ΓΕΙΑ ΣΑΣ!ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΠΡΟΧΘΕΣ ΔΙΑΒΑΣΑ ΤΟ mamakid,ΤΟ ΒΡΗΚΑ ΠΟΛΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ.ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΠΟΥ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΩ ΕΔΩ ΚΑΙ 1 ΜΗΝΑ ,ΕΙΝΑΙ Ο 6ΧΡΟΝΟΣ ΓΙΟΣ ΜΟΥ,ΠΟΥ ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΠΕΙΣΜΑΤΙΚΑ ΝΑ ΠΑΕΙ ΣΧΟΛΕΙΟ,ΑΦΟΡΜΗ ,Ο ΚΑΥΓΑΣ ΤΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΚΟΛΛΗΤΟ ΤΟΥ,ΑΛΛΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΣΥΜΦΙΛΙΩΣΗ ΤΟΥ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΣΥΝΕΧΙΖΕ ΝΑ ΜΗΝ ΘΕΛΕΙ!ΟΙ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΕΣ ΤΟΥ ΗΤΑΝ ΄ΔΕΝ ΞΕΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ ΑΡΚΕΤΑ ΣΤΙΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ,ΕΙΝΑΙ ΒΑΡΕΤΑ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΙΚΡΑ ΑΥΤΑ ΜΕ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΑΣΧΟΛΟΥΝΤΑΙ,Κ.Λ.Π.ΔΟΚΙΜΑΣΑ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΕΩΣ ΚΑΙ ΑΠΕΙΛΕΣ ,ΟΤΙ ΘΑ ΠΑΕΙ ΣΕ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΗΣ ΓΕΙΤΟΝΙΚΗΣ ΠΟΛΗΣ ΚΙ ΕΝΩ ΥΠΟΣΧΕΘΗΚΕ ΟΤΙ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΘΑ ΠΑΕΙ ΞΑΝΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ,Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΚΟΥΡΑΣΤΙΚΗ ΚΙ ΓΙΑΥΤΟΝ ΚΑΙ ΓΙΑ ΜΑΣ !ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ;

Γεια σου Πέννυ και καλωσήρθες στην παρέα!!! Κι εγώ γιο έχω και ώρες ώρες είναι ζόρικος και σε καταλαβαίνω!!!! Κι εμένα ώρες ώρες προσπαθεί να μην πάει σχολείο, με διάφορες δικαιολογίες, απίθανες δηλαδή!!! Νομίζω ότι το παν είναι να μη γίνει αυτό που θέλουν από καπρίτσιο και να μην την πατήσουμε να τους κάνουμε τα χατήρια... Αρχικά μπορείς να το ψάξεις, π.χ. να πας να ρωτήσεις και τη δασκάλα, να το συζητήσεις με το γιο σου κτλ για να δεις τι πράγματι συμβαίνει και αν αντιμετωπίζει κάποια ζητήματα σχολείο που να δικαιολογούν λίγο την άρνηση. Αλλά γενικά, καλό είναι όσο το ψάχνεις, να του ξεκαθαρίζεις ότι ΠΡΕΠΕΙ να πάει σχολείο όπως οι μεγάλοι πηγαίνουν στη δουλειά τους κτλ κτλ. Γιατί αν του γίνει το χατήρι και δεν πάει μια δυο μέρες, μετά λίγο χάνεις το παιχνίδι και έχει εκείνος τον έλεγχο..... και άντε να τον επαναφέρεις....

