Συμφωνώ μαζί σου flora... Κυκλοφορούν πολλά μέιλ πάντως με αρκετά καλές ιδέες, αλλά θέλει συντονισμό!!! Είχα ακούσει κάπου να λένε ότι "οι καταναλωτές είναι η πιο ισχυρή ομάδα, αλλά και η πιο ανοργάνωτη". Έχουμε φτάσει να λέμε δε βαριέσαι, σιγά που θα κάνω εγώ τη διαφορά, ή τι θα αλλάξει και τέτοια, αλλά πραγματικά αν γίνουν τέτοιες κινήσεις ή όπως κάποιες φορές που δίνανε σύνθημα π.χ. να μην βάλουμε για μια μέρα βενζίνη ή κάτι τέτοιο και πιστεύω ότι όντως γίνεται κάτι, αλλά μόνο αν το κάνουμε όλοι....

Γεια σας! Πολύ ωραίο θέμα! (αν και όταν διάβασα τον τίτλο νόμιζα ότι μιλάμε για κρέμες προσώπου!!! χιχιχιχι!!! έχω απομακρυνθεί από το στάδιο αυτό μάλλον!!!)
Να σας πω, καλά , εμένα τώρα είναι 6 ετών, αλλά είχα κι εγώ πολύ άγχος τότε Χρύσα. Σας εξομολογούμαι ότι του έδωσα όλες αυτές τις έτοιμες κρέμες με ΠΟΛΛΕΣ ΤΥΨΕΙΣ!!! Δεν είχα χρόνο, υπομονή και όλα αυτά (και είχα και άλλη παιδίατρο τότε που επίσης μου τα μάσαγε Χρύσα! - μετά άλλαξα παιδίατρο αργότερα) για να ψάξω εναλλακτικές. Είχαμε θηλασμούς και όλα τα άλλα τα έτρωγε, κρέμες με φρούτα , κρέας, λαχανικά κτλ, οπότε αυτό ήταν το μόνο junk food... Εγώ το θεωρώ φαστ φουντ, πραγματικά. Διάβαζα τα κουτιά που έλεγαν τα συστατικά και φρίκαρα.... θα μου πείτε, γιατί δεν το έψαξες... Ε, αυτό κράτησε περίπου 6 μήνες μόνο για ένα γεύμα.. εννοείτε δεν την πίεζα να το φάει, όπως με τη φρουτόκρεμα!!

Να σας πω τι είχα ακούσει. Απλά δεν είχα έναν άνθρωπο να ρωτήσω ή να το ψάξω, για να νιώσω ότι έχω μια ασφαλή συμβουλή και ξέρετε πώς είναι στο πρώτο παιδί, που νιώθεις να εξαρτάσαι πολύ από τη γνώμη του παιδιάτρου και δεν παίρνεις εύκολα πρωτοβουλίες και ρίσκα για το μωρό σου... Καταρχήν, αναρρωτιόμουν (όπως αναρρωτιέμαι και με τα γάλατα δηλαδή), τι τρώγανε τα μωρά πριν 50 χρόνια!!! Η μητέρα μου μου έλεγε ότι χρησιμοποιούσαν ρυζάλευρο ή κορν φλάουρ και το έβραζαν... αλλά σας είπα (τύψεις, κλαψ!) ότι δεν είχα κάτι υπεύθυνο και δεν είχα και τη συναίνεση της παιδιάτρου και δεν έκανα το τόλμημα.... Ένας καρδιολόγος γνωστός μας, που είναι πολύ της υγιεινής, είπε ότι αυτά όλα έχουν όχι απλώς ζάχαρη, αλλά γλυκαντικά και διάφορα που δημιουργούν προδιάθεση για διαβήτη. Κανένα δεν είδα να λέει "κρυσταλλική ζάχαρη" εκτός από τις Νουνου, όλα τα άλλα έχουν σιρόπια, γλυκαντικά και διάφορα (χημικά εννοείται...) Κάποια φίλη μου ξέρω ότι παρέλειπε εντελώς αυτό το γεύμα, δε συμφωνώ να μη φάει εκείνη την ώρα βέβαια καθόλου το μωρό... και πρέπει λογικά να έρθει σε επαφή με το ρύζι και τα σιτηρά. Αυτό που λέει η αγαπητή ΤΦΑ μου φαίνεται καταπληκτική λύση. Αλλα΄καταλαβαίνω ότι πρέπει να έχεις και τον παιδίατρο σύμμαχο, γιατί αν σου βγάλει κάτι ρε παιδί μου, π.χ. καμιά αλλεργία ή δυσανεξία το μωρό, μετά θα του το πας και θα σου πει "έτσι σου είπα εγώ να κάνεις;" και θα έχει κι ένα δίκιο....
Από την άλλη ρε Χρύσα, τους βλέπω κι εγώ, θυμάμαι τότε που τη ρωτούσα κι εγώ, δεν παίρνουν ρίσκο, πάνε με την πεπατημένη... θέλουν να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο κι εκείνοι και να μην έχουν ευθύνη. Το καταλαβαίνω ως ένα σημείο, αλλά κι εμείς πρέπει να ψάξουμε το καλύτερο για τα παιδιά μας. Τώρα, ωσπου να βρεις κάτι σίγουρο, θα έχει χρονίσει η μικρή σου!!!!! Ίσως για τα βιολογικά, επειδή έχει γίνει κι αυτό βιομηχανία εκμετάλλευσης πια, να έχει μια προκατάληψη ο γιατρός σου... αλλά μου φαίνεται μια χαρά η λύση της ΤΦΑ... μακάρι να το είχα κάνει κι εγώ...

