλα όσα γράφεις και μου φαίνεται θα εφαρμόσω αυτό που λες με το σκοτεινό δωμάτιο αγκαλίτσα, αγγίζοντας και εξηγώντας. Γιατί, ούτε και εμείς βλέπουμε τίποτα τρομακτικό, τουλάχιστον στα δικά μου μάτια, (καλά δεν έχετε τηλεόραση????) και φωτάκι έχουμε και βιβλία διαβάσαμε που να εξηγούν επιστημονικά τι συμβαίνει και έρχεται το σκοτάδι. Αλλά δεν πιάσανε. Θα περάσω λοιπόν στην πράξη και θα δοκιμάσω αυτό που λες...γιατί δεν είναι μόνο θεωρία αλλά και πρακτικά θα δει ότι δεν αλλάζει κάτι...Μου άρεσε πολύ σαν ιδέα!Ευχαριστώ! Μήπως να μου έγραφες και το ξενόγλωσσο βιβλίο, μπας και βοηθήσει και αυτό...? όποτε έχεις χρόνο. Για το θέατρο σκιών, δεν νομίζω...γιατί νομίζω ότι το φοβάται και αυτό....
πάντως η φαντασία σε συνδυασμό με άσχημα ερεθίσματα, π.χ από το σχολείο...κάνει πολύ κακό....στην προκειμένη περίπτωση...
Φλώρα θα συμφωνήσω μαζί σου....είναι βάρβαρο να το μαθαίνεις στο σκοτάδι...από τη στιγμή που δεν του αρέσει....

Χαίρεται!

Δοκίμασε και βλέπεις... δεν είναι ότι θα λυθεί εντελώς το θέμα, αλλά μπορείτε να το κάνετε τακτικά, ώστε να εξοικειώνεται...

Το βιβλίο λέγεται "Der Mond ist aufgegangen... Mein grosses Buch der Gutenachtgeschichten". Έχει πολλές ιστοριούλες για τον ύπνο...

Πράγματι το να αφήνεις το παιδί στο σκοτάδι, ενώ φοβάται, νομίζω κι εγώ ότι είναι μάλλον οδυνηρό για το παιδί... Και θυμάμαι με πολλή ανακούφιση οτι οι γονείς μου έδειχναν πολλή συμπαράσταση σε μένα, που ως παιδί φοβόμουν... δεν με άφηναν στην πίκρα μου...

Για τις ταινίες πια, δεν ξέρω τι να πω... Ακόμη και οι κλασσικές της Ντίσνεϋ είναι σε μερικά σημεία, άστα να πάνε... Έχω παρατηρήσει, καθώς τις παρακολουθώ κι εγώ όλες, για να τα ελέγχω τι γίνεται, ότι δεν ξέρεις από που θα σου 'ρθει. Έτσι πρόσεξα ότι ο γιος μου ο μεγάλος φοβόταν πράγματα που δεν θα μου περνούσαν καν από το μυαλό... όταν μου έλεγε "μαμά αυτό με φοβίζει, στην ταινία αυτή" σε δεύτερη ανάγνωση μπορούσα να το δω κι εγώ πιο ξεκάθαρα... το καλό είναι ότι ενώ μας ξέφυγαν ταινίες που είχαν μέσα εικόνες, που δεν θα έπρεπε να βλέπει, σιγά σιγά μόνος του, άρχισε να τις ξεχωρίζει... έτσι μου λεει πια "αυτήν δεν θέλω να την δω, γιατί φοβάμαι αυτό το πρόσωπο ή ζώο". (τηλεόραση δεν έχουμε περίπου 11 χρόνια, όχι λόγω παιδιών δηλαδή είναι αλήθεια λίγο περίεργο... αλλά δεν μας λείπει)

Άσε δε με τον παιδικό... σε μας φοβίες προκαλεί και η δασκάλα με διάφορα "όμορφα" που λέει... αλλά πολλές φορές μου έχει πει ότι και ο τάδε συμμαθητής του έχει δει τέρατα και γι' αυτό φοβάται και ο ίδιος... δεν γλιτώνουμε δηλαδή από πολλές πλευρές...