Νομίζω ότι υπάρχει και σχετικό άρθρο για τη σχολική άρνηση στο mamakid, το έχεις διαβάσει;

Γεια σου Πέννυ! Ωραίο το θεματάκι σου, είναι ίσως ένα θέμα που μπορεί να συναντήσουμε και άλλες μανούλες στο μέλλον. Βασικά δεν ξέρω πολλά για αυτήν την ηλικία και δεν γνωρίζω πώς να σε βοηθήσω. Πρώτα από όλα θα έλεγα να σκεφτείς τί μπορεί να το ενόχλησε...μήπως είναι κάτι που δεν έχει να κάνει στενά με το σχολείο? Αδελφάκι? Μετακόμιση? Φιλενάδα? πρώτη ερωτική απογοήτευση? ο καυγάς με τον φίλο..γιατί όχι. Είναι πολύ ευαίσθητα και πολύ ντροπαλά. Προσπάθησε να σκεφτείς εσύ τί άλλαξε τελευταία στη ζωή σας, που να το βγάζει στο σχολείο. Μετά θα έλεγα να συζητήσεις μαζί του! να τον ρωτήσεις τί τον ενοχλεί. Να του πεις ότι μπορεί να στα λέει όλα....και σίγουρα είναι στρεσογόνος κατάσταση που δημιουργεί τρελές εντάσεις, αλλά μην τον αποπαίρνεις γιατί έτσι κλείνεις τις διόδους επικοινωνίας. Μία μέρα μην πάτε σχολείο και δουλειά και πηγαίνετε μία βόλτα τα 2 σας ...ίσως ανοιχτεί. Εξήγησέ του πόσο σημαντικό είναι το σχολείο...Τόνισέ του αυτό που αγαπάει περισσότερο στο σχολείο... π.χ τα βιβλία...τα σπορ...τους φίλους του...τη δασκάλα του....και ένα τελευταίο που θέλω να πω....είναι να μιλήσεις με την ίδια τη δασκάλα....Πώς της φαίνεται η συμπεριφορά του τελευταία? Είναι εντάξει? έχει αλλάξει κάτι? ή είναι νάζια στο σπίτι όλα αυτά. Επίσης θα σου έλεγα να δεις και αυτό που σου λέει...το βαρετό....μήπως όντως βαριέται? Μήπως είναι το επίπεδό του πιο δουλεμένο? μήπως η δασκάλα δεν ασχολείται αρκετά? Μίλησε και με άλλες μαμάδες να δεις αν έχει αλλάξει κάτι στη συμπεριφορά των δικών τους παιδιών....αυτά δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο....πρέπει να διαχωρίσεις αν είναι αποτέλεσμα του ίδιου του σχολείου ή είναι κάποιος άλλος εξωτερικός παράγοντας εντός σχολείου ή εκτος σχολείου, που ξεσπάει στο ίδιο το σχολείο....ελπίζω να με καταλαβαίνεις....κουράγιο και υπομονή...

Ωχ Ελις, γράψαμε σχεδόν παράλληλα. Αυτό με την υποχρέωση...δεν ξέρω...εγώ αποφεύγω να το λέω στον δικό μου. Βέβαια δεν έχω ακόμη σημαντικά θέματάκια...απλά πάει με το δικό του ρυθμό το πρωί...και σε αυτό φταίω εγώ που δεν δούλευα φέτος ...οπότε τον άφηνα και πηγαίναμε στο παρά 5...από τρίτη όμως που ξεκινάω...θα ζοριστεί. Του έχω ξεκαθαρίσει ότι δευ-παρ πάμε σχολείο. Εκεί μαθαίνουμε πολλά καινούρια πράγματα και κάνουμε κατασκευές που τρελαίνεται...διαβάζουμε και πολλά βιβλία που επίσης τρελαίνεται. Αν δω ότι κάποια φορά δεν θέλει να πάει...του λέω...και οι φίλοι σου? χωρίς εσένα? θα στεναχωρηθούν....τελευταία έχω βρει και την Ιφιγένεια...και την εκμεταλλεύομαι και αυτή την καυμένη....Αλλά προσπαθώ να αποφεύγω να το αναφέρω ως υποχρέωση....δεν θέλω να τον κουράσω από τώρα...βέβαια είναι υποχρέωση. Και έτσι ίσως θα επρεπε να παρουσιάζεται...αλλά αφού τραβάει...τον αφήνω ...έτσι....μια φορά δεν ήθελε να πάει....στη αρχή της προσαρμογής στα 3 του... που μου είπε, δεν πας δουλειά...πας σπίτι στο Φοίβο (1 έτους τότε ο μικρούλης μου) και για να δει ότι πάω στη δουλειά....τον πήρα μαζί μου. Δεν μου ξανάπε τίποτα....