Η άποψή μου, ψάξτο, αλλά αν δε βρεις άκρη, μην αγχωθείς πάρα πολύ... ειδικά αν όλα τα άλλα που τρώει είναι σωστά και αν δεν είναι παχουλή. (τουλάχιστον δεν έδωσα μπισκοτόκρεμα και τέτοια... και φρούτα φρεσκότατα χωρίς γλυκαντικά... τύψεις πάλι!!!)

Γεια σου Πέννυ! Εμένα η κόρη μου είναι περίπου στην ίδια ηλικία και σε καταλαβαίνω. Ώρες ώρες κάνει κάποιες τσαχπινιές και θέλει να αποφύγει το σχολείο... Να σου πω την αλήθεια, την άφησα μια φορά, επειδή τότε δε δούλευα ακόμα και περάσαμε καλά. Το θέμα είναι ότι μετά έγινε πιο απαιτητική τις επόμενες μέρες και ήθελε να το επαναλάβει και έτσι κατάλαβα ότι τελικά αν δώσεις χώρο... σε πατάνε τα μικρά...!!! Περάσαμε λίγο δύσκολα για λίγες μέρες, αλλά δεν της ξαναέκανα το χατήρι και μετά ξεχάστηκε το θέμα. Το είχα συζητήσει και με τη δασκάλα της, που γενικά είναι πολύ συζητήσιμη και βοηθάει πολύ, και μου είχε αναφέρει ότι αν δεν πάνε λίγες μέρες σχολείο, ειδικά αν τα έχει ενοχλήσει κάτι, φοβούνται κτλ κτλ, μετά τις περισσότερες φορές θέλει προσαρμογή με τη βοήθεια της δασκάλας και ίσως και τη βοήθεια ψυχολόγου για να βοηθήσουν το παιδί να ξαναγυρίσει σχολείο. Στην αρχή λέει τα πάνε για λίγο κτλ. Εσένα δηλαδή γκρινιάζει, αλλά τελικά πηγαίνει; Ή τον έχεις σπίτι όλο αυτό τον καιρό; Καταλαβαίνω πάντως ότι είναι πολύ δύσκολο γιατί γίνονται πολύ απαιτητικά τα άτιμα!!! Η δασκάλα μου είχε αναφέρει ότι γίνονται μερικές φορές "χειριστικά", δηλαδή ότι χρησιμοποιούν το κλάμα και τη γκρίνια για να μας ελέγξουν και να κάνουμε αυτό που θέλουν... θέλει πολλή προσοχή και σταθερή συμπεριφορά... Καλή δύναμη...

