ΕΙΜΑΙ ΜΑΜΑ ΕΝΟΣ ΚΟΡΙΤΣΙΟΥ 3,5 ΕΤΩΝ.ΦΕΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΩΤΗ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΠΑΕΙ ΠΑΙΔΙΚΟ
ΣΤΑΘΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ ΔΕΝ ΤΡΩΕΙ.ΕΧΩ ΠΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΤΑΙΖΟΥΝ,ΑΛΛΑ ΜΟΥ ΛΕΝΕ ΟΤΙ ΚΛΕΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΦΑΕΙ.
ΤΙ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΝΩ?ΝΑ ΤΗΣ ΔΩΣΩ ΤΗΣ ΜΙΚΡΗΣ ΧΡΟΝΟ,Ή ΝΑ ΘΕΩΡΗΣΩ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΜΑ?ΠΡΙΝ ΤΟΝ ΠΑΙΔΙΚΟ ΤΗΝ ΚΡΑΤΑΓΕ Η ΓΙΑΓΙΑ,Η ΟΠΟΙΑ ΤΗΝ ΤΑΙΖΕ ΚΑΙ Η ΜΙΚΡΗ ΕΤΡΩΓΕ.
ΟΧΙ ΠΑΝΤΑ ΧΩΡΙΣ ΖΟΡΙ.
ΟΠΟΙΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΜΙΑ ΣΥΜΒΟΥΛΗ....ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!

Γεια σου Γιώτα! Κι εμένα τόσο είναι η μικρή, αλλά είναι δεύτερη χρονιά. Να σου πω, κι εμείς με το φαγητό δεν έχουμε και τόσο καλές σχέσεις!!! Αν μπορούσε να μην υπάρχει φαγητό η μικρή θα ήταν πολύ χαρούμενη!! Την κυνηγάμε λίγο, αλλά όχι πολύ, γιατί μας καθυσήχασε και ο παιδίατρος που τον εμπιστεύομαι.
Πάντως, πέρυσι που ξεκίνησε στον παιδικό η δική μου, στην αρχή μου έλεγαν ότι δεν έτρωγε, αλλά πέρασαν 1-2 βδομάδες για να τρώει καμιά μπουκιά. Ίσως θέλει το χρόνο της και η δική σου. Είναι δύσκολη η προσαρμογή για τα μικρούλια κι ας μη μας το δείχνουν!!!
Για τη γιαγιά που λες, νομίζω πως οι γιαγιάδες κάπως πάντα το καταφέρνουν και τρώνε τα παιδιά πάντως!!! Δεν ξέρω, έχουν επιμονή, υπομονή, χρόνο, κάτι κάνουν πάντως!!!! Χαχαχαχα!!!

ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΚΑΙ ΕΛΠΙΖΩ ΣΥΝΤΟΜΑ ΝΑ ΛΥΣΩ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΟΥ ΦΑΓΗΤΟΥ.ΑΠΛΑ ΜΕ ΑΝΥΣΗΧΟΥΝ ΟΙ ΩΡΕΣ ΠΟΥ ΜΕΝΕΙ ΧΩΡΙΣ ΦΑΙ.ΜΗΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΕΣ?