Αγαπητη Elis,καλως σας βρηκα κι ευχαριστω για την απαντηση σου!Διαβασα το σχετικο αρθρο και κατοπιν αυτου,γραφτηκα στο forum.Εκανα ηδη ,ο,τι μου προτεινεις!Μαλλον εχασα τον ελεγχο!Αλλα δεν το βαζω κατω ,ακομα προσπαθω,αν και ειναι πολυ κουραστικο!

Ευχαριστω για τις συμβουλες σας!

Πέννυ, καταλαβαίνω ότι είναι πράγματι μια κουραστική κατάσταση.. Θα συμφωνήσω με την TFA. Πρέπει να ψάξεις να βρεις την αιτία. Είναι κάτι με το σχολείο, κάτι εκτός σχολείου; Ρώτησε τις άλλες μαμάδες, για το αν έχουν κι εκείνες θέματα «ανίας». Ξέρεις, κάποια παιδιά είναι πάρα πολύ έξυπνα (τα λεγόμενα «χαρισματικά») που όντως βαριούνται στο σχολείο και εκδηλώνουν άρνηση προς αυτό. Συνέχισε την κουβέντα μαζί του, κι ας μην ανοίγεται τώρα. Επίμενε. Με την κόρη μου βοηθάει να της λέω ότι έχω περάσει κι εγώ τα ίδια. Μπορείς π.χ. να του πεις ότι κι εσύ όταν ήσουν μικρή κάποιες φορές δεν ήθελες να πας στο σχολείο, γιατί ….. μετά όμως…. . Η κόρη μου ξεκίνησε πέρυσι τον Ιούνιο παιδικό. Προσαρμόστηκε πολύ γρήγορα. Κάποιο στιγμή όμως αργότερα δεν ήθελε να πηγαίνει. Βασικό λάθος: πριν πάει στο σχολείο έβλεπε παιδικό (ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα στη νετ με τον μίκυ). Το κόψαμε και βελτιώθηκε η κατάσταση. Μία άλλη φορά πάλι παρουσίασε άρνηση και η αιτία ήταν ότι πράγματι δεν είχε ξεκουραστεί. Δηλαδή κοιμόταν το μεσημέρι, με αποτέλεσμα να αργεί να κοιμηθεί το βράδυ και το πρωί νύσταζε για το σχολείο. Κόψαμε το μεσημεριανό ύπνο, άρχισε να κοιμάται νωρίς το βράδυ και το πρωί φρέσκια φρέσκια πήγαινε σχολείο. Βασικό λάθος δικό μου ήταν οι απειλές και μία τάση να την ξεγελάσω (κάτι που ποτέ άλλοτε δεν είχα ξανακάνει). Της έλεγα λοιπόν ότι «οκ δε θα πας σχολείο. Πάμε στη γιαγιά», αλλά λοξοδρομούσα και την άφηνα στο σχολείο. Έξαλλη γινόταν… λογικό!! Το σταμάτησα. Και τις απειλές. Δείχνουν ότι δεν καταλαβαίνεις αυτό που βιώνει το παιδί. Πρέπει να συμμεριστείς αυτό που περνάει. Της μίλησα με ειλικρίνεια. Οι γονείς πάνε στη δουλειά και τα παιδιά στο σχολείο. Δεν χρησιμοποίησα το «πρέπει», αλλά κάτι που έτσι γίνεται. Μία – δυο - τρεις το ξεπέρασε.
Θα μου πεις ότι περιγράφω καταστάσεις σε μικρότερη ηλικία. Απλώς θέλω να τονίσω ότι κάποιες φορές μπορεί να είναι μικροπράγματα που ενοχλούν τα παιδιά και αλλάζουν συμπεριφορά. Όπως και να έχει συζήτησε μαζί του. Πέρασε χρόνο μαζί του. Μίλα του πρώτα εσύ και κάποια στιγμή θα ανοιχτεί. Δεν ανοίγονται αμέσως τα παιδιά. Βρες την αιτία και αναλόγως το αντιμετωπίζεις. (μήπως υπήρξε και κάποια αποτυχία στο σχολείο – πέρα από τον καβγά με τον φίλο του – που δεν μπορεί να διαχειριστεί; Κάτι που του προξενεί άγχος;).Υπάρχουν και τα μηνύματα πρόληψης. Σε άσχετη στιγμή πες: τι ωραία πράγματα που μαθαίνουν τα παιδιά στο σχολείο! Ή: το σχολείο είναι πολύ σημαντικό! Κι εγώ και ο μπαμπάς πήγαμε σχολείο. Δείξε και καμιά φωτογραφία.
Ενημέρωσε μας για τις εξελίξεις!!

