Ναι γενικότερα το στυλ της είναι του κοσμήματος και του βαψίματος... εδώ κάνει μανικιουρ πεντικιουρ και στις φίλες της μαμάς της... το΄χει δεν το συζητώ... σε αντίθεση με εμένα που δεν είμαι καθόλου όλου αυτού του ρετουσαρίσματος

Μου άρεσε πολύ η ιδέα του να πάμε μαζί για ψώνια και για βόλτα!!!!! Αυτο θα της προτείνω... Θα της πάρω εγώ λαμπάδα και παππούτσια για το Πάσχα και κάτι ακόμα και για τα γεννέθλια θα την βγάλω έξω!

Θενξ κορινάκι!

Γεια σας κορίτσια,

εκτός από μαμάδες πολλές από εμάς είμαστε και νονές!!! Εγώ έχω ένα μικρό θεματάκι... καθότι το βαφτιστηράκι μου μεγάλωσε πια μιας και γίνεται επισήμως 14 ετών σε λίγες μέρες.
Κάθε φορά που τη ρωτάω τί θέλει η απάντηση είναι σχεδόν πάντα η ίδια... all star παππούτσια όπως και φέτος γιατί της λείπει ένα χρώμα από τη συλλογή της!!!! Οκ θα της τα πάρω... αλλά θέλω και κάτι ιδιαίτερο. Εχει και τα γεννέθλια της που πέφτουν μέσα στο Πάσχα και προβληματίζομαι γιατί έχω βαρεθεί να της ψωνίζω ρούχα (που δεν μπορώ να υπολογίσω και το μέγεθος καθότι ολόκληρη γυναίκα πια... μου ρίχνει και ένα κεφάλι).
Τί άλλο θα μπορούσα να της πάρω? Τα Χριστούγεννα της είχε πάρει και κάτι ωραία σκουλαρίκια...
Μια άλλη φορά ένα δαχτυλίδι με τον μικρό πρίγκηππα.
Καμιά ιδέα? Εχω κολλήσει...

sorry διπλό ποστ (κόλλησε ο υπολογιστής)

Κορίτσια μπράβο...

πολύ σημαντική η βοήθεια σας. Γιατί και μόνο το να μοιράζεσαι τους προβληματισμούς σου είναι κάτι.. πόσο μάλλον να βρίσκεις και συμβουλές προς ναυτιλωμένους από ομοιοπαθούσες...

Εχω παρατηρήσει πάντως αυτό που λέει στο άρθρο πως όντως ο λόγος που ξεκινάει να στραβώνει ο μικρός είναι πάντα ασήμαντος για εμάς...για το παιδί όμως προφανώς όχι. Μια μικρή απαγόρευση ας πούμε ή κάτι που δεν του αρέσει ιδιαίτερα.

Σήμερα το πρωί είχαμε μία από τα ίδια... μαμά πάμε σχολείο σήμερα(καθημερινή ερώτηση)? ναι αγοράκι μου... ΓΚΡΡΡΡΡΡΡΡΡ ΕΓΩ ΔΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΑΩ ΣΧΟΛΕΙΟ. ΝΑ ΜΕ ΑΦΗΣΕΙΣ ΗΣΥΧΟ! Ελα τώρα Κων/νακο μου... το ξέρω πως θα προτιμούσες να μείνεις σπίτι να παίξεις με τα παιχνίδια σου όμως καρδιά μου θα πάμε να δεις τους φίλους σου να παίξετε και σε λίγες μέρες θα έχουμε Σάββατο που δεν πάμε σχολείο και έχουμε και πάρτυ να πάμε!! ΝΑ ΜΕ ΑΦΗΣΕΙΣ ΗΣΥΧΟ. ΔΕ Σ'ΑΓΑΠΑΩ... ΝΑ ΦΥΓΕΙΣ... ΜΗ ΜΟΥ ΜΙΛΑΣ. Δεν πειράζει μωρό μου εγώ σε αγαπάω και ξέρω πως και εσύ με αγαπάς αλλά είσαι στεναχωρημένος τώρα... Δεν πειράζει, έλα βάλε το μπουφάν σου! ΑΣΕ ΜΕ ΣΟΥ ΕΙΠΑ ΔΕ ΣΕ ΘΕΛΩ. Καλά λοιπόν κάθισε εδώ μόνος σου εγώ πρέπει να φύγω με τη Σοφία γιατί έχουμε αργήσει.
Και μόλις κάνουμε να φύγουμε φυσικά ακολουθεί τρέχωντας με μούτρα πάντα... και σιγά σιγά το ξεχνάει.