TFA έγραψε:


Καλησπέρα! Να τολμάτε, να τολμάτε!! Τα σημειώνουμε, κάνουμε ό,τι καλύτερο, απλά καμιά φορά ίσως να μην προλαβαίνουμε να είμαστε τόοοοοσο γρήγοροι!! Για την ώρα, TFA, δες αυτό γενικά για τους φόβους, αν δεν το έχεις ήδη διαβάσει και επανερχόμαστε!
www.mamakid.gr/index.php?option=com_cont...-17-33&Itemid=55

Mairy, το βιβλίο το αγόρασες εδώ? Υπάρχει Ελλάδα? Ή πρέπει να το παραγγείλω από Γερμανία?Θα κάνω τώρα μία αναζήτηση. Μου φάνηκε αρκετά ενδιαφέρον και πάλι μετά το χθεσινό συμβαν φόβου, θα κάνω ότι περνάει από το χέρι μου. Σίγουρα θέλει χρόνο.
Μπράβο σας που δεν έχετε/βλέπετε τηλεόραση! Την καλύτερη δουλειά κάνατε. Εγώ δεν την αντέχω καν ανοιχτή. Προτιμώ να ακούω την μουσικούλα μου.
Θα δοκιμάσω το κόλπο πολλές φορές όπως μου γράφεις! Νομίζω θα βοηθήσει. Για τις ταινίες...άσε εδώ βλέπαμε τινκερμπελ και είχε ένα τραγικό σημείο με κάτι αρουραίους που μέχρι καi εμένα τρόμαζαν. Εντωμεταξύ τα μικρά ζουζούνια είναι απίστευτο με πόσο απλα πράγματα μπορεί να τρομάξουν? Εχετε δει to Shapes/baby einstein? έχει ένα πολύ γλυκό λιονταράκι, για μένα....αλλά από ότι φάνηκε καθόλου για τον Τίμο. όταν εμφανιζόταν, εξαφανιζόταν. Με είχε βάλει να πετάξω το dvd.

Τα λόγια των δασκάλων δυστυχώς έχω παρατηρήσει ότι δεν είναι πάντα τα καλύτερα...δυστυχώς....Τώρα για τους συμμαθητές του τί ναπω...υπάρχουν παιδάκια (4-5 χρονών) που ξέρουν για τους spiderman, hulk, superman, και φυσικά gormiti και κάτι άλλους που ούτε το όνομά τους δεν μπορώ να συγκρατήσω. Ήθελα να ήξερα, δεν τρομάζουν??

Mamakid, ευχαριστώ!!! μπαινω να διαβάσω το άρθρο!! Με την ησυχία σου για οτιδήποτε νεώτερο!!! Τώρα περιμένουμε όλοι το πάρτυ!!!!

ΤΦΑ χαίρεταιιιιιιι!!!!

Το βιβλίο το βρήκα στην Γερμανία, όμως πιστεύω ότι θα μπορείς να το βρεις κα μέσω ίντερνετ...

Χθες στο βιβλιοπωλείο είδα από τις εκδόσεις Μεταίχμιο το "Αρκουδάκι που φοβάται το σκοτάδι". Ρίξε μια ματιά. Κι εμάς παρουσιάζει μια φοβία τώρα, όχι με το σκοτάδι, αλλά με τον πολύ άγνωστο κόσμο. Πάμε π.χ. σε ένα πάρτυ, βλέπει κοσμοθάλασσα και "κολλάει" πάνω μου. Το συζήτησα μαζί της και μου είπε ότι '"φοβάται και τρομάζει όταν βλέπει πολύ κόσμο που δεν τον ξέρει". Αυτό συμβαίνει με ενήλικες κυρίως. Δεν μου λέει όμως τι ακριβως την τρομάζει! Δεν την αποπαίρνω, ούτε την πιέζω να συναναστραφεί τον κόσμο, αλλά την αφήνω να νιώσει έτοιμη. Θα ήθελα όμως να το ξεπεράσει. Κατά τα άλλα είναι πολύ κοινωνική. Στην τάξη της, στο σπίτι, με άτομα που ξέρει και νιώθει άνετα, ή με άγνωστα άτομα, αλλά λίγα σε αριθμό, είναι μια χαρά. Κοινωνική και ανεξάρτητη! Με τους πολλούς, άγνωστους ενήλικες παθαίνει ταράκουλο! Άλλο παραδείγμα: πριν ένα μήνα έκαναν αθλητικές επιδείξεις στο ΟΑΚΑ. Γινόταν χαμός. Την έπιασε πάλι αυτή η φοβία. Κάποια στιγμή εξοικειώθηκε, αλλά ήταν η ώρα που οι επιδείξεις τελείωναν!! Καμιά ιδέα; Πήρα τώρα κι ένα βιβλίο για την ντροπή, ελπίζω να βοηθήσει.

