Είναι αλήθεια αυτό που γράφεις Λιτσάκι! Όταν τα βάζεις στο κρεββάτι τους μία, δύο, τρείς, και χίλιες δεκατρείς και συνεχίζουν να έρχονται δικό σου πάλι, έχεις εξαντληθεί τόσο πολύ που δεν έχεις δυνάμεις ούτε σωματικές αλλά ούτε και ψυχικές να ξανασηκωθείς για πολλοστή φορά. Στριμώχνεσαι σε μιά γωνιά (γιατί είναι και απαιτητικά...) και προσπαθείς να κοιμηθείς έστω και λιγάκι για να πάρεις δυνάμεις...
Θέλει πολύ μπλα μπλά για να τους εξηγήσεις γιατί πρέπει να κοιμούνται στο κρεββάτι τους, να ακούσουν και από άλλα παιδιά ότι κοιμούνται στο δικό τους κρεββάτι μόνα τους και όχι με κάποιον στο πλάϊ τους (αυτό τους κάνει να νιώθουν μειονεκτικά και ζητούν μετά από μόνα τους το δικό τους χώρο) και φυσικά να μην υποκύπτουμε σε αγκαλίτσες, φιλάκια και μαλαγανιές που κάνουν κυρίως τα κορίτσια και υποχωρούμε!!
Μην με παρεξηγήσεις! Θα κάνουμε και τις αγκαλιές μας και τα φιλάκια μας και το παιχνίδι μας και τις κωλοτούμπες μας, αλλά όλα στην ώρα τους και στο χώρο τους. Το κρεββάτι των γονιών είναι για τους γονείς, των παιδιών για τα παιδιά και η ώρα του ύπνου ΙΕΡΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ!!!

Πολύ καλή και οργανωμένη δουλειά, προσεγμένη, με ενδιαφέροντα θέματα, υπερβολικές υπενθυμίσεις (και να θέλω να σας ξεχάσω δεν μπορώ... - πλάκα κάνω), έξυπνες κατασκευές και πολλές προτάσεις για διάφορες εκδηλώσεις και ευκαιρίες να ξεφύγουμε από τα καθημερινά! Συγχαρητήρια και πάντα επιτυχίες!
Καλή δύναμη και καλή συνέχεια! Σε ευχαριστούμε πολύ!

Πιστεύω ότι το θέμα του ύπνου είναι από το πιο συχνό πρόβλημα των περισσοτέρων... Εμείς έχουμε ταλαιπωρηθεί πολύ!
Αν δεν μάθουν από μωρά να κοιμούνται στην κούνια τους ΜΟΝΑ ΤΟΥΣ (όχι στην αγκαλιά, ή στο καρότσι ή στο κρεββάτι των γονιών) το έχεις χάσει το "παιχνίδι"!!!
Θέλει όμως πολύ υπομονή και επιμονή. Πρέπει να έχεις αντοχές, να μην υποκύπτεις εύκολα στα ψευτοκλάματα, να αγνοείς για λίγο και μερικές φορές τη γειτονιά, και να είσαι σταθερός στο πρόγραμμα και στα όσα λές και ας νομίζεις ότι δεν καταλαβαίνουν.
Αντιλαμβάνονται τα πάντα και ξέρουν πως να διεκδικήσουν αυτό που θέλουν, γιατί μαθαίνουν από τις αντιδράσεις μας.

Δυστυχώς όταν τα καταλαβαίνουμε όλα αυτά είναι λίγο αργά...

Ευτυχώς τις κόψαμε νωρίς τις πιπίλες...
Είναι μεγάλη εξάρτηση, βολεύει βέβαια τους γονείς γιατί ησυχάζουν τα παιδιά και μερικά ίσως τα βοηθάει να αποκοιμηθούν. Ιδίως για τα μικρά μέχρι ενός έτους είναι καλή, αλλά για μεγαλύτερα παιδιά, είναι και μιά αηδία... (συγγνώμη για την έκφραση..) Η πλαστικούρα μέσα στο στόμα των παιδιών, τα μικρόβια που μαζεύει, και άλλα..
Θεωρώ ότι το παιδί πρέπει να έχει αντικείμενα να απασχολείται, είτε αυτά είναι τα παιχνίδια του, είτε είναι μουσική, είτε είναι η συντροφιά και η παρέα με τους γονείς του. Αλλιώς η πιπίλα είναι ένα καταφύγιο για αυτά....