Εχω αντιληφθεί πώς πρέπει να το αντιμετωπίζω... αυτό που δεν έχω καταφέρει είναι να έχω την υπομονή όλη την ημέρα να πράττω αναλόγως... και είναι πολύ ντροπιαστικό (άσχετα αν δε θα έπρεπε καθότι παιδί που δεν έχει αντίληψη της βαρύτητας των όσων λέει) όταν αυτό γίνεται μπροστά στη δασκάλα του, ή μια φίλη ή έναν ξένο άνθρωπο. Δεν παύει όμως να είναι ενοχλητικό αν και κατανοήσημο.

Ναι δίκιο έχεις... αυτά τα γραφικά είναι τα χειρότερα. Εγώ γενικότερα ακούω βίντεο game και φρικάρω με την ιδέα... πόσο μάλλον αν έχουν και τέτοιο θέμα.
Ομως το γενικότερα πρόβλημα δεν είναι ούτε στα πιστόλια που εγώ τυχαίνει να μην τα γουστάρω καθόλου και αποτρέπω τα παιδιά μου από αυτά (προχτές τον έβαλα και πέταξε ένα που κέρδισε σε μια τυχερή σακούλα!!! είμαι πολύ στρίντζο εεε? χαχα:evil: ) ούτε η τηλεόραση ούτε τα ηλ. παιχνίδια. Το βαθύτερο πρόβλημα είναι πως οι γυναίκες ΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ (ανάθεμα τις φεμινίστριες που το διεκδίκησαν αυτό χαχαχα:lol: ) συνεπώς όλα μένουν πίσω στο σπίτι... και όταν γυρίζουν κατάκοπες έχουν να αντιμετωπίσουν το βατερλώ στο σπίτι από την ακαταστασία, το μαγείρεμα, τα μπάνια των μικρών, τα ταίσματα, τα διαβάσματα κτλ... και φυσικά και να τον άντρα τους στον οποίο πρέπει να είναι και αποίκο!!!! Οπότε τί κάνουν οι μανάδες???? Πάρτους ένα ηλεκτρονικό παιχνίδι ρε παιδί μου να ησυχάσει λίγο το κεφάλι μας... και αποβλακώνονται τα πιτσιρίκια εκεί μπροστά στο παιχνίδι ή στην τηλεόραση... απλά γιατί η μάνα δεν έχει ούτε όρεξη ούτε και κουράγιο φυσικά για οποιαδήποτε ενασχόληση με το παιδι. Και φυσικά καμία μας δεν πρέπει να βγάζει την ουρά της απ'έξω... Ολες πέφτουμε σε αυτή την παγίδα κάποια στιγμή... φυσιολογικότατο είναι άλλωστε, εκτός από μαμάδες είμαστε και άνθρωποι πάνω απ'όλα.. αν έχουμε μέτρο και σε αυτό δεν βλάπτει.. αλλά ακόμα και τότε ας είμαστε λίγο πιο ποιοτικές... αντί για θάντερκατς ας τους βάλουμε να δούνε στρουμφάκια... κάτι περισσότερο θα αποκομίσουν δε μπορεί! Η μικρή μου λέει... μαμά, εγώ που είμαι τόσο καλό παιδί... πότε θα δω τα στρουμφάκια (που λέει πως αν είστε καλά παιδάκια, ίσως τα πετύχετε και εσείς στο δάσος)? Οταν πάμε στο δασάκι της λέω... και κάθε φορά που πάμε τα ψάχνει... αναρωτιέμαι όμως... γιατί στο δασάκι δεν βλέπω ποτέ παιδάκια με τους γονείς τους?... παρά μόνο παπούδες, γιαγιάδες και κόσμο που πάει για τζόκινγκ???

Έλα ντε... εγώ λέω, πάλι καλά που έχω μάρτυρες!!! Αλλιώς θα νόμιζα πως έχω εγώ σοβαρό πρόβλημα αντίληψης

Ετσι... ας κάνουμε εμείς αυτό που μπορούμε και δε μπορεί κάτι θα μάθουν και τα μικρά μας.
Εσύ είσαι τυχερή που δεν έχεις πάτυ... αλλά θα έχεις γκορμίτι και πιστόλια!!! Αλλο μανίκι αυτό...
πίου πίου όλη την ώρα... τα έχει αρχίσει ο γιος μου και έχω φρικάρει που τους επιτρέπουν στον παιδικό να τα κάνουν (γιατί από εκεί τα ξεσηκώνει).
Αστα να πάνε... μας βομβαρδίζουν με αηδίες από παντού!!!