Γεια σου TFA.Αυτό με το σκοτάδι το εχει κι ο γιος μου,ο οποιος διεκοψε το νηπιο εδω και εναμιση μηνα!Θα σου πρότεινα ,να μένεις διπλα του,στο κρεβατάκι του ωσπου να το ξεπεράσει!Και με τα βιβλία θα βρεις την λυση!Ενδιαφέροντα ακούγονται!

γεια σας μανούλες. Διάβασα όσα γράψατε. Χρύσα το έχουμε πάρει και αυτό δεν βοήθησε ιδιαίτερα. Νομίζω ότι όσο το συζητάω και όσο του το "θυμίζω" με βιβλία π.χ. χειροτερεύει. Τελευταία δεν κάνω καμία κουβέντα για το θέμα και το αφήνω να κάνει ίσως τον κύκλο του. Απλά όταν μου λέει Πένυ ότι θα έρθουν τα φαντάσματα του λέω είναι η μαμά εδω, δεν μπαίνουν φαντασματα. Το δεν υπαρχουν φαντάσματα δεν πιάνει Προτιμάει να πιστεύει τον φίλο του Μιχάλη.Υπομονή...φάση είναι αλλά νομίζω ότι καλυτερεύει. Π.Χ. σταμάτησε να κουκουλώνεται μέχρι επάνω. Στα κακά όνειρα εννοείται ότι έχουμε επίσκεψη στο κρεβάτι μας αλλά δεν πειράζει. Και εγώ όταν φοβόμουν μικρή εκεί έτρεχα, οπότε δεν είναι κάτι που θα επιλέξω να σταματήσω. Πένυ, δυστυχώς δεν μπορώ να περιμένω να κοιμηθεί και μετά να φύγω. 99% κοιμίζω την μικρή μετά...η οποία είναι πολύ δύσκολη και θέλει ώρα αγκαλιάς και νανουρίσματος. Οπότε απλά του τονίζω ότι αν χρειαστεί κάτι απλά με φωνάζει. Και ότι ο αδελφός του είναι και εκείνος δίπλα του. Θα δείξει.
Χρύσα, δυσκολη μου φαίνεται και η δική σου περίπτωση. Υπομονή και σε εσένα. Μην πιέσεις θα σε συμβούλευα μόνο, κάτι που άλλωστε κάνεις. Απλά νομίζω στην ημερίδα για τις φοβίες που είχα παρακολουθήσει, νομίζω πώς η φοβία για τον κόσμο χρήζει άμεσης αντιμετώπισης, γιατί είναι μία φοβία που συναντάται και σε ενήλικες. Δεν νομίζω ότι σας αφορά αυτό βέβαια. Νομίζω ότι είναι φάση...ίσως και νάζια????με την μικρή αδελφή???Ακόμη και αν δεν εκδήλωσε κάποια μορφή ζήλειας στην αρχή μπορεί να το βγάλει αργότερα...για να τραβήξει την προσοχή. Εσύ όμως θα κρίνεις, παρατηρώντας τις αντιδράσεις της. σκέψεις πάντα....
καλή και η σκεψη σου για την ντροπή.....μπορεί απλά να ντρέπεται!

Καλησπέρα και απο μένα!Επειδή είχα στο παρελθόν μια παρόμοια εμπειρία αυτό που με βοήθησε ήταν να την βάλω μέσα στον φόβο της.Δηλαδή.-Φοβάμαι.-Τι φοβάσαι; -τον άντρα που θα μας βάλει φωτιά.(περάσαμε τις καλοκαιρινές φωτιές μέσα στο σπίτι μας)-Μμμ και πως είναι αυτός ο άντρας; μου έλεγε.Και τι φοράει;της έκανα διάφορες ερωτήσεις για να έχει κάποια εικόνα.να μην φοβάται το άγνωστο.
Το επόμενο βήμα ήταν να πετάξουμε μπανανόφλουδα στον κακό και να φάει τούμπα,να τον κατουρήσουν τα σκυλιά μας....ότι θες λες. Ότι κάνει το παιδί να αισθανθεί ασφάλεια και εμπιστοσύνη στον εαυτό του.Σαν να φτιάχνει την σκηνή από την αρχή με δικούς του όρους!!! Τώρα βέβαια όλα αυτά τα έκανα εντελώς απο διαίσθηση και στην 5χρονη κόρη μου δούλεψε;)