Διάβασα κι εγώ το άρθρο σας... Βρήκα στοιχειά από τον εαυτό μου. Πάντως, εγώ έπαψα να νιώθω τόσο παγιδευμένη από τότε που πήγε και η μικρή στο δημοτικό. Αφού στρώσαμε ένα πρόγραμμα με το διάβασμα και τα εξωσχολικά, βρήκαμε ένα ρυθμό. Και γνώρισα και άλλες μαμάδες που πηγαίνουμε μαζί τα παιδιά και τα λέμε και είναι αρκετά χαλαρωτικό... Και η μικρή πια προτιμάει να παίζει με τις φίλες της παρά να ζητάει τη δική μου παρέα και έχουμε καλύτερες ισορροπίες... Δεν ξέρω αν σας δίνω λίγο κουράγιο!!!

Χμμμμμ..... Θυμάμαι με το Τσέρνομπιλ που πήγαινα στο δημοτικό και είχε γίνει χαμός.... Εντάξει, δε λέω, δεν είναι και δίπλα μας, αλλά σίγουρα δε μας αφήνει ανεπηρέαστους.... Για το γάλα που λες, θυμάμαι και τότε ότι λέγανε πως για να φτάσει στην παραγωγή το γάλα που μπορεί να έχει ραδιενέργεια, περνούσαν κάποιοι μήνες.. Οπότε τώρα ακόμα είμαστε καλά... Τότε θυμάμαι που αγοράζανε οι γονείς κούτες εβαπορέ γάλατα... Λες και δεν τα ήπιαμε πιο μετά... Δεν ξέρω Χρύσα και υπόλοιπες... νομίζω ότι αυτά τα θέματα είναι το κουτί της Πανδώρας!!! Και ποτέ δεν ξέρουμε την πλήρη αλήθεια... Με αυτό που γίνεται τώρα, βλέπετε ότι κανείς δεν παίρνει επίσημη θέση και ότι η ίδια η Ιαπωνία έχει χάσει το μπούσουλα.... Είναι γενικά σοβαρό θέμα του τι βάζουμε στο τραπέζι μας (φυτοφάρμακα, αντιβιοτικά κτλ κτλ κτλ.), αλλά νομίζω ότι είμαστε τελείως απροστάτευτοι... και πολλές φορές προτιμώ να μην το σκέφτομαι καν...

Πολύ πρωτότυπο θέμα! Θα είχε ενδιαφέρον να βάζατε και κάποιο άρθρο γι΄αυτό... Κι εγώ νομίζω ότι η υιοθεσία είναι σημαντικό πράγμα και ανθρώπινη προσφορά. Αλλά μάλλον πολλοί θα έλεγαν θεωρητικά ότι θα το έκαναν, αλλά δεν ξέρω πόσο θα προχωρούσαν στην πράξη... Επίσης, νομίζω ότι πρέπει να ξέρει ο καθένας πολύ καλά μέσα του γιατί το κάνει, δηλαδή αν το κάνει για να προσφέρει ή για να νιώσει π.χ. ολοκληρωμένος ή γιατί μπορεί να θεωρεί ότι υστερεί αν δεν έχει παιδί κτλ κτλ... είναι δηλαδή λίγο σκοτεινό γιατί το κάνουμε στο βάθος και αυτό θα επηρεάσει τελικά πόσο θα το αγαπήσουμε ένα υιοθετημένο παιδί. Κι εγώ έχω στον περίγυρό μου μια γνωστή οικογένεια, που είναι πολύ δεμένοι όλοι, όπως λες κι εσύ λευκοθέα και το ξέρει το παιδί ότι είναι υιοθετημένο. Τώρα έχει και δικά της παιδιά μάλιστα.

Είναι όπως ακριβώς το λες μαίρη πόπινς! Για να θηλάσεις, πρέπει κάτι να θυσιάσεις, ύπνο, χρόνο, ενέργεια, ώρες δουλειάς, διασκέδασης και ξεκούρασης και ποιός ξέρει τι άλλο... αυτό είναι το θέμα, αν έχουμε τη διάθεση να τα θυσιάσουμε αυτά... Ίσως αυτό τρομάζει πολλές μαμάδες και κάνουν πίσω και δικαιολογούν κάποια πράγματα στον εαυτό τους, όπως λες... Αλλά γενικά, όταν κάνεις ένα παιδί, δεν θυσιάζεις ένα σωρό πράγματα; Και σίγουρα είναι μέσα στα πιο σημαντικά ο θηλασμός, γιατί δεν μπορεί να το κάνει κανένας άλλο, εγώ νομίζω ότι εκεί είναι η μεγάλη ευθύνη μας.