Καλημέρα Γιώτα κι από μένα! Θα συμφωνήσω κι΄εγώ ότι είναι πολύ νωρίς και ότι δε χρειάζεται να ανησυχείς. Πολλά μικρά θέλουν να νιώσουν ασφάλεια για να προχωρήσουν και στο φαγητό. Ο δικός μου όταν πρωτοπήγε σχολείο, περίπου στην ηλικία της δικής σου ήταν, αν θυμαμαι καλά έκανε πάνω από 1 μήνα για να αρχίσει να τρώει εκεί. Δεν είχε πρόβλημα, δεν έκλαιγε για το φαγητό κτλ, απλά δεν είχε νιώσει ακόμα άνετα. Μετά σιγά σιγά έτρωγε μια χαρά! Δεν τον είχα τότε πολλές ώρες, αλλά και πέρυσι που βρεθήκαμε σε ένα σχολείο που έδιναν εκεί φαγητό και δεν το ήθελε και είχα κι εγώ ανησυχήσει ρώτησα τον παιδίατρο. Εγώ ανησυχούσα ότι μπορεί να τρυπήσει το στομάχι του κτλ κτλ, γιατί ήθελε φαγητό, αλλά το δικό μου και δε γινόταν, αλλά ο παιδίατρος μου είπε κι εμένα ότι δεν παθαίνει τίποτα...
Δεν ξέρω αν σε καθησύχασα, όμως το βασικό που έχω να σου πω είναι ότι είναι πάρα πολύ νωρίς ακόμα για να το θεωρήσεις ότι είναι κάτι μόνιμο. Ισως στο πουν και οι δασκάλες εκεί, ότι είναι πολύ νωρίς και ότι η προσαρμογή κρατάει αρκετά και σε ορισμένα παιδάκια ακόμη περισσότερο από τα άλλα. (χωρίς να είναι κακό, απλά θέλουν χρόνο!)
Εγώ θα έλεγα ότι εκτός από το φαγητό, δες πώς πάνε τα υπόλοιπα, δηλαδή περνάει καλά; της αρέσει; παίζει; γυρνάει ευχαριστημένη; Κοίτα να κατακτήσετε αυτά πρώτα και θα έρθει και το φαγητό!!
ΥΓ. Μπούκωσέ τη (σχήμα λόγου!) και με ένα καλό πρωινό το πρωί για να είσαι και πιο ήσυχη!!!

λοιπόν....το φαγητό είναι ένα θέμα που δεν με άγχωσε ποτέ ιδιαίτερα. Παρότι δεν ήταν ιδιαίτερα καλοφαγάδικα σε όλες τια φάσεις μέχρι σήμερα της ζωής τους. Το θέμα του σχολείου είναι θέμα σιγουριάς, ασφάλειας και θα έρθει μόνο του όταν εκείνη θα νιώσει έτοιμη. Συμφωνώ με τις μανούλες!Γενικά να μην σε αγχώνει, αν πεινάσουν θα φάνε...η παρέα θα τα βοηθήσει....θα δεις μέχρι και σπανακόρυζο και φακές και από όλα....ενώ στην αρχή εμείς ψαρεύαμε τα πρασινάκια. Να μην την πιεσουν !! καλά σου είπαν οι παιδαγωγοί! Μόνο θ α χειροτερέψει αν πιεστεί. Επίσης να μην αντιληφθεί ότι σε αγχώνει το θέμα του φαγητού....γιατί την "πάτησες". Θα το κάνει μέχρι και επίτηδες.

Θα σου έλεγα κιολας να προσέξεις λίγο τη γιαγιά.... το παιδί, άποψή μου, πρέπει να τρώει στο τραπέζι...να μην την κυνηγάτε από πίσω..ούτε να τρώει παίζοντας. Ηρθε η ώρα του φαγητού...τρώμε ή δεν τρώμε και μετά σηκωνόμαστε! Φροντίζουμε να τρώμε παρέα...έτρωγα από τις 12....ή τις 7...το απόγευμα...και αν δεν τους αρέσει κάτι λέω...μμμ..εμένα αυτό μου αρε΄σει πολύ...με κάνει έξυπνη...με κάνει δυνατή....κλπ...κλπ!και απλά το έτρωγα χωρίς να επιμένω να το φάνε.....μετά δοκιμάζανε... αυτά....να θυμάσαι ότι περνάνε φάσεις!!!! Μία φάση είναι και θα μπει σε σειρά!!!!!! καλή δύναμη!

ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ.Η "ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ"ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΑΝ ΘΑ ΦΑΕΙ ΕΧΕΙ ΑΡΧΙΣΕΙ ΝΑ ΑΠΟΔΙΔΕΙ.ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ!!!! ΤΑ ΛΕΜΕ ΣΥΝΤΟΜΑ!!!