πωπω... τρελά λεφτά ρε σεις!!!!
Εγώ έχω τρία παιδιά και το αποκλείω...Και δε σου κρύβω πως μου κάνει τρομερή εντύπωση πως εσύ με τρία παιδιά τα καταφέρνεις και βγαίνετε οικονομικά... Δηλαδή εντάξει θα τα έβρισκα και εγώ.. αλλά για όλα τα υπόλοιπα θα έμενε τίποτα? Σούπερ μάρκετ, ρούχα, θέατρα, υποχρεώσεις και καμιά εκδρομή ή ένα ταξίδι? Φαντάζομαι πάνε αυτά ε?
Επιπλεόν εμείς μένουμε στην αθήνα μεν αλλά η γειτονιά μας είναι σαν ένα μικρό χωριουδάκι και το σχολείο μας εξαθέσιο οπότε γουστάρω κιόλας!
Είναι καθαρά θέμα του σε τί δάσκαλο/εκπαιδευτικό θα πέσεις πάντως. Εχω ακούσει για χάλια δασκάλους και σε ιδιωτικά σχολεία όπως υπάρχουν και σούπερ δάσκαλοι στα δημόσια όπως η δικιά μας φέτος στην πρώτη τάξη. Εξαιρετικός άνθρωπος καταρχάς που λατρεύει τη δουλειά του και τα παιδιά... και τα παιδιά έχουν φοβερή πρόοδο και τρελαίνονται για το σχολείο. Συν το ότι τους προάγει πολύ την ομαδικότητα.
Θέλω να πω πως όλα είναι σχετικά τελικά.
Εγώ όμως προτιμώ να ριψοκινδυνέψω στο δημόσιο και να ασχολούμαι εγώ περισσότερο με τα παιδιά μου παρά να πληρώνω και τα μαλλιοκέφαλα μου και πάλι να ριψοκινδυνέυω... πού ξέρω εγώ τί θα κάνουν εκεί? Και γιατί εκεί να διαφέρει από το δημόσιο πχ στην μάθηση?

Και έλεγα πως μόνο εγώ έχω χούντα σπίτι με το θέμα της τηλεόρασης!!!

Λοιπόν εμένα η μεγάλη μου (6 1/2) ακόμα και τώρα που μιλάμε εκτός από το ουράνιο τόξο (που το είχε μεσημέρι και δεν είχε σχολείο της το έβαζα πότε πότε) και κανα Σάββατο που έχει μείνει στη γιαγιά της... σπίτι μας δεν παίζει να έχει ανοίξει τηλεόραση.
Μόνο dvd επιλεγμένα από εμένα και συγκεκριμένες ώρες της ημέρας. Κυρίως εκπαιδευτικά στην αρχή (ζουζούνια πχ για τα χρώματα, τα σχήματα, τα ζωάκια κτλ και ντόρα) αργότερα απέκτησε πολύ μεγάλη συλλογη ταινιών. Να'ναι καλά η μαμά που όλο κατεβάζει και αγοράζει!
Η αλήθεια είναι πως τα μικρά κοντά της ξεκίνησα πολύ νωρίς την τηλεόραση. Ομως για εμένα τα παιδικά dvd δεν ανήκουν στην κατηγορία τηλεόραση. Ούτε διαφημίσεις παίζουν, ούτε άσχημο θέμα έχουν, ούτε φυσικά τα καθηλώνω όλη μέρα εκεί. Το μόνο θέμα μας είναι να επιλέξουμε τί θα δούμε... γιατί τσακώνονται!
Η τηλεόραση δεν ανοίγει γενικά στο σπίτι πάντως. Δεν βλέπουμε ούτε εμείς με τον άντρα μου παρά μόνο πολύ αργά (μετά τις 11 το βράδυ) αν θα δούμε και συνήθως βάζουμε και εμείς ταινία...
Ούτε ειδήσεις δεν βλέπουμε... δεν αντέχονται!
Ενας συνάδελφος μου λέει πως την τηλεόραση την έχω διακοσμητική στο σπίτι για να βάζω επάνω το σεμέν!!!
ή πως θα έρθουν καμιά μέρα οι Τούρκοι σπίτι μου και δε θα πάρω χαμπάρι!!!
Εχω όμως μια απορία... τρόπος του λέγειν δηλ. γιατί την ξέρω την απάντηση... μου προξενεί πολύ μεγάλη εντύπωση όμως...
Την πάτυ... ναι αυτή την ασχημομούρα βραζιλιάνα (ποιανού ιδέα ήταν να βάλουν βραζιλιάνικο παιδικό δεν έχω μάθει ακόμα) και την παρέα της... πού σκατά την έχει μάθει απέξω όλη η κόρη μου και μου τη ζητάει ανελειπώς?????
Φυσικά στο σχολείο... μα μιλάμε όμως πως ξέρει όλα τα τραγούδια της... και όλες τις χορογραφίες! Είναι δυνατόν? Βάζουν στο σχολείο μουσική? ακούνε πάτυ? Δεν το χωράει ο νους μου πώς τα μαθαίνει...
Δεν έχει δει ούτε μία φορά στο σπίτι μας αυτό το πράγμα...