Ευχάριστο αυτό που λες Χρύσα, αλλά δεν ξέρω, εγώ δεν είμαι και πολύ αισιόδοξη από τη φύση μου! Δηλαδή, θέλω να πω ότι έχει γίνει ολόκληρη εκστρατεία και πλύση εγκεφάλου και όπως είπατε κι εσείς και ο περίγυρος ακόμα δεν το υποστηρίζει και το σχολιάζει... Από την άλλη, τα τελευταία χρόνια, έχει γίνει και λίγο "μόδα" ο θηλασμός, π.χ. θήλασε η τάδε κυρία του Χόλλιγουντ, άρα είναι in! Και είναι κι αυτό κάτι, αλλά αν είναι να το κάνουμε επειδή είναι μόδα,΄και όχι συνειδητοποιημένα, υπάρχει προβληματάκι... και οι μόδες περνάνε... Τι λέτε;;;

Μην ανησυχείς, κι εμένα η δική μου δεν είχε ιδιαίτερο θέμα... προσέχουν και οι οδοντίατροι πια! Έχουν και όμορφα καδράκια με δόντια κτλ και θα τους αρέσει. Εμείς που την πήγα σε παιδοδοντίατρο, έχει και παιχνίδια απ' έξω στην αναμονή κτλ, γενικά δηλαδή είναι πολύ φιλικό στα παιδιά! Μια ιδέα: πριν πάτε (βδομάδες πριν δηλαδή!) μπορείς να της πάρεις να διαβάσετε ένα παιδικό βιβλιαράκι για τα δοντάκια κτλ κτλ, βοηθάει!

Ναι βρε παιδιά, άλλωστε, εδώ αυτό συζητάμε εξαρχής, όπως κατάλαβα και από τη μανούλα που άνοιξε το θέμα, ότι υπάρχει παραπληροφόρηση και κακή ή ανύπαρκτη πληροφόρηση!!! και το παράξενο είναι, πώς αυτό έχει γίνει μέσα σε μόλις πενήντα άντε εβδομήντα χρόνια!!! Γιατί μέχρι τότε δε νομίζω ότι υπήρχε η νουτρίτσια!!! Ίσα ίσα, ψάχνανε παραμάνες όσες γυναίκες δεν είχαν γάλα επειδή υπήρχε φτώχια και δεν μπορούσαν όντως να βγάλουν... αλλά πόσες ήταν αυτές; Και πώς φτάσαμε εδώ να θεωρείτε παράξενο το φυσιολογικό!!! Μεγάλη απορία το έχω... έχει γίνει προφανώς τεράστια εκστρατεία... και φταίνε και οι γιατροί. Ήθελα να σας πω την εμπειρία μου, όταν ήμουν στο μαιευτήριο, στο δωμάτιο δίπλα μου ήταν μια κοπελίτσα, είχε κάνει καισαρική, είχε μικρό μωράκι, όπως εγώ και προσπαθούσαμε όλες την πρώτη και δεύτερη μέρα να τα θηλάσουμε και δεν ήταν πολύ εύκολο. Τη δεύτερη μέρα εμείς το είχαμε βρει πια, κι εκείνη ξεκινούσε γιατί γέννησε μια μέρα μετά. Και είχε αγχωθεί πολύ (χώρια που η κακομοίρα είχε και τους ορούς και τα ράμματα...) που δεν έπιανε καλά τη θηλή το μωρό (αυτό θα το έχετε ακούσε επίσης σαν δικαιολογία, ότι "το μωρό δεν ήξερε να θηλάσει", πότε να γελάσω, τώρα;) και της έλεγα ότι κι εμείς χθες ήμασταν ανήσυχοι, αλλά να, σε μια μέρα όλα μια χαρά...
Και της είπε λεέι ο γιατρός ότι εντάξει, θα περιμένουν μια μέρα και αν δεν πιάσει καλά, δεν πειράζει, θα του δώσουν ξένο κι εκείνης θα της δώσει ένα χάπι να της σταματήσει το γάλα!!!! Και τραβούσα τα μαλλιά μου, όχι με το κορίτσι, αλλά με την ευκολία που ξεστομίζουν τέτοια πράγματα οι γιατροί!!!! Ίσα ίσα, εκείνη έκλαιγε κτλ, αλλά τα κατάφερε τελικά... όλα καλά (πριν 6 χρόνια όλα αυτά), αλλά λέω, δε ντρέπονται να λένε έτσι τέτοια πράγματα ολόκληροι γιατροί.....