Γεια σας.Καλο θα ηταν να ρωτησεις τι ακριβως φοβαται στο σκοταδι γιατι παρομοια φοβια ειχα και εγω αλλα δεν φοβομουν τερατα και τα λοιπα.Απλα οταν ξυπναγα την νυχτα και δεν εβλεπα φως νομιζα οτι ειχα τυφλωθει.Οταν το συζητησα το θεμα προσφατα με την μητερα μου, μου ειπε οτι νομιζε πως φοβομουν φαντασματα και ειπε οτι δεν της ειχα αναφερει ποτε τιποτα για τυφλωση.Οποτε ρωτα τον!

ναι ναι ναι! Τον έχω ρωτήσει! Τα φαντάσματα και τα τέρατα. Εκείνος μου το επιβεβαίωσε χωρίς να του βάλω εγώ ιδέες. Μαιρυ, έκανα αυτό που είπες και μάλλον βοήθησε αρκετά.Είμαστε σε πολύ καλύτερη φάση πια....έτσι τουλάχιστον αισθάνομαι. Τώρα θα κάνω και αυτό που μου προτείνει η φίλη Δήμητρα. Θα ζωγραφισουμε αυτό που φοβάται!Ετσι θα αποκτήσει εικόνα το μικρό τερατάκι. Εχεις δίκιο είναι απλό. Οταν ξέρεις τί αντιμετωπίζεις το αντιμετωπίζεις καλυτερα. Δήμητρα έχεις δίκιο ως προς το ότι πιάνει να τους λες διάφορα τρελά. Αλλάζοντας από πάπλωμα σε κουβερλί έριξα μαγική σκόνη για να τον προστατεύει με τον ίδιο καλό τρόπο. Επιασε. Τώρα έχει σεντόνι (χωρίς μαγική σκόνη) και συχνά με τις ζέστες δεν θέλει τίποτα....

Άντε καλή τύχη με τα τέρατα...

Γεια σας! Καταρχήν να πω ότι έχετε όλες καταπληκτικές ιδέες... Μου άρεσαν πολύ όλα και λέω να τα δοκιμάσω! Και της πόπινς με το σκοτάδι και της δήμητρας με τη συζήτηση και της tfa με τη σκονίτσα (πολύ γλυκό και νεραιδίσιο!!)
Φοβερές είστε κορίτσια σε αυτό το φόρουμ!
Κι εμένα ο μικρός εκεί που δεν είχαμε ζήτημα, έχει αρχίσει εδώ και καιρό και φοβάται το σκοτάδι, ιδιαίτερα εδώ στο σπίτι μας και στο δωμάτιό του. Διαβάζοντας και τα δικά σας (στην αρχή είχα ανησυχήσει) αλλά τελικά μάλλον είναι φυσιολογικό σε αυτή την ηλικία... ίσως αρχίζουν να καταλαβαίνουν περισσότερα κι έτσι να φοβούνται και περισσότερα..
Θα κάνω αυτά που είπατε αλλά βασικά ελπίζω πως όπως εμφανίστηκε αυτό όλο με τη φοβία, έτσι και θα εξαφανιστεί όταν έρθει ο καιρός του!!!!
Και πάλι σας ευχαριστώ για τις φοβερές ιδέες!

ωχ,Έλις....καλό κουράγιο! Ισχύει αυτό που είπες! Όπως ήρθε έτσι θα φύγει.....μόνο του....Ο δικός μου έχει βελτιωθεί ας είναι καλά οι μανούλες εδώ...(βέβαια εγώ ακόμη χαζοφοβάμαι....χαχαχαχχα) δοκίμασε....αυτοσχεδίασε! Εσύ θα βρεις το κόλπο! Υπομονή!!!!!!!!!εμείς οι μανούλες έχουμε ανεξάντλητη.....χαχαχαχαχα! φιλιά!