Νιώθω απελπισία πάντως.. με τόσο κόπο σπίτι μας για την αποφυγή της τηλεόρασης...να τα μαθαίνουν έξω... κρίμα:angry:

Καλά το μήλα ζάχαρη κανέλα ήταν φοβερό για παιδάκια τέτοιας ηλικίας... Τα δικά μου (4) το καταχάρηκαν γιατί ήταν και διαδραστικό. Τα παιδιά συμμετείχαν ενεργά και οι κοπέλες που έπαιζαν ήταν φοβερές... δεν άφηναν ατάκα παιδιού που να μην σχολιάσουν (άσχετες ατάκες εντελώς με το έργο εε).
Επίσης πολύ μας άρεσε το παιδί και το κουδουνάκι, επίσης διαδραστικό και ο χώρος εκεί πολύ φιλικός καθώς και ο πουλτσινέλα και το γελαστό δάσος που παίζεται και αυτό στο ίδιο θεατράκι εκεί στα πετράλωνα.
Αυτά θα πρότεινα εγώ για τα μικρούλικα παιδάκια. Νομίζω πως ο Νιλς απευθυνεται σε μεγαλύτερα παιδιά για αυτό και πήγα μόνο τη μεγάλη μου εκεί.

α και τώρα που το σκέφτομαι είδαμε και το τραγούδι της Γης που είχε οικολογικό θέμα και άρεσε πολύ στα μικρά. Ωραίο και αυτό

Το μαζοο το είχαμε δει πέρυσι και όντως είχαμε κατενθουσιαστεί όλοι... το εισιτήριο όμως το βρήκα πολύ τσιμπημένο για μια οικογένεια

Αχ τί καλά... Δεν μπορείς να φανταστείς τί ανακούφιση νιώθω σήμερα που διάβασα πως δεν είναι μόνο το δικό μου παιδί έτσι!!!!
Θα συνεχίσω τις προσπάθειες... στο να μην υποκίπτω στις "δοκιμές" του, και πιστεύω πως αργά ή γρήγορα θα καταλάβει πως δεν είναι ωραία αυτή η συμπεριφορά. Δεν παίρνει και παράδειγμα από τα κορίτσια όντως.. που είναι (τουλάχιστον για την ώρα... με προβλημάτισες για το μέτά!! χαχα) άψογες στη συμπεριφορά τους. Ή τουλάχιστον το παλεύουν, και όταν τους πως ότι δεν συμπεριφέρονται όμορφα, το κόβουν.