Συμφωνώ με τα περισσότερα. Εγώ τη θήλασα 10 μήνες, μετά άλλαξαν οι συνθήκες και ήταν πάρα πολύ δύσκολο γιατί είχα πρωί απόγευμα δουλειά. Και είπαμε για 2 μήνες δεν πειράζει... Αλλά συμφωνώ ότι είναι πολύ σημαντικό να ενημερώνονται οι μητέρες για όλα και κυρίως για την ανοσοποίηση. Συμφωνώ με μια μαμά που λέει ότι είναι δικαίωμα του μωρού. Για την ανοσοποίση, είχα διαβάσει από έναν παιδίατρο, δε θυμάμαι πού ήταν, κάτι πολύ ωραίο, ότι δηλαδή χρησιμοποιούμε την αντίθετη ορολογία, δηλαδή, λέμε "τα παιδιά που θηλάζουν αρρωσταίνουν λιγότερο", ενώ το σωστό είναι "τα παιδιά που δεν θηλάζουν αρρωσταίνουν περισσότερο". Μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρον, και σωστό φυσικά, αλλά πράγματι, κανείς δεν τολμάει να το πει έτσι χύμα... Εμείς τους τελευταίους 2 μήνες δεν καταλάβαμε πολλά και μετά πήγαμε στο αγελαδινό, αλλά αν σκεφτώ πόσα κουτιά γάλα σκόνη χρειάζεται ένα μωρό από τη γέννηση, μιλάμε ρε παιδιά για τρελλά λεφτά... Μεγάλο εμπόριο γύρω από όλο αυτό δηλαδή... Οπότε, πώς να μιλήσεις ανοιχτά. Εδώ στα μαιευτήρια φέρνουν τα μπουκαλάκια... Είναι πράγματι ντροπή να μη λέμε τα πράγματα όπως είναι.

Στο έξω μπορείς να κάνεις διάφορα κόλπα. Υπάρχουν και μικρά φορητά γιογιό τώρα πιά... Οπότε, αποφεύγεις να του βάλεις πάλι πάνα, για να μην μπερδεύεται. Δεν ξέρω, εμείς με την κόρη μου δεν είχαμε δυσκολίες, είχε κλείσει τα 3, αλλά νομίζω καλύτερα να είναι έτοιμο το παιδί και να αργήσεις λιγάκι, παρά να βιαστείς και να ταλαιπωρούνται όλοι, δεν υπάρχει λόγος... Και άσε τους συγγενείς να λένε διάφορα του τύπου "ακόμα δεν κόψατε την πάνα;", "εγώ του την είχα κόψει πριν τα 2" κτλ κτλ. Όλοι έχουν άποψη, για την πάνα, το θηλασμό, τα πάντα. Προσπάθησε να βρεις το δικό σου ρυθμό και του παιδιού και άστα τα άλλα