Γεια σου Πέννυ! Εμένα η κόρη μου είναι περίπου στην ίδια ηλικία και σε καταλαβαίνω. Ώρες ώρες κάνει κάποιες τσαχπινιές και θέλει να αποφύγει το σχολείο... Να σου πω την αλήθεια, την άφησα μια φορά, επειδή τότε δε δούλευα ακόμα και περάσαμε καλά. Το θέμα είναι ότι μετά έγινε πιο απαιτητική τις επόμενες μέρες και ήθελε να το επαναλάβει και έτσι κατάλαβα ότι τελικά αν δώσεις χώρο... σε πατάνε τα μικρά...!!! Περάσαμε λίγο δύσκολα για λίγες μέρες, αλλά δεν της ξαναέκανα το χατήρι και μετά ξεχάστηκε το θέμα. Το είχα συζητήσει και με τη δασκάλα της, που γενικά είναι πολύ συζητήσιμη και βοηθάει πολύ, και μου είχε αναφέρει ότι αν δεν πάνε λίγες μέρες σχολείο, ειδικά αν τα έχει ενοχλήσει κάτι, φοβούνται κτλ κτλ, μετά τις περισσότερες φορές θέλει προσαρμογή με τη βοήθεια της δασκάλας και ίσως και τη βοήθεια ψυχολόγου για να βοηθήσουν το παιδί να ξαναγυρίσει σχολείο. Στην αρχή λέει τα πάνε για λίγο κτλ. Εσένα δηλαδή γκρινιάζει, αλλά τελικά πηγαίνει; Ή τον έχεις σπίτι όλο αυτό τον καιρό; Καταλαβαίνω πάντως ότι είναι πολύ δύσκολο γιατί γίνονται πολύ απαιτητικά τα άτιμα!!! Η δασκάλα μου είχε αναφέρει ότι γίνονται μερικές φορές "χειριστικά", δηλαδή ότι χρησιμοποιούν το κλάμα και τη γκρίνια για να μας ελέγξουν και να κάνουμε αυτό που θέλουν... θέλει πολλή προσοχή και σταθερή συμπεριφορά... Καλή δύναμη...

Αγαπητη Χρυσα.δοκιμασα ολα οσα ανεφερες.Και οτι κι εμεις πηγαμε σχολειο,παρολο που καποιες φορες δεν μας αρεσε, αλλα τιποτα,δεν μου ανοιγεται ,οταν του μιλαω γι αυτο αλλαζει θεμα,αποφασισα να μην τον παω για φετος!Σαν κατι να φοβαται στο χωρο του σχολειου!Οχι,δεν πηγαινε καθολου σχολειο,αυτο το διαστημα και 3 φορες που επιχειρησα να τον αφησω,ξεκλειδωνε την πορτα και εφευγε!