Το άλλο που μου έκανε τις προάλλες? Είχα τη έμπνευση να τα πάω (τα δύο μικρά) στο βιβλιοπωλείο για να εξοικειωθούν λίγο με την ιδέα, να μάθουν να μην πειράζουν κτλ. Μέγα λάθος!!! Ποτέ και τα δύο μικρά μαζί σε ένα μέρος γεμάτο πειρασμούς! Το εμπέδωσα. Πάντως εκεί που κόντευαν να γκρεμίσουν το μαγαζί και η πωλήτρια δεν έδειχνε να ευχαριστιέται καθόλου με την επίσκεψη μας.... κάποια στιγμή τον μάλωσα αλλά σε ήπιους τόνους λόγω του ότι δεν είμασταν μόνοι μας....
Τα παίρνει στο κρανίο λοιπόν ο δικός σου.... και αφού μου έσουρε τα γνωστά του (δε με θέλει, να φύγω, να πεθάνω είμαι χαζή κτλ που από μόνα τους είναι ενοχλητικά ειδικά μπροστά σε κόσμο) και είδε πως δεν του έδινα σημασία... κατέβασε το παντελόνι του στη μέση του βιβλιοπωλείου και άρχισε να κουνάει τα "οπίσθια" του για να το πω ευγενικά και με κοίταζε και γελούσε !!!!!
Αντε να δω τί άλλο θα σκαρφιστεί για να τραβήξει την προσοχή μου...
Νομίζω πως χρειαζόμαστε περισσότερο χρόνο οι δυο μας... αλλά ρε γμτ, έτσι όπως μου μιλάει όλη την ώρα, το βρίσκω και λίγο άδικο για τις άλλες να τον πάρω να πάμε μια βόλτα. Θα μου πουν σίγουρα... καλά ο κων/νος με τέτοια συμπεριφορά θα πάει και βόλτα μαζί σου ενώ εμείς θα μείνουμε εδώ?
Είναι και τα δίδυμα γενικότερα από μόνα τους πολύ μπελάς η αλήθεια, από την άποψη πως δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο... και όλα προσπαθώ να τα προλάβω, αλλά λογικά κάποιος μένει ρηγμένος. Δε νομίζω όμως πως ξεχωρίζω κανένα μου παιδί, αλλά το γεγονός πως μπορεί να νιώθει κάποιο έτσι... με θλίβει.

Υπομονή... συμπάσχουμε όλες κορίτσια!!!

Καλημέρα... μόλις είδα το θέμα λέω δε μπορεί!!!! Διανύω και εγώ μια περίοδο με τον γιο μου που είναι 4 ο οποίος κάνει τα ίδια και χειρότερα. Να σημειώσουμε πως έχω μια κόρη μεγαλύτερη (6 1/2) καθώς και μία ακόμη δίδυμη με τον μικρό 4 λοιπόν και εκείνη.
Εδώ και κάμποσο καιρό έχει απαράδεκτη συμπεριφορά. Καταρχάς λέει πολύ άσχημες κουβέντες τις οποίες σίγουρα δεν έχει ακούσει από εμάς. Του στυλ... είσαι χαζή μαμά, είσαι ηλίθια, δε σε αγαπάω, δε θέλω να σου μιλάω, να φύγεις... μέχρι και πως θα με σφάξει μου είπε ένα βράδυ όταν μεγαλώσει με ένα μαχαίρι!!!!!!
Στον παιδικό σταθμό του δήμου που τον στέλνω μου έχουν πει πως ναι μεν έχει τα νεύρα του ώρες ώρες και κάνει διαολιές σε φυσιολογικά επίπεδα, όμως δεν έχει ξεστομίσει ποτέ τέτοιες κουβέντες.
Τον έχω πιάσει πάρα πολλές φορές με το καλό να του μιλήσω να του εξηγήσω... αλλά μάταια. Οταν τον πιάσει η κρίση δεν τον κάνεις καλά με τίποτα.
Σκεφτομαι και εγώ πως πιθανόν να ζηλεύει ή κάτι να τον ενοχλεί αλλά δεν ξέρω πώς να το εντοπίσω. Γιατί τη συμπεριφορά αυτή την έχει και προς τη γιαγιά του ή τον μπαμπά του όταν θυμώσει. Πολύ πιο έντονο είναι όμως μαζί μου.
Επίσης σε άσχετες φάσεις τον πιάνουν κρίσεις αγάπης... Σε αγαπάω μανούλα μου, είσαι η καλύτερη... κτλ.

Δεν ξέρω πια τί να κάνω και πώς να τον αντιμετωπίσω, ειλικρινά. Από εχτές πάντως έχω σταματήσει να του μιλάω και να του δίνω την όποια σημασία μπας και μπορέσει να καταλάβει πόσο λάθος είναι να λέει τέτοια πράγματα. Ούτε του διάβασα παραμύθι όπως στα υπόλοιπα, ούτε του απαντάω όταν μου μιλάει κτλ. Δε νομίζω όμως πως αυτό είναι η λύση. Το βρίσκω λίγο τραβηγμένο...