Ωραίο θέμα πράγματι... Να σας πω, εγώ την κόρη μου δεν την έχω πολύ με τα ροζ και τα φιογκάκια κτλ. Της φορούσα κι εγώ φόρμες (όπως με βόλευαν κι εμένα μικρή!!) και άνετα ρούχα. Κάνει παρέα με τα ξαδέρφια της που είναι αγόρια και έχει μάθει από κει πολλά "αγορίστικα" παιχνίδια! Της αρέσουν και οι κούκλες και οι νεράιδες κτλ κτλ, αλλά θα παίξει με όλα. Εντάξεί, βάλαμε μια φανταχτερή στολή τώρα τις απόκριες, αλλά γενικά δεν κοιτάω να την κάνω κοκκέτα.... Και για τα ρούχα που λέτε, δεν μου αρέσουν καθόλου που τα κοριτσίστικα ρούχα τα έχουν κάνει πια μικρογραφία των μεγάλων και δεν έχουν πια την αθωότητα και την παιδικότητα που αρμόζει σε αυτές τις ηλικίες... Τρομάζουμε να βρούμε ρούχα να της φορέσω στα μαγαζιά και καταλήγουμε πολλές φορές στα unisex. Δεν ξέρω, προσπαθώ να αποφεύγω τις υπερβολές, να είναι σε θέση να προστατεύει γενικά τον εαυτό της και να μπορεί να κινείται σε παρέες με αγόρια ή με κορίτσια, ειδικά τώρα στο δημοτικό, και γενικά νομίζω ότι μεγαλώνοντας θα πάρει η ίδια τις αποφάσεις της για τον εαυτό της... ελπίζω δηλαδή...

Είναι θερμοκόλλα, ένα πιστολάκι που θερμαίνει κάτι ράβδους σιλικόνης και με ένα ακούμπημα κολλάει και στεγνώνει αμέσως. Θα κάνεις πολύ γρήγορα τη δουλειά με αυτό. Θα το βρείς σε χρωματοπωλεία, δεν είναι ακριβό.

Πράγματι αν το ψάξεις, μπορείς να φτιάξεις μόνη σου και σε πολύ καλές τιμές. Αν είσαι Αθήνα, έχει στο κέντρο, αλλά και στο μοσχάτο κι εκεί γύρω αποθήκες που πουλάνε σε καλές τιμές και τούλια και κορδέλες και διάφορα μικρά αντικείμενα που μπορείς να βάλεις στις μπομπονιέρες. Αν πάρεις και μια κόλλα σιλικόνης, αυτές που θερμαίνονται, η δουλειά θα γίνει τσάκα τσάκα!
Να σου ζήσει!

Κι εμείς είδαμε τους Γιαπωνέζικους Κήπους και η μικρή ρωτούσε πότε θα ξαναπάμε!!! Σου προτείνω και καραγκιόζη στις Φιγούρες και Κούκλες, έχει αστεία και για μικρούς και για μεγάλους, εγώ γέλασα πάρα πολύ πάντως!!!

Παιδιά, ώρες ώρες έγώ νευριάζω πάρα πολύ, μα πάααααααααααρα πολύ! Μερικές φορές λέω να βγάζω φωτογραφίες στα αυτοκίνητα και τα μηχανάκια που είναι στα πεζοδρόμια και να τα στέλνω σε τροχαία, εφημερίδες κτλ κτλ, αλλά μετά σκε΄φτομαι και τι θα γίνει;; τίποτα....

Συμφωνώ με όσα γράφετε και ιδιαίτερα με την τόνια... Δηλαδή ότι είναι σημαντικό να μη νιώθεις εσύ άσχημα ή άγχος για τα παιδιά και να το αντιμετωπίζεις όπως κάτι φυσιολογικό. Έτσι κι αυτά δεν θα αγχωθούν κι εσύ δεν θα νιώθεις τόση πίεση και ευθύνη γιατί από ένα σημείο και μετά, δεν μπορείς να κάνεις κάτι, δεν μπορείς να αλλάξεις τις συνθήκες....

Συμφωνώ κι εγώ ότι θέλει πολύ ψάξιμο... και δεν υπάρχει κανόνας. Επίσης έχει σημασία πού μένεις και όντως νομίζω πως είναι κρίμα να ταξιδεύεις κάτι ώρες για να πας εσύ ή το σχολικό το παιδί σου σε ένα λίγο καλύτερο σχολείο... Τόση ώρα ακινησία στο αμάξι είναι φρικτό για ένα παιδί!!!
Εγώ ένα πράγμα που θα κοιτούσα, εκτός από γενικά την ποιότητα, την προσωπικότητα κάθε δασκάλας κτλ κτλ, θα ήθελα να υπάρχει αρκετός χώρος για παιχνίδι, αυλή ιδανικά, κάτι που στο δημόσιο είναι σε ποιά περίπτωση θα πέσεις... έχω δει νηπιαγωγεία που νομίζεις ότι είναι καταφύγια προσφύγων και με μια αυλή 1 x 3 , αλλά και άλλα δημόσια πιο καινούρια που έχουν πολύ καλά κτίρια... Θέλει ψάξιμο αν υπάρχει κάτι στην περιοχή σου καλό στο δημόσιο.... Γενικά θέλει ψάξιμο και νομίζω ότι πρέπει να ακούμε και το ένστικτό μας....

Το είχα κι εγώ αυτό με την κόρη μου... περίπου στον ενάμιση χρόνο άρχισε να τσιρίζει όταν την έβαζα για μπάνιο, ενώ μέχρι τότε της άρεσε!!!! Δεν της άρεσε που της έβγαζα τα ρούχα και μάλλον δεν της άρεσε που κρύωνε. Τελικά, ζέσταινα το μπάνιο δηλαδή το έκανα τεκέ, έμπαινα με το κοντομάνικο, χειμώνα καλοκαίρι, και παίρναμε μαζί την κούκλα της που τη λούζαμε κι αυτή. Και εγώ έλουζα τη μικρή κι εκείνη την κούκλα και τελείωνε η υπόθεση!
Και σκέψου ότι τα κορίτσια είναι πιο ζόρικα γιατί έχουν και τα μακριά μαλλιά.....
Δοκίμασε να πάρεις ένα παιχνίδι μαζί, ας πούμε ένα αυτοκινητάκι και να ζεστάνεις καλά το μπάνιο....
Good luck!!!!

Όλες βλέπω έχουμε διάφορες πονεμένες ιστορίες!!!! Και πίστευα ότι αυτά γινόντουσαν τα πιο παλιά χρόνια, ξέρετε, που η γυναίκα δεν ήταν τόσο προχωρημένη κτλ κτλ, αλλά βλέπω ότι μια χαρά συνεχίζονται και στην εποχή μας!!!! Τελικά κάποια πράγματα δεν αλλάζουν... Εγώ προσπαθώ να τους βάζω όρια όπως λέει και η elis, αν και καμιά φορά κοντράρεσαι για να το καταφέρεις.. και από την άλλη, η μικρή λατρεύει τις γιαγιάδες και λογικό είναι αφού της κάνουν τα χατήρια... και άντε να της εξηγήσεις μετά... Γενικά είναι μια χαρά να περνάνε τα παιδιά χρόνο με τις γιαγιάδες, αλλά εγώ βλέπω πόσο πολύ επηρεάζεται η μικρή και γίνεται απαιτητική και κακομαθημένη γιατί εκεί της κάνουν κυριολεκτικά ΟΛΑ τα χατήρια... και μετά οι μαμάδες βγαίνουμε οι κακές!!!!!

Γεια σας! Αν και έχει περάσει αρκετός καιρός, δηλαδή περίπου 5-6 χρόνια που είχα την κόρη μου μωρό, θυμάμαι ότι την ημέρα επειδη ήμαστάν πιο πολύ έξω κτλ χρησιμοποιούσα κυρίως μωρομάντηλα, απλώς την έπλενα καλά με σαπούνι κάθε βράδι.... Και δεν είχαμε κάποιο πρόβλημα... Νομίζω ότι πιο πολύ είναι επικίνδυνο αν έχει πάθει ουρολοίμωξη το μωρό ήδη, από κάτι άλλο.. και το μωρομάντηλο δε βοηθάει.. Ο παιδίατρός σου τι λέει;

Γεια σας και καλή εβδομάδα! Κάνετε καλή δουλειά στο site σας και αυτό φαίνεται. Συγχαρητήρια για τα άρθρα σας και νομίζω ότι βοηθούν πολύ γιατί είναι γραμμένα απλά και κατανοητά.Συχνά με την κόρη μου που είναι 6 κάνουμε και τις χειροτεχνίες που βάζετε και βγαίνουν πολύ όμορφα πράγματα που τα στολίζει στο δωμάτιό της ή τα χαρίζει στη γιαγιά και στον παππού!!!! Σας εύχομαι καλή συνέχεια